บทที่ 2490

“ใช่แล้ว! “ซูเฉิงเฟิงกัดฟันกรอดเดิมอาณาเขตอิทธิพลของ ตระกูลเย่ ในจินหลัง เป็นถิ่นของตระกูลเย่ จู่ๆนางาฮิโกะ อิโตะก็ ไปที่จินหลิง ซึ่งเป็นเรื่องที่แปลกอยู่แล้ว ยังเลือกที่จะพักที่ โรงแรมของตระกูลเยอีก นี่มันยิ่งอันตรายเข้าไปใหญ่

ซูโสเต่ารีบถามขึ้นมาว่า “พ่อครับ พ่อกังวลว่าตระกูลอิโตะจะ ร่วมมือกับตระกูลเย่หรอครับ?

“ใช่”ซูเฉิงเฟิงพูดอย่างจริงจังว่า “ปัจจุบัน อุตสาหกรรมการ ขนส่งทางทะเลของเราถูกระงับทุกทาง และอุตสาหกรรมทั้งหมด อยู่ในความสับสนวุ่นวายมาได้สักระยะหนึ่งแล้ว ด้านหนึ่ง เนื่องจากการหยุดชะงักของเรา ความต้องการการขนส่งระหว่าง ประเทศมีช่องว่างขนาดใหญ่ที่ไม่ได้เติมเต็มความต้องการ ค่า ขนส่งที่เพิ่มขึ้น อีกด้านหนึ่งเรือเหล่านี้ที่เราเช่ามา จะต้องปล่อย คืนให้กับเจ้าของเรือ ขอแค่ปล่อยเรือกลับคืนสู่เจ้าของเรือ เรือ เหล่านี้จะกลายเป็นเป้าหมายของการแข่งขันระหว่างตระกูลอื่นๆ และธุรกิจต่างๆ ภัยคุกคามที่ใหญ่ที่สุดก็คือตระกูลเย่! ”

ซูโสว่เต้าครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “พ่อครับ ถ้าตระกูลเย่ร่วม มือกับตระกูลอิโตะขึ้นมาจริงๆ จะไม่เป็นผลดีกับเรานะครับ! ไม่ดีตระกูลเย่อาจจะใช้โอกาสนี้ เหนือกว่าตระกูลซูก็ได้! ”

ซูเฉิงเฟิงตอบรับอืม แล้วพูดอย่างเคร่งขรึมว่า ดังนั้นตอนนี้มี หลายงานที่แกต้องรีบจัดการ”
ซูโสเต้ารีบลุกขึ้นยืน แล้วพูดว่า “พ่อครับ ถ้ามีอะไรให้ต้องทำ บอกผมมาได้เลยครับ”

ซูเฉิงเฟิงกล่าว “ฉันจะให้แกไปที่จินหลิง สืบเรื่องที่นางาฮิโกะ อิโตะไปที่จีนหลังมีแรงจูงใจอะไร หลังจากนั้นก็หาวิธีติดต่อกับ นางาฮิโกะ อิโตะให้ได้ แล้วพยายามหาทางร่วมงานกับตระกูลอิ โตะ ถึงเวลานั้นจะเพิ่มเงื่อนไขให้สูงขึ้นก็ได้ ทำให้ตระกูลอิโตะ ยอมแพ้เรื่องการร่วมมือกับตระกูลเย หลังจากนั้นก็ค่อยๆร่วมมือ กับพวกเขา คราวนี้ไม่รู้ว่าเบื้องบนจะลงโทษเราอีกนานแค่ไหน เราจะต้องเตรียมรับมือทั้งสองทาง

ซูโสว่เต้ารีบพูดขึ้นมาว่า “พ่อครับ ถ้าผมไปจินหลิง งั้นพ่อก็จะ ไม่มีใครดูแลที่ซูหางนะครับ ตอนนี้คือเฟยก็อยู่ที่จินหลิง ไม่ สามารถปลีกตัวออกมาได้

“ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก”ซูเฉิงเฟิงพูดอย่างเรียบร้อย “ตอนนี้ ไม่มีคนรู้ว่าฉันอยู่ซูหาง ถึงคนภายนอกจะด่าฉันยังไง ก็ทำอะไร ฉันไม่ได้ ดังนั้นแกรีบไปจัดการเรื่องของตระกูลอิโตะให้ เรียบร้อย! ถึงจะร่วมงานกับตระกูลอิโตะไม่สำเร็จ แต่จะให้พวก เขาจับมือกับตระกูลเย่ไม่ได้เด็ดขาด ขอแค่พวกเขาร่วมมือกับ ตระกูลเย่ เราจะซวยเอาได้!”

ในสายตาของซูเฉิงเฟิง ตระกูลเย่เป็นศัตรูตัวฉกาจของเขามา โดยตลอด

ตระกูลซูกับตระกูลเย่เหมือนคนพาลสองคนในหมู่บ้าน เมื่อ พูดถึงเรื่องการต่อสู้ ตระกูลซูจะแกร่งกว่าตระกูลเย่เล็กน้อย แต่ทว่า ถ้าทั้งสองฝ่ายต้องสู้กันจริงๆ ตระกูลซูไม่มีทางชนะได้อย่าง ง่ายๆ ดังนั้นตลอดมาทั้งสองฝ่ายจะไม่ได้ปะทะกันอย่างจริงจัง

ตอนนี้ ตระกูลซูเผลอทำเท้าแพลงอย่างไม่ระวัง และอาการ บาดเจ็บไม่สามารถฟื้นฟูได้ในระยะเวลาอันสั้น ดังนั้น ประสิทธิภาพการต่อสู้เมื่อเทียบกันแล้ว อ่อนแอกว่าตระกูลเยอยู่ มาก นั่นเท่ากับว่าสถานการณ์ของทั้งสองฝ่ายกลับตาลปัตร แต่ ทั้งสองฝ่ายก็ต่างไม่กล้าสู้กับอีกฝ่ายอย่างดุเดือดเช่นกัน

แต่ว่า ในเวลานี้นักเลงของหมู่บ้านข้างๆไปเป็นแขกของตระ กูลเย่ ตอนนี้สิ่งที่ตระกูลเป็นกังวลมากที่สุด ก็คือตระกูลเยู่กับ นักเลงหมู่บ้านข้างๆจะร่วมมือกันต่อกรกับเขา ถ้าเป็นแบบนั้น จริงๆ ตระกูลซูแทบไม่สามารถต้านทานอะไรได้

ซูโสบู่เต้าเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า “พ่อครับ ถ้าพวกเขาตกลงร่วม มือกันขึ้นมา งั้นต่อไปพวกเขาการพัฒนาการด้านความร่วมมือ ของพวกเขาก็จะเป็นอุปสรรคของเรา และเราก็จะควบคุมการ เลือกของพวกเขาน่ะสิครับ!

ซูเฉิงเฟิงพูดอย่างใจเย็น ไม่สำคัญว่าจะควบคุมการเลือกของ พวกเขาได้ไหม อย่างมากหาทางจัดการนางาฮิโกะ อิโตะที่จินหล งก็สิ้นเรื่อง หลังจากนั้นค่อยโยนความผิดให้ตระกูลเย่ แกคิดดู นะตอนนั้นตระกูลมัตสึโมโตะทำยังไง? พวกเขาอยากจะฆ่าซื้อเฟ ยกับจื่อหยู หลังจากนั้นโยนความผิดให้ตระกูลอิโตะไม่ใช่ หรอ? ”

ซูโสว่เต้าพูดอย่างลังเลว่า”พ่อครับ ตอนนี้เราเจอปัญหามามากพอแล้ว รั่วหลี จือหยู ยังมีตู้ไร่ขิงอีก นี่เป็นสิ่งที่คนภายนอก ใช้โจมตีตระกูลซู ขึ้นเรายังทำแบบนี้ต่อไป ถ้าเกิดถูกเปิดโปง ออกไป ผลที่ตามมาต้องเป็นอะไรที่คาดคิดไม่ถึงแน่

ซูเฉิงเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นซาว่า”คาดไม่ถึงงั้นหรอ? ฉันจะ บอกแกให้ว่าอะไรคือคาดไม่ถึง! ขอแค่ตระกูลเยู่กับตระกูลอิ โตะร่วมมือกันสำเร็จ พวกเขาจะต้องอาศัยโอกาสนี้ ขยาย ตัวอย่างรวดเร็วในด้านการขนส่งทางทะเล และมีแนวโน้มว่าจะ ทําลายรากฐานของเราทั้งหมดภายในเวลาไม่กี่เดือน หากเรา สูญเสียธุรกิจนี้ไป จุดแข็งของเราจะต่ำกว่าตระกูลเยีทันที ถ้าเรา สูญเสียธุรกิจนี้ไป จะถูกตระกูลเยเก็บขึ้นมา การเปลี่ยนแปลงนี้ จะทําให้เราด้อยกว่าตระกูลเย่

พูดจบ ซูเฉิงเฟิงก็พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่าไม่ว่ายังไง ธุรกิจการขนส่งทางทะเลเราจะสูญเสียไปไม่ได้เด็ดขาด! ต่อให้ ถอยไปอีกสักหมื่นก้าว ถ้าฉันซูเฉิงเฟิงไม่ได้กินข้าวชามนี้ ฉันก็จะ ทุบข้าวชามนี้ของตระกูลเยทิ้งซะ! ข้าวชามนี้ฉันไม่ได้กิน ใครจะ กินก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ตระกูลเย่! “