บทที่ 2485

เมื่อเห็นว่าเย่เฉินมาแล้ว ฉินกางจึงรีบลุกขึ้นยืน แล้วพูดอย่าง นอบน้อมว่า “อาจารย์เมาแล้ว! เรากำลังพูดถึงคุณพอดี เลย! ”

เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดว่า “ผมได้ยินแล้วล่ะ คุณบอกว่าจะขอดื่ม

กับผมสักสองสามแก้วใช่ไหม? ”

ฉันกางรีบหัวเราะแล้วพูดขึ้นมาว่า “ผมอยากดื่มกับคุณจริงๆ นั่นแหละ แต่ผมไม่ได้อยากจะมอมเหล้าคุณนะ”

เยเฉินหัวเราะ หลังจากนั้นก็พูดกับคุณท่านซึ่งว่าท่านซึ่งช่วงนี้ สุขภาพร่างกายเป็นยังไงบ้างครับ?

คุณท่านซึ่งพยักหน้าซ้ำๆ และกล่าวด้วยความเคารพ อาจาร

เย่ ต้องขอบคุณคุณมาก ผมสุขภาพร่างกายแข็งแรงดีครับ”

เยเฉินพยักหน้า ในเวลาเดียวกัน นางาฮิโกะ อิโตะที่อยู่ข้างๆ กวักมือเรียกเย่เฉิน ในขณะเดียวกันก็พูดอย่างนอบน้อม เคารพ สวัสดีครับคุณเย่ เราเจอกันอีกแล้วนะครับ! ”

เย่เฉินเดาได้ตั้งแต่แรกแล้วว่านางาฮิโกะ อิโตะจะต้องอยู่ที่นี่ แน่ แต่ว่า ใบหน้ายังคงต้องแสร้งทำเป็นแปลกใจแล้วพูดขึ้นมา ว่า“โอ้ ที่แท้ก็คุณอิโตะนี่เอง คิดไม่ถึงว่าคุณจะอยู่ที่นี่”

พูดจบ เย่เฉินก็มองไปที่เอมิ อิโตะรวมถึงทานากะ โคอิจิ แล้ว พูดอย่างยิ้มๆไปว่า “คุณผู้หญิงอิโตะ คุณทานากะก็อยู่ด้วย”
เอมิ อิโตะรีบลุกขึ้นยืน แล้วโค้งคำนับเก้าสิบองศาพลางพูด ขึ้นมาว่า “สวัสดีค่ะคุณเย่!

ทานากะ โคอิจิไม่มีขาท่อนล่าง จึงทำได้เพียงแค่พนมมืออยู่ กับที่แล้วพูดว่า”สวัสดีครับคุณเย่! ” เย่เฉินพยักหน้าเป็นสัญลักษณ์ ซึ่งหวั่นถึงกับอิโตะ นานาโกะที่

กำลังคุยกันอยู่ไกลๆ พูดด้วยสีหน้าเขินอายว่า “เย่เฉินซังคะ ไม่

พบกันนานสบายดีไหมคะ! ”

เย่เฉินมองไปที่อิโตะ นานาโกะ เห็นเธอที่ยังคงอ่อนโยนดุจดั่ง สายน้ำ ก็ยิ้มพลางพูดขึ้นมาว่า “นานาโกะ ได้ยินจากหวั่นถึงมา นานแล้วว่าคุณจะมาดูคอนเสิร์ตที่จินหลิง แต่คิดไม่ถึงว่าจะมาเร็ว ขนาดนี้”

อิโตะ นานาโกะพูดอย่างเขินๆว่า “เก๋เฉินซังคะ ช่วงนี้ฉันไม่ ค่อยยุ่งอะไร เลยอาศัยโอกาสนี้ มาผ่อนคลาย และพักผ่อนที่ดิน หลิงสักหน่อย ”

เย่เฉินพยักหน้า แล้วยิ้มพลางถามเธอไปว่า “ก่อนมาทำไมไม่ บอกผมก่อนล่ะครับ? ”

อิโตะ นานาโกะเม้มริมฝีปาก แล้วพูดเสียงเบาว่า “ฉะ……… ฉะ…….ฉันอยากเซอร์ไพรส์เย่เฉินซังน่ะค่ะ เลยไม่ได้บอก เย่เฉิน ซังอย่าโกรธเลยนะคะ……

เยเฉินหัวเราะ”ไม่หรอกครับ แต่คราวหน้าคุณสามารถ พิจารณาเรื่องที่บอกกับผมก่อน ถึงเวลานั้นผมจะได้เตรียมงาน เลี้ยงต้อนรับให้คุณ”
อิโตะ นานาโกะรีบพูดขึ้นมาว่า “ได้ค่ะเย่เฉินซัง คราวหน้าฉัน จะบอกกับคุณก่อนค่ะ!

เยเฉินพยักหน้าเล็กน้อย ซึ่งหวั่นถึงที่อยู่ข้างๆ พูดขึ้นมาด้วย

รอยยิ้มว่า “อาจารย์เย่คะ คุณว่าตอนนี้เรานั่งกันก่อนดีไหมคะ? “ได้ครับ เย่เฉินพูด”ขอโทษนะครับ ให้พวกคุณรอนานขนาดนี้

ระยะทางค่อนข้างไกล และผมก็พึ่งไปส่งพ่อตาผมมา

ในเวลานี้เองคุณท่านซึ่งลุกขึ้นยืน แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “อา จารย์เยเกรงใจเกินไปแล้วครับ เราจึงคุยกันได้ไม่กี่ประโยคเอง มาเถอะครับ เชิญนั่งก่อน

เย่แนหัวเราะ”คุณตา คุณเป็นเจ้าบ้าน คุณต้องนั่งก่อนครับ คุณท่านซึ่งอยากจะหลบเลี่ยง แต่เย่เฉินพูดอย่างยืนกราน ว่า “มาเถอะครับ คุณนั่งเก้าอี้เจ้าบ้านเถอะครับ ผมจะนั่งข้างคุณ

คุณท่านซึ่งเห็นแบบนั้น จึงไม่ปฏิเสธ แล้วรีบพูดขึ้นมาว่า “งั้น

ผมจะทําตามคำสั่งของอาจารย์เย่ครับ!

เวลานี้เอง ฉินเอ้าเสวียนที่ใช้น้ำเย็นตบหน้าเล็กน้อย ก็ออกมา จากห้องน้ำ เห็นว่าเธ่เฉินมาแล้ว จึงรีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างตื่น เต้น แล้วพูดอย่างดีใจว่า “อาจารย์เย่มาแล้วหรอคะ!

เย่เฉินมองไปที่เธอ แล้วพยักพลางยิ้ม”เอ้าเสงี่ยนก็มาหรอ เนี่ย”

“ใช่ค่ะ”ฉินเอ้าเสงี่ยนพูดอย่างมีความสุขว่า “นานาโกะเอาสุ นัขพันธุ์อะกิตะอินไปฉันตัวหนึ่งด้วย ให้ฉันมารับที่นี่”
พูดจบ เธอก็รีบพูดขึ้นมาว่า “อาจารย์เยอะ อยากไปเล่นกับมัน หน่อยไหมคะ? ”

ฉินกางที่อยู่ข้างๆถึงกับพูดตำหนิขึ้นมาว่า “เอ้าเสวียน! ไม่ เห็นหรอว่าจะขึ้นอาหารทานข้าวกันแล้ว? รู้จักแต่ทำตัววุ่นวาย รีบมานั่งข้างพ่อนมา