บทที่ 2293

“เจ้าหญิงไดอานา? ! ”

ซูโสเต๋อนึกถึงชะตากรรมอันแสนประหลาดของเจ้าหญิงใน ตำนาน ใบหน้าของเขาตกใจเป็นอย่างมาก เขาเข้าใจความ หมายของผู้เป็นพ่อในทันที แล้วพูดอย่างตกใจไปว่า”พ่อ พ……. พ่อไม่ได้ล้อเล่นกับผมใช่ไหมครับ?

ซูเฉิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เรื่องนี้เกี่ยวกับเกียรติยศ ศักดิ์ศรีของตระกูลซู จะปล่อยให้มีเรื่องน่าขายหน้าแบบนี้ไม่ได้ ไม่ว่าจะยังไง ฉันจะไม่ยอมให้ศักดิ์ศรีของตระกูลซูถูกทำลายใน มือของผู้หญิงแซ่อื่น!

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ซูเฉิงเฟิงกัดฟันกรอดแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็น ชา“ถึงแม้ตระกูลซูจะไม่ใช่ราชวงศ์ในยุโรป แต่ศักดิ์ศรีของเรา ก็ ไม่ได้ด้อยไปกว่าคนชั้นสูงราชวงศ์ยุโรปเหล่านั้น! ถ้าหากมีใคร กล้าหยามศักดิ์ศรีของตระกูลซู อย่าโทษที่ฉันไร้ความปรานี เพื่อปกป้องศักดิ์ศรีของตระกูลซู ฉันทำได้ทุกอย่าง! ”

ซูโสเต๋อพยักหน้าเบาๆ

เขารู้ดี ไม่ว่าจะเป็นราชวงศ์ ชนชั้นสูง หรือตระกูลที่อยู่สูงสุด ศักดิ์ศรีแทบจะเป็นสิ่งที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใดสำหรับพวกเขา

ตอนนี้พ่อของตัวเองใช้วิธีการจู่โจมคนอื่นเพื่อหาทางรอด ให้การประมูลจัดออฟไลน์ขึ้น นี่จึงเท่ากับว่าให้ไม่ชิงพิจารณาดีๆ ถ้าหากเธอกล้ากำเริบเสืบสานเข้าร่วมงานประมูล งั้นก็อย่า โทษที่ตระกูลซูไม่ไว้หน้า

บางครั้ง ก็เพื่อให้อีกฝ่ายตัดสินใจครั้งใหญ่

มันเหมือนเป็นการเผชิญหน้ากันระหว่างคนสองคน คนหนึ่งทน ความเจ็บปวดของฆาตกรไม่ได้ในขณะนี้ แต่ก็ไม่ยอมปล่อยอีก ฝ่ายไป และจะใช้อีกวิธี ยื่นมีดให้อีกฝ่ายไป

ถ้าหากฝ่ายตรงข้ามไม่รับความหวังดี หยิบมีดเล่มนี้ขึ้นมา อย่างนั้นก็เท่ากับว่าช่วยตัวเองตัดสินใจในครั้งสุดท้าย

ซูเฉิงเฟิงอยากให้งานประมูลย้ายจากออนไลน์ไปจัดแบบออฟ ไลน์ ก็เพื่อเป้าหมายแบบนี้

พ่อบ้านของตระกูลที่อยู่เมืองจินหลิง ได้รับข่าวของงาน ประมูลที่จะเปลี่ยนจากการจัดแบบออนไลน์เป็นออฟไลน์ จึงรีบ นำข่าวไปรายงานให้กับตู้ไม่ชิง

ตู้ไห่ชิงแปลกใจเป็นอย่างมาก ไม่ได้หมายความว่ามีการ ประมูลแบบเดียวกันนี้ทางออนไลน์ในช่วงสองปีที่ผ่านมาไม่ใช่ หรอ? ทำไมครั้งนี้ถึงย้ายกลับไปจัดแบบออฟไลน์ล่ะ?”

พ่อบ้านส่ายหัวไปมา แล้วพูดว่า “คุณหนูรองครับ ผมไม่ค่อย เข้าใจเท่าไรครับ จากที่ผมไปสืบมา เหมือนการจัดประมูลแบบ ออฟไลน์จะชัดเจนกว่าครับ”

ตู้ไห่ซึ่งไม่ได้คิดมากอะไร เธอเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า”ออฟไลน์ก็ออฟไลน์ส ได้ตั้งเวลากับสถานที่ยัง? ”

“จองแล้วครับ! “พ่อบ้านรีบพูดว่า”วันจันทร์เวลา10 โมงเช้า ครับ จัดประมูลที่หอเพชรนิลจินดา

“หอเพชรนิลจินดา? “ไม่ชิงถามอย่างสงสัยเบื้องหลังของ หอเพชรนิลจินดาคืออะไร? ”

พ่อบ้านพูดแนะนำ”หอเพชรนิลจินดานี้ เป็นสโมสรที่อยู่ภาย ใต้การร่วมมือกับสมาคมการละเล่นของเมืองจีนหลัง ส่วนใหญ่ ขายของเก่าทุกชนิด รวมถึงจัดและดำเนินการประมูลต่างๆ เถ้าแก่ชื่อเป่าฝู กุ้ย”

ตู้ไม่ชิงพยักหน้า แล้วพูดว่า” ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นเช้าวันจันทร์ ก็ตรงไปที่หอเพชรนิลจินดาเลยแล้วกัน”

พ่อบ้านรีบพูดขึ้นมาว่า “คุณหนูรองครับ จากที่กระผมดูแล้ว

คุณหนูอย่าไปร่วมงานเลยครับ”

ตู้ไม่ชิงถามอย่างแปลกใจทำไมหรอ?”

พ่อบ้านกระแอมอย่างอึดอัดใจ แล้วพูดอธิบายไปว่า แค้ กๆ….คุณหนูรอง เรื่องที่คุณหนูมาที่เมืองจินหลิง ทั่วทั้งเย็นจึง ต่างโจษจันกันไปทั่ว ถ้าคุณหนูยังยืนกรานจะไปร่วมงานประมูล ถึงเวลานั้นต้องดึงดูดเสียงวิพากษ์วิจารณ์แน่ครับ…….

ตู้ไม่ชิงยิ้มอย่างเรียบเฉย แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “การวิจารณ์ที่ ว่าน่ะ มันก็เป็นแค่การพูดว่าฉันยังไม่ได้หย่ากับซูโสว่เต้า ถึง แม้ว่าฉันจะยังไม่ได้หย่ากับเขา แต่ฉันกับเขาแต่งงานกันมา20กว่าปี ไม่เคยใกล้ชิดกับผู้ชายหน้าไหนมาก่อน หรือแม้แต่ คำพูดที่คลุมเครือก็ไม่เคยมี แต่กลับกันซูโสเต๋า เขาพร่ำบอกว่า รักฉันรักหนา แต่สุดท้ายก็ไปมีลูกนอกสมรสข้างนอกคนหนึ่งกับ คนอื่น ทำไมพฤติกรรมของเขาถูกอนุญาต แต่การกระทำของฉัน กลับต้องถูกวิพากษ์วิจารณ์ได้ล่ะ?

พ่อบ้านพูดอย่างช่วยอะไรไม่ได้ “คุณหนูรองครับ ถึงแม้ตอนนี้ สังคมจะพูดกันถึงเรื่องการเสมอเท่าเทียมระหว่างชายหญิง แต่ บางเรื่อง ระหว่างผู้ชายกับผู้หญิงก็ยังต่างกันอยู่ดี ในปรัชญาศีล ธรรมของคนชั้นสูง จะมีการอภัยให้กับ การนอกใจของฝ่ายชาย มากกว่า กระทั่งคู่ครองส่วนมากยังยอมที่จะลืมตาข้างหนึ่งปิดตา ข้างหนึ่ง และผู้คนก็เห็นกันบ่อยจนเป็นเรื่องที่ไม่ได้แปลกอะไร