บทที่ 2429

ในมุมมองเเฉิน ตอนนี้ตระกูลซูอยู่ในช่วงเวลาวิกฤตหัวเลี้ยว หัวต่อ ประกอบกับตอนนี้กำลังถูกผู้คนทั้งประเทศรังเกียจ ดังนั้น พวกเขาจําเป็นต้องเพิ่มความช่วยเหลือใหม่ให้กับค่ายโดยด่วน

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ซูเฉิงเฟิงไปที่หางพอดี ดังนั้นเยเงินคาด การณ์ว่า มีความเป็นไปได้สูงมากที่เขาเป็นคนผูกมัดใจของอู่ตง ให้ก่อน ทำให้เขากลายเป็นสุนัขตัวหนึ่งของตระกูลซู

อยู่ในสายตาของตระกูลก่อนหน้านี้ คนอย่างตงไห่ ไม่มี ทางเข้าสายตาพวกเขาด้วยซ้ำ ต่อให้อู่ตงไห้เป็นคนวิ่งไปคุกเข่า ขอร้องที่เย่นจิงด้วยตัวเอง ซูเฉิงเฟิงก็ไม่มีทางให้โอกาสเขาได้ พบหน้า

แต่ทว่า ในวันนี้แตกต่างกับในอดีตที่ผ่านมา

ตระกูลซู ในตอนนี้หัวเดียวกระเทียมลีบ ไม่ว่าจะอยู่ที่เป็นจิง หรือว่าอยู่ที่ซูหาง ก็จำเป็นต้องผูกมัดใจเพื่อนร่วมทีมใหม่ ให้ได้ มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

ดังนั้น เย่เฉินต้องการให้อู่ตงให้เป็นสายลับของตัวเอง ดูว่าซู เฉิงเฟิงยังจะมีวิธีการอะไรกันแน่

เมื่ออู่ตงไม่ได้ยินคำพูดนี้ ก็เข้าใจความหมายของเยเฉินในทันทีแต่ทว่า ในใจของเขาค่อนข้างกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้
“เย่เฉิน ให้ฉันแฝงตัวอยู่ข้างกายตระกูล นี่ส่งฉันไปเป็นตัวรับ กระสุนไม่ใช่หรอกหรือ?”

“ถ้าตระกูลซูรู้เข้า จะต้องทำให้ตระกูลของฉันถึงตายไม่ใช่เห รอ?”

“เดิมทีความแข็งแกร่งของตระกูลนั้นก็แย่กว่าของตระกูล มาก ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่กลับมาที่เยเงินแล้ว ก็ต้องชดใช้หุ้น ไม่น้อยอีก ตอนนี้ความแข็งแกร่งของตระกูลอู่แทบจะลดลงเกือบ ครึ่ง แล้วจะต้านทานการทรมานของตระกูลซูได้ที่ไหนกัน?

เย่เฉินก็มองความกังวลของเขาออก และพูดอย่างราบเรียบ “อู่ตงไห่ ฉันทำงานมีการปูนบำเหน็จและการลงโทษอย่างเห็นได้ ชัดตลอดมา ถ้าหากครั้งนี้นายทำงานได้ดีมาก จากนี้ไปฉันไม่มี ทางปฏิบัติต่อนายอย่างไม่เป็นธรรมอย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้น นายวางใจได้ มีฉันอยู่ ตระกูลซูไม่มีทางทำอะไรนายได้อย่าง แน่นอน”

อู่ตงไห้ยังคงสับสนอยู่ในใจเล็กน้อย

เนื่องจากว่า เขาก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่เเฉินบอกว่าไม่มีทางปฏิบัติต่อ ตัวเองอย่างไม่เป็นธรรม จะให้ผลประโยชน์อะไรกับตัวเองกันแน่

ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ไม่รู้ว่า ถ้าเกิดตระกูลซูจะจัดการกับตัวเอง จริงๆ เย่เฉินจะข้องเกี่ยวกับความเป็นความตายของตัวเองหรือ เปล่า

เย่เฉินเห็นเขายังคงดูลังเล ก็พูดอย่างราบเรียบว่า: “ตงไห เอาแบบนี้มั้ย ถ้าหากนายช่วยฉันจัดการเรื่องนี้ได้ดี งั้นฉันก็จะช่วยรักษาโรคของลูกชายของนายหายนายคิดว่าไง”

ตงไม่พูดอย่างไม่รู้ตัว…ร่างกายของพวกเขาล้วนโรคสุดแสนลำบากไม่ อาจเปิดเผยจริงเหรอครับ?

อู๋ถูกเย่เฉินสะกดจิต เรื่องที่ๆหนึ่งชั่วโมงเขาจะเพิ่ม อาหาร แทบไม่มีใครประเทศรู้ ซิน ก่อนหน้าถูก ทําร้ายจนขาหัก ว่าจะหายแล้วเจ็ดสิบแปดสิบ เปอร์เซ็นต์ แต่กลับกลายเป็นคนพิการ และเป็นไปไม่ได้ดีเป็นปกติทั้งหมดตลอดชีวิตนี้

เฉินแสยะยิ้ม และพูดว่า “อาการป่วยของลูกชายนาย ไม่เรื่องใหญ่อะไรตอนนั้นหงห้าเกือบตายอยู่ในมือจางโจว สุดท้ายฉันก็ช่วยรอดชีวิตมาไม่ใช่หรอกเหรอ?”

นั่นนะสิ

เขาว่า ตอนนั้นจื่อโจวเทียนควนพ่อตาของเย่เฉิน หงห้าก็กำลังจะตายอยู่ในของเขา ในแต่ยังได้การช่วยเหลือจากอายุวัฒนะเม็ดหนึ่งของ เฉินกลับมา น่าเหลือเชื่อจริงๆ

ดังนั้น เขาก็อดได้จะแอบว่า ถ้าหากเก๋เต็มใจ ช่วยเหลือเผยต้องทานแบบนั้นทุกหนึ่งชั่วโมงของเสียว คงจะ รักษาหายดี…”
ดังนั้น เขาจึงถามอย่างตื่นเต้น “คุณชายเย่ คุณ…คุณพูดจริง หรือเปล่าครับ?”

เย่เฉินพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “จริงสิ

อู่ตงไห่รีบพูดว่า “ลูกชายคนโตของผม ขาเดินกะเผลกมา โดยตลอด ลูกชายคนเล็กของผมจิตใจมีปัญหา…คุณก็สามารถที่ จะรักษาหายดีได้เหรอครับ?”