บทที่ 2509

เมื่อเฮ่อหย่วนเจียงพูดถึงเรื่องนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะถอน หายใจ “บางทีโลกของผู้ใหญ่ก็เป็นแบบนี้แหละ อันที่จริงทุกคน มีความสัมพันธ์ที่ดี แต่เนื่องจากระยะทางที่ไกลและต่างฝ่าย ต้องใช้ชีวิตของตัวเอง บางทีสามสี่ปีก็อาจจะไม่ได้เจอหน้ากัน ครั้งหนึ่งก็ได้”

จากนั้น เขาก็พูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ถึงแม้ฉันกับภรรยาของ ฉัน จะเจอหน้าแม่ของคุณน้อยมากๆ แต่ความสัมพันธ์ของเราก็ ยังคงดีและแน่นแฟ้นมากๆ ตอนที่แม่ของคุณยังมีชีวิตอยู่ ฉันและ ภรรยาของฉันต่างก็ถือว่าเธอคือเพื่อนที่ดีมากๆของพวกเรา แต่ น่าเสียดาย คนที่มีความสามารถขนาดนี้กลับต้องมาเสียชีวิต ด้วยอายุที่น้อยมากๆ…”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เย่เฉินก็รู้สึกโศกเศร้ามากๆ ในจิตใจ คนรอบข้างของพ่อแม่ต่างก็พูดยกย่องว่าพวกเขาเก่งมากๆ แต่น่าเสียดายที่ตัวเองรู้เรื่องของพ่อแม่น้อยมากๆ

อันที่จริงจนถึงตอนที่พ่อแม่เสียชีวิต ในตอนนั้นเยเฉันยังเป็น เด็กที่พึ่งเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่สอง

เด็กเล็กขนาดนั้นมองปัญหาต่างๆอย่างเรียบง่ายและตื้นมากๆ เขารู้แค่ว่าพ่อกับแม่รักเขามากๆ แต่เขาไม่รู้เลยว่าพ่อกับแม่เป็น คนยังไง
บางทีเเฉินก็อิจฉาเย็นจงที่เป็นพ่อของชิวมากๆ เพราะเขารู้จักพ่อของฉัน นานกว่าตัวฉันเองด้วยซ้ำ

เขารู้จักพ่อของฉัน มากกว่าฉันมากๆ

ในตอนนี้ เขารู้สึกอิจฉาเฮ่อหย่วนเจียงมากๆ

เพราะเขารู้สึกว่า เฮ่อหย่วนเจียงเข้าใจแม่ของเขาเอง มากกว่าตัวเขาเองด้วยซ้ำ

เฮ่อหย่วนเจียงเห็นสีหน้าที่โศกเศร้าของเเฉิน เขาก็อดไม่ ได้ที่จะเดินเข้าไปและตบไหล่ของเยเงินเบาๆและพูดปลอบ ใจ เรื่องทั้งหมดมันผ่านไปนานแล้ว คุณก็อย่าเป็นทุกข์เพราะมัน อีกเลย ชีวิตของแม่คุณในช่วงยี่สิบปีกว่าๆนั้นมันยอดเยี่ยมจริงๆ เพื่อนร่วมห้องของพวกเราต่างพูดกว่า เพราะพระเจ้าขาดแคลน คนที่มีความสามารถอย่างแม่ของคุณ ก็เลยให้เธอขึ้นไปสวรรค์ ไปก่อน”

เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ

สำหรับเรื่องของพ่อแม่ เขารู้สึกโศกเศร้าในใจและยังมีรู้สึก เสียดายอีกด้วย สิ่งที่น่าเสียดายที่สุดก็คือ ตัวเองที่เป็นลูกชาย ของพวกเขา กลับไม่รู้เรื่องราวต่างๆของพ่อแม่เลย

ในเวลานี้เฮ่อหย่วนเจียงหัวเราะและเอ่ยปากพูด:”พวกเราพูด ถึงเรื่องของคุณดีกว่า ทำไมตอนนี้คุณถึงเป็นประธานของเรา กรุ๊ป? คุณไม่กลับไปที่ตระกูลเย่เหรอ?”

เย่เฉินฝืนยิ้มและพูด:”พูดกันตามตรง ฉันอาศัยอยู่ในจินหลงมาเกือบยี่สิบปี และเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลเซียวมาสี่ปี คน ของตระกูลเหาฉันเจอเมื่อปีที่แล้ว”

“สำหรับเหากรุ๊ป มันเป็นของขวัญที่พวกเขามอบให้ฉัน นอก จากเหากรุ๊ปแล้ว พวกเขายังให้เงินกับฉันหนึ่งหมื่นล้านหยวน เป็นค่าชดเชย แต่สิ่งของเหล่านี้สำหรับฉัน มันไม่มีค่าอะไรเลย เงินของเหากรุ๊ปจนถึงตอนนี้ฉันก็ไม่เคยใช้แม้แต่บาทเดียว สําหรับเงินหนึ่งหมื่นล้านนั้น ฉันเคยเอาเงินบางส่วนมาจ่ายค่ายา ให้กับผู้มีพระคุณของฉัน ซื้อรถยนต์และสร้อยคอให้ภรรยาของ ฉันเท่านั้น และหลังจากนั้นก็ไม่เคยใช้เงินนั้นอีกเลย”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินถอนหายใจเบาๆและพูด:”พูดเรื่อง พวกนี้ก็ไม่มีประโยชน์ ถึงแม้ฉันจะไม่อยากใช้เงินของตระกูลเย่ แต่ฉันก็ต้องยอมรับ ถ้าไม่มีเงินจากตระกูลเย ตอนนี้ฉันอาจจะ เป็นลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลผู้หญิงและถูกผู้คนดูถูกอยู่ก็ได้…

เฮ่อหย่วนเจียงถอนหายใจและพูดหลายปีมานี้คุณลำบา กมากๆ อันที่จริงฉันขอพูดคำหนึ่ง ถ้าพ่อกับแม่ของคุณยังมีชีวิต อยู่ คุณต้องกลายเป็นคนที่มีเงินมากที่สุดในโลกอย่างแน่นอน ถึงแม้ฉันจะไม่รู้จักพ่อของคุณ แต่ฉันก็เคยได้ยินชื่อเสียงของเขา สมัยนั้นตระกูลเย่อาศัยความสามารถของพ่อกับแม่ของคุณ จึงมี อย่างทุกวันนี้ได้!”

“ฉันขอพูดตามตรงเลย ทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเยู่ในตอน นี้ อย่างน้อยมี 50% มาจากความสามารถของพ่อกับแม่ของคุณ และสิ่งที่ตระกูลเย่ให้คุณในตอนนี้ มันน้อยกว่า10% ของ ทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเย่ พูดกันตามตรง ตระกูลเย่ให้คุณน้อยเกินไป!”

เยเฉินส่ายหัวและฝืนยิ้ม “เรื่องพวกนี้มันไม่สำคัญอีกต่อไป ใน ตอนนี้ฉันต้องการสร้างอาณาจักรของตัวเอง เพราะจนถึงตอนนี้ ฉันก็ยังไม่รู้ว่าพ่อกับแม่ของฉันตายเพราะอะไร การเสียชีวิตของ พ่อกับแม่เกี่ยวกับตระกูลเย่หรือเปล่า ดังนั้นฉันก็เลยต้องการ สร้างอำนาจและอาณาจักรของตัวเองให้เหนือกว่าตระกูลเย่ และ เหนือกว่าตระกูลซู ถ้าเป็นอย่างนั้น ในอนาคตถ้าฉันรู้ว่าใครเป็น คนสังหารพ่อแม่ของฉัน ฉันก็จะได้มีอำนาจที่สามารถทำให้พวก เขาต้องชดใช้อย่างสาสม

เฮ่อหย่วนเจียงเข้าใจทันทีและเอ่ยปากพูด “ดังนั้นคุณก็เลย ต้องการทําการขนส่งทางทะเลใช่ไหม?”