บทที่ 2436

ซูโสบู่เต้าพูดอย่างจริงจังว่า “ครั้งนี้เรื่องราวที่แม่ของแกและ จอหยูพบเจอ ก็เป็นโอกาสที่ดีเยี่ยม คนสายตาเฉียบแหลม สามารถที่จะมองออก นี่แสดงให้เห็นว่ามีคนต้องการลงมือกับ ตระกูลซูของพวกเรา ยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายมีความสามารถมาก อาจจะวางแผนมายาวนาน ถ้าหากพวกเราสามารถที่ช่วยเหลือ คุณปู่ของแกได้ จับคนที่บงการอยู่เบื้องหลังออกมา งั้นพวกเราก็ จะต้องทำให้คุณปู่ของแกเปลี่ยนแปลงมุมมองใหม่!

ต่อจากนั้น ซูโสว่เต้าก็พูดเสริมว่า “แกต้องรู้ว่าตอนนี้คุณ ของแกถูกตรึงไว้ที่เสาแห่งความอัปยศแล้ว จนถึงตายเขาก็ไม่มี ทางที่จะล้างให้สะอาดได้!”

“ตราบใดที่ดังนั้นพวกเราสามารถทำให้เขาพอใจได้ และใน ช่วงก่อนหน้าที่เขาจะเสียชีวิต เชื่อฟังคำสั่งของเขาและในขณะ เดียวกัน ให้ความเคารพกับเขา อย่าท้าทายความน่าเกรงขาม ของเขาในฐานะเจ้าบ้าน!

“งั้นก่อนหน้าที่เขาจะตาย ก็จะต้องส่งต่อตำแหน่งผู้นำของ ตระกูลซูให้ฉัน! และตราบใดที่พวกเราอดทนจนกว่าเขาตาย ทั้ง ตระกูลซูก็มีพวกเราเป็นใหญ่!”

ซูจือเฟยพยักหน้าอย่างรวดเร็ว และพูดอย่างยากที่จะซ่อนเร้น ความตื่นเต้น: “พ่อ ผมเชื่อฟังพ่อทุกเรื่อง!”

เวลาประมาณห้าโมงเย็น ซูจื่อหยูภายใต้การแนะนำของซูโสเต้า ขับรถไปที่คฤหาสน์ขนาดใหญ่ริมทะเลสาบซีหู

เดิมทีทะเลสาบซีหูเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงในประเทศ ยิ่งไปกว่านั้นมากกว่าครึ่งหนึ่งของพื้นที่นั้นเปิดให้ทุกคนเข้าชม ดังนั้นคฤหาสน์ริมทะเลสาบเพียงไม่กี่หลัง และราคาที่สูงมาก

ว่ากันว่า ลูกพี่ใหญ่การพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ที่มีชื่อเสียงใน ประเทศ เจ้านายท่านหนึ่งที่แซ่หม่า มีคฤหาสน์สุดหรูหราอยู่ที่นี่ หนึ่งหลัง ว่ากันว่ามีมูลค่าหลายร้อยล้าน

แต่ทว่า คฤหาสน์หลังนั้นของเขา เทียบกับหลังนี้ของซูเฉิงเฟิง ยังด้อยกว่าเล็กน้อย

คฤหาสน์หลังนี้ของซูเฉิงเฟิง เมื่อสิบปีก่อนได้เป็นเจ้าของก็ใช้ เงินไปแปดร้อยล้าน และซ่อมแซมสร้างใหม่ก็ใช้อีกห้าร้อยล้าน หลังจากที่สร้างเสร็จเขาอยู่แค่ช่วงใบไม้ผลิและใบไม้ร่วงสองฤดู นี้ของทุกปี ถึงได้มาพักไม่กี่วัน

ซูจือหยขับรถเข้าไปในคฤหาสน์ พ่อบ้านซูอานสั้นรออยู่ที่ทาง เข้าห้องโถงใหญ่ของคฤหาสน์แล้ว

เมื่อเห็นสองคนพ่อลูกลงรถ เขาก็รีบไปทักทาย และพูดด้วย ความเคารพว่า: “ท่านชายใหญ่คุณชายใหญ่! คาดไม่ถึงว่าคุณ ทั้งสองจะมาด้วยกัน!!

ซูโสเต้ารีบถามว่า “พ่อบ้าน ตอนนี้พ่อของฉันเขาอยู่ ที่ไหน?”

ซูอานฮุ้นรีบพูดว่า “คุณท่านรอคอยทั้งสองมาโดยตลอด ดังนั้นกําชับผมให้รออยู่ที่นี่แต่เช้า ยังบอกว่าพวกคุณถึงแล้วก็รีบพา พวกคุณไปพบเขา”

ซูโสเต้ารีบพูดว่า: “งั้นก็รีบพาพวกเราไปเถอะ!

“ครับ!” ซูอาบนพาสองคนพ่อลูก มาถึงห้องโถงใหญ่ของคฤหาสน์

ในห้องโถงใหญ่ในเวลานี้ ซูเฉิงเฟิงที่จิตใจค่อนข้างหดหู กำลังนั่งพักผ่อนผิงไฟอยู่หน้าเตาผิงที่เผาไหม้ เมื่อเห็นเขาสอง พ่อลูกมาแล้ว รีบลุกขึ้นมาจากเก้าอี้เอนกาย สองสามก้าวเดินถึง ตรงหน้าของสองคนพ่อลูก และพูดอย่างซาบซึ้งใจเป็นอย่าง มากว่า “โสเต้า…ถือเฟย…ฉัน…ฉันผิดต่อพวกแกทั้ง ครอบครัว!”

เมื่อคือหยได้ยินคำพูดนี้ นึกย้อนถึงคำเตือนของพ่อ ไม่พูด พร่าทําเพลงพรีม รับเสียงหนึ่งคุกเข่าลงตรงหน้าซูเฉิงเฟิง และ พูดอย่างสำนึกผิดว่า: “คุณปู่…ผมเองที่ไม่มีมารยาทล่วงเกิน ผู้ใหญ่อย่าง ยังขอให้ผู้ใหญ่อย่างคุณปู่ลงโทษอย่างหนัก ด้วย!”

สีหน้าท่าทางของซูเฉิงเฟิงเปล่งประกายด้วยความพอใจเล็ก น้อย รีบยื่นมือออกไปประคองซูจือเฟย และพูดด้วยความสะอื้น “เด็กดี แกไม่ผิด คนที่ผิดคือ…”

“ปู่เลอะเลือนเอง ถึงได้เพื่อเกียรติของตระกูล ตัดสินใจหุนหัน พลันแล่นแบบนี้…
“ยิ่งไปกว่านั้น ก็ถูกคนร้ายฉวยโอกาส แบกรับข้อกล่าวหาที่ ไม่มีอยู่จริงมากมาย…

ซูโสเต้ารีบก้าวไปข้างหน้า ประคองซูเฉิงเฟิง และพูดอย่าง จริงจังว่า: “พ่อครับ พ่ออย่าได้พูดแบบนี้ ผมกับจื่อเฟยรู้ดีว่า ทุก อย่างที่พ่อทำ ก็เพื่อตระกูลนี้

ซูเฉิงเฟิงพยักหน้าด้วยความปลาบปลื้มใจ: “พวกแกสองคน สามารถเข้าใจความลำบากใจของฉัน ฉันก็สามารถตายตาหลับ ได้แล้วจริงๆ!”

ซูโสเจ้าพยักหน้าอย่างจริงจังครั้งแล้วครั้งเล่า: “พ่อครับ พ่อ วางใจได้ ผมและถือเฟยเข้าใจพ่อเป็นอย่างดี…

ในดวงตาของซูเฉิงเฟิงประกายด้วยน้ำตา และพูดอย่างจริงจัง ว่า: “โสว่เต้า พ่อสัญญากับแก พ่อจะพยายามอย่างสุดความ สามารถ ตามหาไม่ชิงและจือหยูให้เจอ ถ้าหากไม่สิ่งมีชีวิตอยู่ พ่อจะต้องยอมรับความผิดต่อหน้าเธอก่อนอย่างแน่นอน แม้ว่า เธอจะต้องการชีวิตคนแก่อย่างพ่อ พ่อก็ยินยอมพร้อมใจที่จะ ชดใช้ให้กับเธอ!”

ซูโสว่เต้ารีบพูดว่า “พ่อ เรื่องสำคัญเร่งด่วนที่ต้องจัดการใน ทันทีของพวกเราตอนนี้ ไม่ใช่ตามหาไม่ชิงและจือหยู และก็ไม่ใช่ ตามหาโสเต๋อ แต่จะต้องพร้อมใจกันทำงานร่วมกัน ลากศัตรูที่ ซ่อนอยู่ในความมืดออกไป!”