บทที่ 2477

เมื่อเห็นว่าทานเหม่ยฉิงยอมให้ตัวเองพาไปที่ห้องนอน เซียว

นางกวนใจเหมือนดอกไม้กำลังเบ่งบาน ตั้งแต่หานเหม่ยจึงกลับมา เขียวฉางควนรอคอยที่จะหวน คิดถึงอดีตที่หวานชื่น กับเธอมาตลอด ในที่สุดวันนี้ก็เริ่มมี

สัญญาณแล้ว

โดยปกติหานเหม่ยง เป็นคนสง่างาม และเป็นคนที่ไม่ค่อย สุงสิงกับใคร จะใกล้ชิดผู้หญิงแบบนี้ ไม่ใช่เรื่องง่าย

แต่เซียวฉางควนรู้ดี ผู้หญิงจิตใจแข็งแกร่งสักแค่ไหน เมื่อป่วย ขึ้นมา ก็จะกลายเป็นสาวงาม ที่ต้องการการปกป้องจากผู้ชาย

ในช่วงเวลาแบบนี้ถึงผู้หญิงจะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ต้องถอด

เกราะป้องกันตัวเองออกอยู่ดี

เซียวฉางควนประคองหานเหม่ยฉิง เข้ามาในลิฟต์ของ คฤหาสน์อย่างใส่ใจ จนมาถึงชั้นสาม

หลังจากหานเหม่ยงบอกให้เซียวฉางควน พาเธอมาในห้อง นอน เซียวฉางควนช่วยเธอให้นั่งพิงหัวเตียง

เขาเอาหมอนกันหลังให้เธออย่างใส่ใจ ให้เธอได้พิงหมอน นุ่มๆ ตรงหัวเตียงอย่างสบาย

เมื่อหานเหม่ยฉิงเอนตัวลง เธอพูดกับเซียวฉางควนอย่างอ่อนแรง “จางกวน ฉันยังหนาวมาก นายช่วยห่มผ้าให้ฉันหน่อยสิ”

เขียวฉางควนพูดอย่างจริงจัง “เหม่ยจิง ตอนนี้เธอไข้สูง ถ้า เอาแต่ห่มผ้าจะไม่ดีนะ ร่างกายจะไม่สามารถระบายความร้อน ออกมาได้ ไม่งั้นอุณหภูมิในร่างกายของเธอจะสูงขึ้นได้

หานเหม่ยจึงพยักหน้า เธอพูดอย่างเหนื่อยใจ แต่ตอนนี้ฉัน หนาวมากจริงๆ หนาวตั้งแต่หัวจรดเท้า ตัวสั่นตลอดเวลา นาย ช่วยห่มผ้าให้ฉันหน่อยสิ…”

เขียวฉางควนถอนหายใจ แล้วพูดว่า “เอางี้ ฉันห่มผ้าให้เธอ จะได้อุ่นๆ ฉันจะไปเตรียมน้ำอุ่น ให้เธอในห้องน้ำ แล้วจะมาป้อน ข้าวเธอ อีกเดี๋ยวเธอจะได้ไปแช่น้ำในอ่าง

หานเหม่ยจึงถามอย่างสงสัย “เป็นไข้ แช่น้ำได้ด้วยเหรอ”

“ได้สิ” เซียวฉางควนพูดว่า “อันที่จริง สิ่งสำคัญของอาการไข้ คือต้องทำให้อุณหภูมิลดลง การแช่น้ำอุ่นจะทำให้อุณหภูมิใน ร่างกายเธอ ลดลงอย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังช่วยผ่อนคลายอาการ เหนื่อยล้าได้ด้วย! เธอเชื่อฉันสิ ฉันไม่ทำร้ายเธอหรอก

สิ่งที่เขียวฉางควนพูดเป็นความจริง ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ ตอน เป็นไข้ สามารถอาบน้ำเพื่อลดอุณหภูมิในร่างกายได้ แต่ต้องดู อาการด้วย ถ้าร่างกายอ่อนแอมาก ก็ไม่ควรทำ

เขียวฉางควนให้หานเหม่ยงแช่น้ำ แง่หนึ่งคือเขาเป็นห่วง ส่วนอีกแง่หนึ่งคือเขาอยากใช้โอกาสนี้ ใกล้ชิดกันให้มากขึ้น และเขาอยากใช้โอกาสนี้ทำลายมันลงเป็นครั้งสุดท้าย
อีกอย่าง ผู้หญิงที่กำลังอ่อนแออยากแช่น้ำ ยังไงตัวเขาก็ต้อง ช่วย ในสถานการณ์แบบนั้น เป็นช่วงเวลาดี ที่จะก้าวเข้าไปอีก ขั้นหนึ่ง

ตอนนี้หานเหม่ยจึงไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะตอนนี้เธอทรมาน มาก เธอรู้สึกถึงความเหน็บหนาวที่สัมผัสได้เมื่อมีไข้ อีกทั้งยัง ทุกข์จากอาการไม่สบายต่างๆ ที่เกิดจากไข้สูง เธอทรมานไปทั้ง ตัว ที่เซียวฉางควนพูด ฟังดูมีเหตุผล เธอจึงพยักหน้า “งั้นรบกวน นายด้วยฉางควน…..

เชียวฉางควนพูดอย่างใส่ใจ “โอ๊ย ไม่ต้องเกรงใจ เธอรอก่อน เดี๋ยวฉันไปเปิดน้ำให้

เมื่อพูดจบ เซียวฉางควนรีบเข้าไปในห้องน้ำ เปิดวาล์วผสม ระหว่างน้ำร้อนและน้ำเย็น ที่อ่างอาบน้ำ เขาลองสัมผัสอุณหภูมิ น้ำ เมื่อไม่มีปัญหา จึงรีบออกมาข้างนอก เขาพูดกับหานเหม่ยฉิง ที่อยู่บนเตียงว่า “เหมยฉิง เดี๋ยวฉันป้อนข้าวเธอก่อน กินอะไรสัก หน่อย จะได้มีภูมิต้านทาน

หานเหม่ยงพยักหน้าอย่างอ่อนล้า “ฉันเป็นไข้ เหมือนไม่ค่อย อยากอาหาร นายป้อนโจ๊กข้าวฟ่าง ให้ฉันก็พอแล้ว”

“ได้!” เซียวฉางควนรีบพูดว่า “โจ๊กอุดมไปด้วยคาร์โบไฮเดรต ในเวลาแบบนี้ สามารถบำรุงร่างกายได้ อีกอย่างมันดีต่อ กระเพาะด้วย เหมาะสำหรับคนป่วย เธอรู้ไหมกว่าจะได้โจ๊กข้าว ฟางถ้วยนี้มา ฉันไปร้านอาหารทั้งหลายร้าน

หานเหม่ยฉิงพูดอย่างซาบซึ้ง “ฉันทำให้นายหนักใจแล้ว…
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร!” เขียวฉางควนรีบเปิดฝาชามโจ๊กข้าว ฟาง และหยิบซ้อนที่ทางร้านให้มา เขาตักขึ้นมา และซิมเล็กน้อย “อืม กำลังพอดี เหม่ยจิง กินตอนอุ่นๆ จะได้ทานเยอะๆ!”

พูดพลาง เขาก็ตักโจ๊กขึ้นมา และยื่นไปตรงปากทานเหม่ยจิง