บทที่ 2374

ชูโสเต๋อพูดอย่างกระตือรือร้น ” คุณสุภาพบุรุษครับ คุณ… คุณหมายความว่าอย่างไร ฉัน…ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณพูด เลย?”

ในขณะที่พูดนั้น สมองของซูโสเต๋อก็ทำงานอย่างรวดเร็วไป

ด้วย

ตอนนี้เขาแน่ใจแล้วว่า ชายหนุ่มตรงหน้าเขาไม่มีเจตนาดี ดัง นั้นสิ่งที่เขาคิดในใจคือวิธีที่จะทำให้ตัวเองหลุดพ้นจากปัญหาได้

ในขณะนี้ ความคิดแรกที่ปรากฏขึ้นในใจของเขาคือการ ร้องขอความช่วยเหลือ

“ในชั้นนี้ของโรงแรม มีลูกน้องของฉันอย่างน้อยสี่สิบถึงห้าสิบ คน และในนั้นก็มีผู้ยอดฝีมือเป็นส่วนมากด้วยประสิทธิภาพการ ต่อสู้รวมกันนั้นน่าทึ่งมาก ไอ้หมอนี้ไม่มีทางสู้ไหวแน่นอน”

“แต่จะว่าไป ไอ้หมอนี้สามารถปรากฏตัวในห้องของตัวเอง อย่างไร้ร่องรอยเช่นนี้ นั่นหมายความว่า เขาจะต้องมีความ สามารถส่วนตัวที่เหนือคนแน่ๆ!

“บวกกับคำบอกเล่าที่เกี่ยวกับเขาจากซูจือเฟยและซูจือหยู ก่อนหน้านี้ ที่บุคคลนี้สามารถฆ่านินจาชั้นนำของญี่ปุ่นจำนวน มากได้ด้วยตัวเอง นี่แสดงให้เห็นว่าบุคคลที่มีพลังมหาศาลจริงๆ
“แม้ว่าลูกน้องของฉันทุกคนรวมตัวกันแล้วจะสามารถเอาชนะ เขาได้ แต่ฉันเกรงว่าเขาจะฆ่าฉันในทันทีที่ฉันร้องขอความช่วย เหลือน่ะสิ…”

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เขาก็ล้มเลิกความคิดที่จะตะโกนขอความช่วย เหลือ ในทันที

“แต่ถ้าฉันไม่ร้องขอความช่วยเหลือ แล้วฉันควรทําอย่างไรต่อ ไป? ถ้าเขาต้องการจะฆ่าฉันขึ้นมาฉันควรทำอย่างไรดี?

ขณะที่เขากำลังดิ้นรนนั้น ซูรั่วหลีก็ก้าวเข้ามา

ทันทีที่ซูโสเต๋อเห็นซูรั่วหลี เขาก็อ้าปากค้างราวกับเห็นผี จาก นั้นเขาก็พูดด้วยเสียงสั่น ” รั่ว…รั่วหลี คุณ…คุณ…คุณมาอยู่ที่ ได้อย่างไร? !”

ซูรั่วหลืมองเขาด้วยสายตาเย็นชาและถามว่า ” ทําไม? คุณคง

ผิดหวังที่เห็นฉันยังมีชีวิตอยู่น่ะ?”

ซูโสว่เต๋อพูดด้วยความตื่นตระหนก “รั่วหลี อย่าเข้าใจผิดเลย เธอเป็นเหมือนเลือดเนื้อของพี่ชายฉัน และเป็นหลานสาวแท้ๆ ของฉัน ฉันจะมีเจตนาร้ายต่อเธอได้อย่างไร…”

ซูรั่วหลีกัดฟันและสาปแช่งเขา “ซูโสเต๋อไม่ต้องมาเสแสร้ง เป็นคนดีที่นี่! ตระกูลซูปฏิบัติต่อฉันเหมือนฉันเป็นเพียงเครื่องมือ ในการทำสงคราม พวกคุณขายชีวิตของฉันให้กับกองกำลัง ป้องกันตนเองของญี่ปุ่นโดยตรง พวกคุณคิดว่าฉันไม่รู้หรือ?”

ซูโสเต๋ออธิบายด้วยความวิตกกังวล “รั่วหลี … นั่นไม่ใช่การตัดสินใจของฉัน… มันคือการตัดสินใจของคุณปู่ของคุณเอง…”

ซูรั่วหลีตะคอกอย่างโกรธเคืองทันที “เขาไม่ใช่ปูของฉัน! เขา เป็นแค่ขยะที่โหดร้ายและไร้ยางอาย คอยดูนะสักวันหนึ่งฉันจะ ฆ่าเขาด้วยมือฉันเอง!

เมื่อเห็นว่าซูรั่วหลีอารมณ์ร้อนเล็กน้อย เย่เฉินก็พูดอย่าง เฉยเมย ” รั่วหลี คุณต้องเรียนรู้ที่จะควบคุมอารมณ์ตลอดเวลา ไม่เช่นนั้น ไม่ว่าคุณจะมีพรสวรรค์มากแค่ไหน มันก็ยากที่จะเป็น ผู้เชี่ยวชาญในอนาคต!

ผู้ฝึกหัดธรรมดาจะฝึกแค่ผิวหนังและกล้ามเนื้อเท่านั้น ตราบ

ใดที่พวกเขาฝึกฝนอย่างหนัก นิสัยและอารมณ์ของพวกเขาจะไม่ ส่งผลต่อความแข็งแกร่งของตนเองมากนัก อย่างไรก็ตาม ผู้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ภายในมาตั้งแต่เด็กและ เชี่ยวชาญในพลังภายในอย่างชูรั่วหลี จะกลัวปัญหาทางจิตใจ

มากที่สุด

มิฉะนั้น โอกาสที่จะทำให้ตัวเองเข้าสู่ระยะลำบากนั้นสูงมาก แถมยังยากที่จะฝ่าฟันไปได้อีกด้วย

เมื่อซูรั่วหลีได้ยินคำพูดของเยเฉิน เธอก็ตั้งสติใหม่และ ควบคุมอารมณ์ของตัวเองอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็กล่าวอย่าง ละอายใจ ” ขอบคุณ คุณชายเย่ ที่เตือนฉัน ฉันหุนหันพลันแล่น เกินไปแล้ว…”

ซูโสเต๋อได้ยินดังนั้นก็ชี้ไปที่เย่เฉินและอุทานด้วยความ ประหลาดใจ “คุณ…คุณ… คุณแซ่เย่เหรอ?!”
เยเฉินพยักหน้า “ ใช่ ฉันแซ่เย่”

ซูโสเต๋อพูดออกมาทันทีว่า “คุณ… คุณคือสมาชิกตระกูลเย่ หรือ!? ”

ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็พึมพำกับตัวเอง ” เป็นไปไม่ได้…ฉันไม่ เคยได้ยินมาก่อนว่า ตระกูลเย่นั้นมีผู้ยดอฝีมือด้วย …

พูดจบ เขาก็เงยหน้าขึ้นมองไปที่เเฉินทันที และยิ่งเขามอง มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งตระหนักว่าชายหนุ่มคนนี้ดูคุ้นหน้าคุ้นตา มาก! ดูเหมือนจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงใช้สมองคิดอย่างรอบคอบอยู่ครู่หนึ่ง ทันใด นั้นก็มีใบหน้าของคนคนหนึ่งปรากฏขึ้นในหัวสมองของเขา และ ใบหน้านี้ทำให้เขาตกใจในทันที

เขามองไปที่เก๋เฉินและพูดอย่างกะทันหันว่า “ทำ… ทำไมหน้า

คุณถึงดูคล้ายกับเยฉางอิงจัง … คุณมีความสัมพันธ์อะไรกับเข่

ฉางอิงเหรอ? !

เย่เฉินเก็บสีหน้าถากถางแล้วพูดอย่างเย็นซาว่า “เย่ฉางอิง เป็นพ่อของฉัน และฉันเป็นลูกชายของเขา เย่เฉิน! “