บทที่ 2284

เขาจึงหัวเราะแล้วพูดขึ้นมาว่า” โคบายา ชิจิโร่ ช่วงนี้จิตสำนึก ของแกพัฒนาเร็วดีหน

โคบายา ชิจิโร่รีบวิ่งเหยาะๆไปข้างหน้าของหงห้าทันที แล้ว โค้งคำนับ90องศา ตะโกนพูดขึ้นมาว่า “ท่าหงห้าครับ! ขอบคุณ สําหรับการยอมรับของชิจิโร่นะครับ ชิจิโร่จะตั้งใจทำงานต่อไป ครับ! ”

หงห้าพยักหน้าอย่างพึงพอใจ พลางหัวเราะแล้วพูดขึ้นมา ว่า”ชิจิโร่ ดูช่วงนี้แกทำตัวดีนะ กลับไปฉันจะบอกกับพ่อครัว ว่า หลังจากนี้ให้เพิ่มปีกไก่ให้แกชิ้นหนึ่งทุกวัน!

เมื่อโคบายา ชิจิโร่ได้ยินดังนั้น จึงรีบยิ้มแล้วพูดอย่าง อ้อนวอน”ท่านห้าครับ คะ………บอกให้พ่อครับเพิ่มขาไก่ให้ผม ด้วยได้ไหมครับ? ผมทำงานเยอะทุกวันเลยนะครับ ข้าวก็กิน น้อยมาก สารไม่ค่อยพอเลย…….

หงห้าเห็นโคบายาชิจิโร่สภาพผอมแห้ง จึงหัวเราะแล้วพูดขึ้น มาว่า “ชิจิโร่ แกต่อรองเก่งจริงๆเลยนะ”

โคบายา ชิจิโรรีบพูดอธิบายท่านห้าครับ ผมแค่รู้สึกว่าในทุก วันอาหารของผมกินไม่อิ่มเลยครับ ผมไม่ได้อยากต่อรองกับคุณ นะครับ คุณอย่าเข้าใจผิดไป…….

หงห้าพยักหน้าแล้วหัวเราะ พลางพูดขึ้นมาว่า “ได้ ฉันเข้าใจแล้ว เอาแบบนี้นะ เห็นแก่ช่วงนี้แกค่อนข้างตั้งใจทำงานขยันขัน แข็ง ฉันจะให้พ่อครัวเพิ่มปีกไก่ชิ้นหนึ่งให้นาย ทุกวันจันทร์กับ ทุกวันพฤหัสบดีจะเพิ่มน้องไก่ให้นายเป็นพิเศษ

เมื่อโคบายา ชิจิโร่ได้ยินดังนั้น จึงรีบโค้งคำนับอย่างอื่น ตัน ขอบคุณครับท่านห้า! ขอบคุณครับท่านห้า! ผมขอฝาก ท่านห้าขอบคุณอาจารย์เยด้วยนะครับ บอกว่าชิจิโร่จะตั้งใจ ทํางานในฟาร์มสุนัขให้ดีที่สุด! ”

ท่านห้าหัวเราะพลางพูดขึ้นมาว่า “ได้ ในเมื่อนายรู้งานขนาดนี้ ถ้าฉันมีโอกาสเจออาจารย์เย่ ฉันจะช่วยนายพูดต่อหน้าเขาสักคำ สองคําแล้วกันนะ”

โคบายา ชิจิโร่รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก โค้งคำนับอย่างเต็มที่ แล้วก้มคำนับพลางพูดขึ้นมาว่า “ชิจิโร่ขอขอบคุณท่านห้า ครับ!”

ในเวลานี้เองหงห้าหันหน้ามา แล้วมองไปยัง Walterที่ใบหน้า ซีดเผือด พลางหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วพูดขึ้นมาว่า”Walter แก ก็ได้ยินแล้ว ฟาร์มสุนัขของฉันไม่ต้องสวะอย่างแกมาทำงาน เพราะฉะนั้นแกอยู่ที่นี่ต่อไปเถอะ ในขณะเดียวกันก็เตรียมรับการ ฟอกไตในทุกวันไปซะ! ”

Walterร้องไห้อย่างสิ้นหวัง “ท่านห้า! ท่านห้า! ขอร้องล่ะ คุณโทรศัพท์หาคุณชายเย่หน่อยเถอะ อย่างน้อยผมก็เป็น คุณชายใหญ่ของHorowitz ตระกูลมีทรัพย์สมบัติมากกว่าหมื่น ล้านดอลลาร์ บวกกับฉันมีส่วนสูงมากกว่าหนึ่งเมตรแปดสิบออกกําลังกายเป็นประจํา คุณเก็บผมไว้ทำงานที่นี่ แย่กว่าไอ้คน ญี่ปุ่นที่ทั้งผอมทั้งเตี้ยยังไง? ”

หงห้าหัวเราะอย่างเย้ยหยันแล้วพูดขึ้นมาว่า “Walter แกคิดว่า ตระกูลHorowitzอะไรนั่นของแก มีทรัพย์สินมากกว่าหมื่นล้าน แล้วจะเก่าหรอวะ? ฉันจะบอกอะไรแกให้นะ ไอ้คนญี่ปุ่นที่แก บอกว่าทั้งผอมทั้งเตี้ยคนนั้นน่ะ ก่อนหน้านี้เป็นประธานของ บริษัทผลิตยาโคบายา แกรู้ไหมว่าก่อนหน้านี้บริษัทผลิตยาโคบา ยามีทรัพย์สินเท่าไร?

พูดถึงตรงนี้ หงห้าก็หยุดไปครู่หนึ่ง แล้วพูดอย่างเย็นชา ว่า”ฉันจะบอกอะไรแกให้นะ! ทรัพย์สินก่อนหน้านั้นของตระกูล โคบายา มีมากกว่าสามหมื่นล้านดอลลาร์ เป็นสามเท่าของ ตระกูลHorowitzของพวกแก!

เมื่อWalterได้ยินดังนั้น เขาถึงกับอ้าปากตาค้างทันที ปาก เอาแต่พูดพึมพำว่า “คะ…..คนญี่ปุ่นคนนั้น หรือว่าจะเป็นโคบา ยา ชิจิโร่ ประธานของบริษัทผลิตยาโคบายา? ! ”

“ใช่แล้ว! เขาก็คือ โคบายาชิจิโร่! “หงห้าพูด แล้วพูดต่อ อย่างเย้ยหยันว่า”แกดูสิ ตระกูลของโคบายา ชิจิโร่ที่มีทรัพย์สิน มากกว่าแกถึงสามเท่าอย่างนั้น มันก็เป็นได้แค่คนให้อาหาร หมาในทุกวันของที่นี่ของฉันเท่านั้นแหละ เป็นขี้ข้าที่เก็บขี้เก็บ เยี่ยวของหมา สวะอย่างแกนะ ยังคิดที่จะทำงานที่นั่งั้นหรอ? สองกระจกชะโงกดูเงาของแกหน่อยเถอะ ว่ามึงคู่ควรไหม? ”

Walterถึงกับพูดไม่ออก ในทันที ภาย ในใจได้แต่ภาวนาอย่างสิ้นหวัง “ฉะ…….ฉันคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่า ในฟาร์มสุนัขของหงห้า จะมีคุณชายรองของบริษัทผลิตยาโคบายาอยู่ด้วย…….

“สถานการณ์ของตระกูลโคบายากับตระกูล Horowitzแตก ต่างกันอย่างสิ้นเชิง ตระกูลโคบายาเองมีทายาทแค่สองคน เท่านั้น นั่นก็คือลูกชายคนโตโคบายา ซอิจิโร่ ลูกชายคนที่สอง โคบายา ชิจิโร่ แบ่งทรัพย์สามหมื่นล้านเท่าๆกัน โดยที่คนหนึ่งมี หนึ่งหนึ่งจุดห้าหมื่นล้านดอลลาร์……

“แต่ตระกูลHorowitzของเรา คลอดลูกเก่งจริงๆ เมื่อรวมกับ บรรดาพี่น้อง ญาติๆทั้งหลายแล้ว มีเกือบยี่สิบคนได้ เมื่อแบ่ง ทรัพย์สินหนึ่งหมื่นล้านดอลลาร์กันแล้ว ทุกคนแบ่งกันได้ไม่ เท่าไร……

“ดังนั้น เมื่อเทียบกับโคบายา ชิจิโร่แล้ว ฉันยังห่างแสนแปด หมื่นลี้…………..

“ไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้อยู่ในฟาร์มสุนัขด้วยซ้ำ?! “