บทที่ 2389

ได้ครับอาจารย์เป! ”

หงห้าตอบรับ แล้วรีบเดินมาข้างหน้า จิกผมของซูโสเต๋อ แล้วฟาดไปที่ปากของเขาหนึ่งฉาด จนซูโสเตอรู้สึกเหมือนเห็น ดาววิ้งๆอยู่ที่ตา

ซูโสเต๋อโตมาขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ถูกคนภายนอกตบ นอก เขารู้สึกโกรธมาก แต่กลับไม่สามารถปลดปล่อยความ โกรธไปได้ ทําได้เพียงแค่อดทนไว้

เวลานี้นี้เย่เฉินถลึงตาใส่ซูโสเต๋อ แล้วพูดอย่างเย้ยหยันไป ว่า“ถ้าผมไม่ให้คุณพูด คุณก็ห้ามพูดแม้แต่คำเดียว

ซูโสเต๋อทำได้เพียงแค่กุมหน้าไว้ แล้วพยักหน้า ไม่กล้าพูด

แม้แต่คําเดียว

เย่เฉินมองมาที่หม่าฉงชิง แล้วถามเขาไปว่า “ฉันขอถามแก หน่อย ตอนนั้นซูเฉิงเฟิงสั่งแกไป ตกลงให้ฆ่าไม่ชิงคนเดียว หรือให้แกฆ่าซูจือหยูไปด้วย? ”

หม่าฉงชิงโพล่งออกไปว่า “เรียนอาจารย์เย่ ตอนนั้นซูเฉิงเฟิง ให้ผมฆ่าไหชิงคนเดียวครับ”

เย่เฉินถามกลับ“แล้วเขาไม่พอใจอะไรซูจือหยูรึเปล่า คิดว่า เธอหันหน้าไปข้างนอก? ”
“ไม่มีครับ! “หม่าฉงชิงกล่าวอย่างไม่ลังเล ซูเฉิงเฟิงรักใคร่ คือหมาก มักจะมาพูดกับเราบ่อยๆ ว่าคนในตระกูลซูรุ่นนี้ คนที่ ฉลาดที่สุด มีความสามารถมากที่สุด ความจริงแล้วคือซูจือหยุ ครับ! ”

ตอนนี้ซูโสเต๋อ สีหน้าซีดเผือด

เย่เฉินเหลือบมองไปที่เขา แล้วถามหม่าฉงชิงว่า “จากที่นาย พูดมา นั่นก็หมายความว่า ซูเฉิงเฟิงไม่มีทางฆ่าซูคือหยูแน่ๆ ถูก ไหม?

หม่าฉงชิงพูดอย่างหนักแน่น ใช่แล้วครับ! อาจารย์เย่ ถึง แม้ว่าซูเฉิงเพิ่งจะเป็นคนโหดร้ายยังไง แต่เขารู้สึกรักใคร่ คือหย มาจากใจเลยครับ เขาไม่มีทางฆ่าคือหยอย่างแน่นอนครับ”

พูดจบ หม่าฉงชิงก็ถอนหายใจ แล้วพูดไปว่า “พูดอย่างไม่ ปิดบัง ตอนที่อยู่ในอุโมงค์ ผมพบว่าซูคือหนูอยู่ในรถของหลิว จ้าน ผมตกใจแทบบ้า เพราะในใจผมรู้ดีว่า ถ้าซูเฉิงเฟิงรู้ว่าซู จือหยูตายแล้ว จะต้องโทษผมแน่ๆ …….

เย่เฉินพยักหน้า แล้วถามเขาไปว่า ดังนั้นแกเลยจัดการฆ่า หลิวบ้านใช่ไหม? ”

หม่าฉงชิงพูดอย่างตรงไปตรงมา ผมเป็นคนฆ่าเอง….ตอน นั้นผมอยากถามหลิวร้าน ว่าตกลงใครเป็นสั่งให้เขาจัดการถือห ยู แต่เขาไม่เพียงแต่ไม่พูด กลับกันยังมากันด่าผม ผมโกรธ เลย จัดการลั่นไกฆ่าเขาตาย……

เวลานี้เอง ซูโสว่เต๋อที่อยู่ข้างตกใจจนแทบจะนั่งไม่นิ่ง
เย่เฉินมองไปที่เขา แล้วกล่าวถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา ซูโหว่ เต๋อ คุณเอาแต่พูดว่าพ่อของคุณอยากฆ่าจอหยู แต่ตอนนี้พอฟัง ไปฟังมาแล้วดูเหมือนจะไม่เป็นอย่างนั้นเลยนะครับ

ซูโสเตอรีบอธิบายอย่างรีบร้อน………………นี่คือผม……. ความจริงผมก็ไม่รู้เหมือนกัน……………….อาจจะเป็นเพราะผม เข้าใจผิดไปเอง…….

“เข้าใจผิด? “เยเฉันพูดอย่างเย้ยหยัน “ซูโสเต๋อ ถ้าในใจ คุณไม่มีแผนชั่ว คุณไม่ทางจงใจเอาความคิดที่จัดการซื้อห โยนใส่พ่อของคุณแบบนั้นหรอก พูดมาซะ เรื่องนี้คุณเป็นผู้ บงการอยู่เบื้องหลังใช่ไหม? ”

ซูโสเต๋อเหมือนกับถูกเหยียบหาง จึงโพล่งออกไปว่าไม่ใช่ นะ……..มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันนะ…….

เย่เฉินพยักหน้าไม่พูดความจริงใช่ไหม งั้นก็ได้ เหล่าเฉิน! ”

เฉินจือข่ายรีบก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว”อาจารย์เย่ มีอะไรให้

รับใช้ครับ? ”

เย่เฉินพูดอย่างเรียบเฉย ที่ผมให้คุณไปหาไฮยีนาลายจุดที่ ชอบทะลวงก้น หาเจอรึยัง? ”

“เจอแล้วครับ! “เฉินจือข่ายรีบพูดขึ้นมาว่า “สวนสัตว์ซาฟารี ปาร์คของจินหลิงพึ่งนำไฮยีนาลายจุดเข้ามาคอกหนึ่งครับ เถ้าแก่สวนสัตว์ซาฟารีปาร์คกับผมมีความสัมพันธ์กันไม่เลว เป็น สมาชิกวีไอพีในโรงแรมของผมด้วย ผมสามารถติดต่อเขาให้ได้ ยืมไฮยีนาลายจุดพวกนี้มาให้เราใช้
“ดี! “เปเป็นพยักหน้า แล้วมองไปที่ซูโสเต๋อ พลางพูดอย่าง เรียบเฉย” ในเมื่อคุณอยากจะดื้อดึงเอง งั้นก็ไปคุยเจรจากับไฮยี นาลายจุดพวกนั้นเองแล้วกัน

ซูโสเต๋อที่ได้ยินอย่างนั้น ทันใดนั้นก็ตกใจจนใจไม่อยู่กับเนื้อ กับตัว!

เขาไม่สงสัยการตัดสินใจของเยเงินแม้แต่น้อย ไอ้หมอนี่ไม่ เพียงแต่มีความสามารถน่าทึ่ง ฝีมือของเขายังน่าตกใจ แม้แต่ ความกล้าของเขายังน่าทึ่งมากอีกด้วย!

ถ้าทำให้เขาโกรธขึ้นมาจริงๆ เกรงว่าตัวเขาคงจะมีจุดจบไม่สวยเป็นแน่……..