บทที่ 2298

ตู้ใหงอมยิ้ม”ไม่เป็นไรหรอกลูก ไม่ว่าเครื่องของลูกจะบิน กลับไปตอนสิบโมง ตอนเย็นค่อยบินกลับมาก็ได้ สิ่งที่สำคัญ ที่สุดก็คือ ต้องให้คนอื่นเห็นถึงการแสดงจุดยืนของลูก”

พูดจบ ตู้ไฟชิงก็กำชับอีกประโยคว่า “จือเฟย เกี่ยวกับผลดีหรือ เสียหรือเปล่า? แม่พูดชัดเจนแล้วนะ ลูกเป็นเด็กฉลาด อย่าให้ แม่ต้องพูดอีกรอบ”

ซูจือเฟยเม้มริมฝีปาก แล้วพยักหน้าอย่างทำอะไรไม่ได้ ได้ ครับแม่ ผมจะไปเก็บสัมภาระง่ายๆหน่อย แล้วไปสนามบินกับปู หวาง”

หลังจากผ่านไปยี่สิบนาที รถสีดำคันหนึ่ง ก็เดินทางออกจาก คฤหาสน์ตระกูลตู้ไป

หนึ่งในนั้นมุ่งหน้าไปยังหอเพชรนิลจินดาที่อยู่ภายในเมือง อีก คันหนึ่งออกไปยังสนามบินนานาชาติจีนหลังที่อยู่นอกเมือง

ภายในรถคันแรก มีตู้ไฟชิงกับซูจือหยูสองแม่ลูก

สองแม่ลูกใบหน้าคล้ายกันมาก สามารถถือได้เลยว่าเป็นหญิง งามล่มเมือง

ในเวลานั้น ตู้ไห่ซึ่งได้รับฉายาว่าเป็นสาวงามที่หนึ่งของเล่นจิง และกล่าวได้เลยว่าเป็นคู่ครองที่บรรดาคนชั้นสูงนับไม่ถ้วนพากันเฝ้าถวิลหา

แต่น่าเสียดายตู้ไร่ขิงที่มีความงามสามารถล่มเมือง แต่ยังคง

ต้องแพ้ให้กับแม่ของเยเฉิน ซูจือหนูยังเด็กมาก แต่แม่จะดูไม่เป็นผู้ใหญ่สู้ไห่ชิงไม่ได้ แต่

ความงามกลับมีมากกว่าให้ชิง

ระหว่างทางที่มางานประมูล สองแม่ลูกนั่งอยู่ข้างกัน ให้ชิง มองไปที่นอกหน้าต่าง ความคิดล่องลอยไปไกล

เธอคิดถึงเยฉางอิงโดยไม่รู้ตัว และนึกถึงบ้านหลังเก่าของเ ฉางอิงหลังนั้น หลังจากนั้น ก็นึกถึงชายหนุ่มคนหนึ่ง ที่อยู่บ้าน เก่าในวันนั้น

“เขาต้องเป็นลูกชายของฉางอิงแน่ๆ…….ไม่อย่างนั้นคงเป็นไป ไม่ได้ที่จะหน้าตาเหมือนฉางอิงขนาดนั้น…….. เพียงแต่สองวันมานี้ สืบข้อมูลที่เกี่ยวกับเขาไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าวันนี้เซาจะไปร่วมงาน ประมูลไหม? ”

ขณะนี้ ภายในหอเพชรนิลจินดา

เย่เฉินที่สวมหน้ากากอนามัยแบบใช้แล้วทิ้ง ก้าวเข้าไปใน สถานที่ประมูล ภายใต้การต้อนรับอย่างยินดีปรีดาของเป่า กุ้ย

ถึงแม้การประมูลจะเริ่มขึ้นในภายในเวลาครึ่งชั่วโมง แต่เป่า กุ้ยยังคงให้ลูกน้องขวางคนที่จะเข้าร่วมงานประมูลไว้ด้าน นอกประตูของหอเพชรนิลจินดา

ใช้คำพูดของเขาพูดก็คือ ที่เขาทำแบบนี้ นั่นก็คือเขากังวลว่าตัวตนของเเฉินจะถูกเปิดเผย

ดังนั้น หลังจากที่รอเย่เดินเข้าไปยังห้องวีไอพีแล้ว เขาถึง ปล่อยให้คนอื่นๆเข้ามาได้

เนื่องจากมีห้องวีไอพีในหอเพชรนิลจินดามีหนึ่งห้องเพิ่มขึ้นมา ดังนั้นเยเฉันจึงถามออกไปว่า “เป่า กุ้ย ห้องวีไอพียังมีคนอื่น

จองด้วยหรอ? ”

“มี”เปาฝู กุ้ยจึงรีบพูดว่า “มีคนแซ่หวางต้องการจองห้องวีไอพี หนึ่งห้องครับ แต่ผมกลัวว่าคนอื่นๆ ที่อยู่ทั้งสองฝั่งของห้องวีไอพี จะกระทบอารมณ์ของอาจารย์เย ดังนั้นจึงไม่ได้ตอบตกลงอะไร ผมพูดกับคนภายนอกว่า การประมูลในครั้งนี้ไม่ค่อยมีความ สำคัญ ดังนั้นจึงไม่มีการเปิดให้จอง นอกจากคุณแล้ว คนอื่นๆ ต้องนั่งในห้องโถงที่อยู่ข้างนอกทั้งหมด

เย่เฉินหยักหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า”รบกวนคุณแล้ว ผมเห็นว่า ใกล้ถึงเวลาแล้ว คุณรีบไปให้คนอื่นที่เข้ามาร่วมงานประมูลเข้า มาเถอะ”

“ได้ครับอาจารย์เย่! “เปา กุ้ยโค้งคำนับให้เป่า กุ้ย แล้ว หันหลังออกจากห้องวีไอพีทันที

ผ่านไปครู่หนึ่ง ผู้เข้าร่วมประมูลงานประมูลของสำนักอัยการ เริ่มพากันเดินเข้ามาในงาน

เย่เฉินนั่งอยู่ในห้องวีไอพีที่เป็นกระจกด้านเดียว ดังนั้นจึงไม่ ต้องกังวลว่าคนอื่นจะเห็นตัวเอง
เขาสังเกตดูคนเข้าสวมเสื้อผ้าเรียบง่ายธรรมดามาก ๆไปคนเข้ามาประมูล ในประมูลของสํานักอัยการ

ในเวลาเอง เขามองเห็นผู้หญิงสองที่ใบหน้าคุ้นเคยเดิน เคียงข้างด้วยกัน

ผู้หญิงคนดูเหมือนคนที่อายุต่างกันมาก คนอายุเยอะ กว่ามีเสน่ห์ อายุน้อยกว่าเองมีความงามทำให้คนหวั่นไหว เช่นกัน

ถ้าหากว่าไม่ต้องคิดว่าผู้หญิงสองนี้เป็นพี่น้องกันอย่าง แน่นอน

แต่เยเฉินกลับสองคนได้ทันที

เขาจำผู้หญิงคนนั้นที่อายุน้อยกว่าได้ เธอคือคือหยุคนที่ตัว

เองช่วยที่ญี่ปุ่นด้วยความบังเอิญ

มากหน่อย เธอคือชิงผู้หญิงที่ ตนเห็นที่บ้านเก่าพ่อกับแม่

ทอดถอนใจ ไม่ได้คิดไม่ถึง ไห่ชิงจะร่วมงานประมูลจริง……

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ