บทที่1481

เวลานี้ เย่เฉินกับต่งรั่งหลิงเข้าไปในคฤหาสน์แล้ว

บ้านพักของตระกูลใหญ่ๆ ในเช่นจิง นั้นหรูหรามาก เมื่อเข้า ประตู แค่ห้องนั่งเล่นจะมีขนาดเกือบเท่ากับห้องจัดงานเลี้ยง ขนาดเล็ก

ในเวลานี้ มีคนจำนวนมากอยู่ข้างใน และบุคคลที่มีหน้ามีตา ในเย่นจิงหลายคน ตอนนี้ได้มารวมตัวกันที่นี่ พูดคุยกันเป็นกลุ่ม อย่างกระตือรือร้น

นายหญิงใหญ่ส่งและสามีของแก กำลังพูดคุยและหัวเราะกับ เพื่อนเก่าสองสามคนในวัยเดียวกัน

ต่งตั่งหลินรีบพูดกับเยเฉินว่า “คุณย่าของฉันอยู่ตรงนั้น ฉันจะ

พานายไปหาเธอ”

เย่เฉินพยักหน้า และยิ้มพูดว่า “ฉันจะได้ให้ของขวัญที่ฉัน เตรียมไส้กับคุณย่าของเธอพอดี”

เมื่อทั้งสองมาตรงหน้าทั้งคู่ ตั้งรั่งหลินยิ้ม และพูดกับพวกเขา ว่า “คุณปู่คุณย่าคะ หนูจะแนะนำให้รู้จักค่ะ นี่คือเพื่อนร่วมชั้น เรียนของหนู เขาชื่อเย่เฉิน!”

หญิงชรายิ้มแล้วรีบพูดว่า “โอ้ เพื่อนร่วมชั้นของรั่วหลินนี่เอง! ยินดีต้อนรับนะจ้ะ!”
หลังจากนั้น หญิงชราถามอีกครั้ง “จริงฝรั่งหลิน ย่าจําได้ว่าใน หมู่เพื่อนร่วมชั้นเรียนของหนูในตอนนั้น มีเด็กสาวคนหนึ่งที่สนิท กับหนู ชื่อเซียวซูหนใช่ไหม?

ทันใดนั้นเเงินก็พูดว่า “สวัสดีครับท่านย่าง ผมคือสามีของ เซียวซูหวั่นเองครับ อันที่จริงซูหนอยากจะมาอวยพรวันเกิดคุณ ด้วยตนเอง แต่มีหลายๆเรื่องหลายที่ต้องทำในครอบครัว เลยไม่ สามารถมาได้ เลยให้ผมมาแทนเธอ ได้โปรดยกโทษให้ด้วย ครับ!”

หญิงชรายิ้มพูดว่า “โอ้ ที่แท้เซียวซูหน เด็กคนนั้นก็แต่งงาน แล้ว!”

พูดจบ แกก็มองไปที่ตั้งรั่งหลินอีกครั้ง และพูดอย่างจริงจัง ว่า “รั่งหลิน ดูสิ เพื่อนร่วมชั้นในมหาวิทยาลัยของหนูค่อยๆ แต่งงานกันแล้ว แต่จนถึงตอนนี้หนูก็ยังไม่มีแฟน หนูแค่ฟังที่ย่า พูด ไม่ต้องไปจนหลิงอีกแล้ว หาแฟนในเย่นจิง และแต่งงานเร็วๆ ย่าจะได้สบายใจ!”

ตอนนี้ในใจต่งรั่งหลินรู้สึกสับสนมาก

เธอชอบเย่เฉิน และชอบแบบที่ลึกเข้ากระดูก ดังนั้นในใจของ เธอ เธอจึงตัดสินใจที่จะแต่งงานแค่กับเย่เฉิน

แต่น่าเสียดาย ที่เย่เฉินกลับเป็นสามีของเพื่อนสนิทที่ดีที่สุด และตอนนี้ แม้แต่ครอบครัวของเธอก็รู้หมดแล้ว งั้นต่อไปเธอกับ เย่เฉิน คงจะเป็นไปไม่ได้มากกว่าเดิมแล้วสิ

แม้ว่าตระกูลต่งจะไม่ใช่ตระกูลชั้นยอดในเย่นจิง แต่อย่างน้อยก็มีหน้ามีตา จะให้หลานสาวของตัวเองอยู่กับผู้ชายที่แต่งงาน แล้วได้อย่างไร?

แม้ว่าเขาจะหย่าร้าง แต่ก็เป็นการแต่งงานครั้งที่สอง และแพร่ ออกไปมันน่าอายมาก

เมื่อคิดเช่นนี้ เธอก็รู้สึกผิดหวังอย่างยิ่ง

ในขณะนั้น ก็มีเสียงที่ไม่ลงรอยกันดังขึ้น “คุณย่า! คุณปู่!” ต่งรั่งหลินหันไปมอง ลูกพี่ลูกน้องของตนซึ่งเมื่อหลง เดินเข้า มาด้วยท่าทางเหลิง

เธอถามโดยไม่รู้ตัว “พี่ฉันได้ยินมาไม่นานมานี้ พี่ได้รับการ ผ่าตัดมา? ตอนนี้พี่หายดีแล้วยัง?”

เมื่อขงเต๋อหลงได้ยินเธอถามเกี่ยวกับการผ่าตัด เขาก็อดไม่

ได้ที่จะรู้สึกโมโหเล็กน้อย และพูดอย่างโกรธเคือง:”อย่าพูดถึง

เรื่องผ่าตัดกับฉัน แค่คิดฉันก็โกรธมากแล้ว!”

นายหญิงใหญ่ส่งพูดอย่างเป็นห่วง “รั่งหลิน หนูไม่รู้ ช่วงก่อน พี่ของหนู ต้องทุกข์ทรมานมากเลย!!

ตอนนี้เเฉินไม่ได้หันหลัง แต่ก็ฟังออกว่า เสียงนี้มันคุ้นหูมาก จริงๆ

หลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้ว ก็ถึงตัวตนของเจ้าของเสียงนี้

ในสมอง

นี่มัน ก็คือจงเต๋อหลง คุณชายตระกูลขงที่ที่ถูกเขาบังคับให้กลืนสร้อยคอพลอย ในบ้านของซ่งหวั่นถึงตอนนั้นไม่ใช่เหรอ? ทำไม? เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของตั้งรั่งหลินเหรอ?

นอกจากนี้ ยังเต๋อหลงยังเรียกคุณย่าของต่ครั้งหลินว่าคุณย่า คือ งั้นก็หมายความว่า เขาเป็นลูกของน้าต่งรั่งหลิน

มันน่าสนุกแล้วจริงๆ