บทที่ 2486

ฉันเอาเสงี่ยนเบะปากอย่างเศร้าสร้อย แล้วพูดเสียงเบาๆ หนู

รู้แล้วค่ะพ่อ…… เวลานี้เองเย่เฉินยิ้มแล้วพูดขึ้นมาว่า “เอาหมาให้พ่อบ้านช่วย

ดูแลก่อนเถอะ เดี๋ยวทานอาหารเสร็จแล้วค่อยไปเล่นกับมันก็ได้ คุณท่านซึ่งรีบสั่งการให้พ่อบ้าน จูงสุนัขออกไป จากนั้นทุกคนก็นั่งที่

ซ้ายมือของเยเฉันคือคุณท่านซัง ขวามือคือนางาฮิโกะ อิโตะ

สําหรับเอมิ อิโตะกับทานากะ โคอิจิ เดิมทีตีให้ตายอย่างไรก็ ไม่ยอมนั่งด้วยกัน แต่เยเฉันยังคงให้พวกเขาอยู่ต่อไป

ความสัมพันธ์ระหว่างนายกับข้ารับใช้ในสังคมญี่ปุ่นนั้น ชัดเจนมาก บางครั้งยศถาบรรดาศักดิ์ของผู้อาวุโสคนหนึ่งก็ สามารถบดขยี้คนให้ตายได้แล้ว แต่เมื่อเทียบกับหัวเซียไม่ได้ ค่อนข้างเข้มงวดน้อยกว่า อีกทั้งเยเฉันเป็นคนที่ใส่ใจในหลาย ละเอียดพวกนั้น ดังนั้นจึงให้พวกเขานั่งลงมาทานข้าวด้วยกัน

เอมิ อิโตะกับทานากะ โคอิจิจึงรู้สึกเป็นปลื้มมาก

หลังจากที่ทุกคนนั่งกันแล้ว คุณท่านซึ่งจึงให้ทุกคนในเหล้า โดยเหล้าในครั้งนี้ยังคงเป็นหมาวถาย ในสังคมชนชั้นสูง นี่เป็น ยี่ห้อที่ได้รับความนิยมมากที่สุด และยังเป็นทางเลือกเดียวสำหรับแขกและนักการทูตต่างประเทศในงานเลี้ยงต้อนรับชาว ต่างชาติ

อีกทั้ง หมาวถายที่คุณท่านซึ่งเก็บสะสม แทบจะเป็นสิ่งของ ล้ำค่าที่ตามท้องตลาดถึงจะมีเงินก็ไม่สามารถหาซื้อได้ แค่หยิบ ออกมาหนึ่งขวด อย่างต่ำต้องมีประวัติยาวนานถึงยี่สิบปีขึ้นไป

หลังจากที่คนรับใช้รินเหล้าให้ทุกคนแล้ว นางาฮิโกะ อิโตะจึง อดจะยกแก้วขึ้นมาไม่ได้ ดมใต้จมูกครู่หนึ่ง แล้วขึ้นว่า สมกับ เป็นเหล้าของหัวเซียจริงๆ! ลำพังแค่กลิ่นหอมนี้ก็เพียงพอทำให้ คนเมาได้แล้ว”

คุณท่านซึ่งถามอย่างแปลกใจ”หม? คุณอิโตะศึกษาเรื่อง เหล้าจีนของหัวเซียด้วยหรอครับ? ”

นางาฮิโกะ อิโตะพยักหน้า แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “ไม่ปิดบัง คุณนะครับ ที่ประเทศญี่ปุ่น คนธรรมดาทั่วไปชอบดื่มเบียร์และ เหล้าสาเก วัยรุ่นชอบดื่มวิสกี้และไวน์แดง สังคมชนชั้นสูงที่มีอายุ หน่อย รวมถึงสมาชิกของตระกูลเก่าแก่ สิ่งที่ชอบที่สุดก็คือเหล้า จีนของหัวเซี่ยเนี่ยแหละครับ”

พูดจบ เขาก็ถอนหายใจพูดขึ้นมาว่า เนื่องจาก วัฒนธรรมส่วน มีต้นกำเนิดมาจากหัวเซีย วัฒนธรรมการดื่มเหล้าก็เหมือนกัน”

“ตระกูลเก่าแก่ของประเทศญี่ปุ่น จะให้ลูกๆเรียนรู้วัฒนธรรม ของหัวเซี่ยตั้งแต่เด็กๆ ดังนั้นเราจึงเรียนรู้จากในบันทึก ประวัติศาสตร์ตั้งแต่เด็ก เข้าใจถึงประวัติศาสตร์โบราณของหัว เซี่ยเรื่องเหล้าสุราชั้นเลิศ มีเพียงของคัง
“หลายสิบปีก่อนนายกรัฐมนตรีของญี่ปุ่นคาดูอิ ทานากะมา เยือนที่หัวเซีย ก็เคยพูดไว้เช่นนี้เหมือนกัน”

“ในตอนที่เราเรียนเรื่องกวีนิพนธ์ของราชวงศ์ถัง เพื่อค้นหา ความรู้สึกอิสระของกวีเอกจีนของหัวเซีย ยังเคยไปหาเหล้าจีน ของหัวเซียมาลองดื่มกันด้วย ความรู้สึกสดชื่นสบายตัวแบบนั้น มันทําให้หวนนึกถึงจริงๆ…….

คุณท่านซึ่งพยักหน้าแล้วยิ้ม พลางพูดขึ้นมาว่า “พอดีเลย อาศัยโอกาส ในวันนี้ ต้องดื่มเยอะๆนะครับ! ถ้าชอบดื่มจริงๆ รอ คุณกลับประเทศญี่ปุ่นแล้ว ผมจะให้คนเตรียมไว้ให้คุณนำกลับ ไปโดยเฉพาะนะครับ

นางาฮิโกะ อิโตะกล่าวว่า”งั้นต้องขอขอบคุณท่านซึ่งครับ! ถ้าท่านซึ่งมีเวลา ขอเรียนเชิญไปเที่ยวที่ญี่ปุ่นสักสองสามวันนะ ครับ ผมจะต้อนรับตลอดทั้งทริปเลยครับ!

ท่านซึ่งพูดอย่างยิ้มๆ “ได้ครับ มีโอกาสผมจะไปรบกวนคุณ

แน่นอนครับ! ”

พูดจบ เขาก็มองไปที่เย่เฉิน แล้วพูดอย่างนอบน้อมว่า “อาจาร ย์เย่ครับ คุณพูดกล่าวเปิดงานหน่อยดีไหมครับ แล้วทุกคนก็ แก้วเริ่มดื่มกัน”

เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดว่า “คุณเป็นเจ้าบ้าน ถ้าให้ผมกล่าวเปิด งาน นั่นก็เท่ากับเป็นการแย่งความเป็นเจ้าบ้านไม่ใช่หรอ ครับ? ”

ท่านซึ่งพูดอย่างยืนกรานว่า “คุณเป็นผู้มีพระคุณของตระกูลซึ่งคุณอยู่ที่นี่ ก็คือบ้านของคุณครับ อีกทั้งที่นั่งอยู่ที่นี่ทุกคนล้วนได้ รับการดูแลและเป็นหนี้บุญคุณของคุณ มีคนกล่าวเปิดงานเป็น อะไรที่เหมาะสมกว่านี้ไม่มีอีกแล้วครับ

เยเงินเงียบไปสักพัก ก็พยักหน้าแล้วพูดขึ้นมาว่าได้ครับ

พูดจบ เขาก็ลุกขึ้นยืน แล้วยกแก้วเหล้าขึ้นมา พูดอย่างจริงจัง ว่า”ก่อนอื่นยินดีต้อนรับครอบครัวของคุณอิโตะมาที่จินหลิง ผม ไม่ค่อยสนใจธุรกิจรวมถึงนักธุรกิจของญี่ปุ่นเท่าไร แต่คุณอิโตะ ยังคงสร้างความประทับใจให้กับผม

“ดังนั้น ผมก็หวังว่าหลังจากนี้ไปคุณอิโตะจะร่วมงานกับตระ กูลข่ง ตระกูลฉิน รวมถึงบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนด้วยกันนะ ครับ!”

“ทุกคนสามารถมุ่งมั่นที่จะร่วมติดต่อการเรื่องทรัพยากร แลก เปลี่ยน เชื่อมโยง และร่วมกันมองหาโอกาส บ่มเพาะโปรเจกต์ที่ มากขึ้น “