บทที่ 2278

ข้อดีของคนมีความรู้คือ แม้เธอไม่จำเป็นต้องเข้าใจเรื่อง ทางการแพทย์ แต่เธอก็รู้จักและวินิจฉัยเรื่องราวมากมายได้ แม่นยำกว่าคนทั่วไป

หวังตงเสวียนเดินขึ้นหน้ามาประคองมารดา ร้องไห้ไปพลาง พูดไปพลาง “แม่คะ แม่วางใจ เยเฉินช่วยชีวิตพ่อ ต่อไปหนูจะ เป็นวัวเป็นม้าตอบแทนเขา…

ซุนฟางพยักหน้าเบาๆ สะอึกสะอื้นกล่าวว่า “เสี่ยวเย่ ต่อไป เธอก็คือผู้มีพระคุณของครอบครัวเรา…

หวังเฉิงหย่วนที่อยู่บนเตียงคนไข้ก็อดขอบตาแดงอย่างห้ามไม่ ได้เช่นกัน พลางกล่าวขึ้นอย่างจริงจัง “เสี่ยวเย่ ชีวิตนี้ของลุงเป็น เธอที่ช่วยไว้ ต่อไปหากเธอมีสิ่งใดที่ต้องการให้ลุงช่วย ก็โปรด บอกลุงมาได้เลย ลุงพร้อมพลีชีพทำมันอย่างไม่ลังเล

เย่เฉินยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ พร้อม กล่าวขึ้นอย่างจริงจัง “คุณลุงคุณน้ากล่าวหนักไปแล้ว ตงเสงี่ยน เป็นเพื่อนผม นี่เป็นเพียงการช่วยเหลือกันระหว่างเพื่อนเท่านั้น เองครับ ปกติตงเสงี่ยนก็ช่วยเหลือผมไม่น้อย นี่จึงนับเป็นการ ตอบแทนน้ำใจเธอ”

หวังตงเสงี่ยนได้ยินเช่นนี้ ในสงก็รู้สึกตื้นตันเป็นอย่างยิ่ง เธอรู้ความหมายในคำพูดของเยเฉิน จะต้องเป็นเพราะคิดว่าตนช่วยเขาดูแลตี้เหากรุ๊ปสิ้นเปลืองความคิดไม่น้อย

แต่ที่ในใจเธอรู้ชัดเจนดีก็คือ “การดูแลเหากรุ๊ปทั้งหมดคือ หน้าที่ของพนักงานอย่างฉัน เป็นเรื่องที่อยู่ในความรับผิดชอบ ของฉัน…”

“ฉันรับเงินเดือนจากคุณชายแล้ว ก็ต้องรับใช้ที่เหากรุ๊ป นี่เป็น สัจธรรมที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ ดังนั้นจึงไม่นับว่าเป็นการช่วย เหลือคุณชายโดยสิ้นเชิง

“มิหนำซ้ำ คุณชายเพิ่งจะรับช่วงต่อเหากรุ๊ปได้ไม่นานนัก จึง เพิ่มเงินเดือนให้ฉันเท่าหนึ่ง ฉันทุ่มเททำงานให้เขา ยังไม่ใช่เรื่อง สมควรอีกเหรอ….

ตอนที่เธอกำลังละอายใจอย่างสุดแสนนั้น ที่ด้านข้างหัวหน้า ฝ่ายเฉินที่ไม่ได้พูดอะไรมาตลอด ก็รวบรวมความกล้าถามขึ้นมา ว่า “น้องชายคนนี้ ขอถามคำถามหนึ่งได้หรือไม่?”

เยเฉินพยักหน้ากล่าวว่า “หัวหน้าฝ่ายเฉินเชิญพูด”

หัวหน้าฝ่ายเงินรีบถามว่า “ฉันขอบังอาจถามหน่อย ที่คุณให้ ศาสตราจารย์หวังทาน คือยาอะไรกันแน่? แน่นอนว่า หาก เกี่ยวข้องกับความลับบางอย่าง ไม่อาจพูดออกมาได้ ฉันก็เข้าใจ 6!”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “กลับไม่ใช่ความลับอะไรเลย ก็แค่ยานี้เป็น ยาที่ผมขอมาจากหมอเทวดาชื่อซื้อเทียนนี้เท่านั้นเอง ว่ากันว่า หมอเทวดาอเองก็ไม่ได้เป็นผู้คิดค้นยาวิเศษนี้เช่นกัน ครอบครัว เก่าแก่ของเขาบังเอิญได้ยาลูกกลอนที่ตกทอดมาจากหมอชื่อดังในสมัยโบราณมาเล็กน้อย ที่เหลืออยู่ในโลกเดิมทีก็มีปริมาณ น้อยมาก ตอนนี้ทานไปหนึ่งเม็ดก็น้อยลงหนึ่งเม็ดแล้ว

หัวหน้าฝ่ายเงินฟังมาถึงตรงนี้ ก็ถึงบางอ้อ ตบหน้าขาพลาง กล่าวอย่างทอดถอนใจว่า “ฉันนึกออกแล้ว! คราวก่อนก็เป็นที่ โรงพยาบาลเรา มีคนไข้เป็นอัมพาตที่ส่วนบนคนหนึ่ง ก็เป็น เพราะกินยาวิเศษที่หมอเทวดาซื้อซื้อเทียนนำมา พริบตาก็หาย เป็นปกติ ว่ากันว่าตอนนั้นที่หมอเทวดาซื้อใช้ ก็คือยาแพทย์แผน จีนโบราณที่ไร้ผู้สืบทอดตำรับยานี่แหละ คิดไม่ถึงว่ายาชนิดนี้จะ วิเศษถึงขนาดนี้เชียว ไม่เพียงสามารถรักษาคนเป็นอัมพาตส่วน บนได้ ยังสามารถรักษาโรคไตวายชนิดเฉียบพลันที่วงการการ แพทย์ในปัจจุบันไม่อาจรักษาได้ให้หายได้…

พูดมาถึงตรงนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะเสียดายอยู่พักหนึ่ง กล่าวขึ้น อย่างใจคอแห้งเหี่ยวเป็นอย่างมาก “บรรพบุรุษของเราทิ้งของ วิเศษมากมายขนาดนี้ไว้ให้ แต่น่าเสียดายที่พวกเราไม่อาจรักษา ของดีของพวกเขาแล้วสืบทอดต่อไปได้ หากยาวิเศษเช่นนี้ สามารถค้นพบใหม่อีกครั้ง ทั้งยังเกิดขึ้นมาใหม่อีกครั้งล่ะก็ นั่นก็ เป็นความโชคดีของประชากรทั่วโลกแล้ว…

เยเฉินพยักหน้ายิ้มๆ ไม่ได้พูดมากอีก

หัวหน้าฝ่ายเฉินมองดูเวลา เอ่ยปากกล่าวว่า “อั้ยหยา จะสิบ โมงแล้ว ฉันต้องไปตรวจที่ห้องคนไข้อื่นต่อ ไม่รบกวนแล้ว”

หวังตงเสงี่ยนรีบส่งหัวหน้าฝ่ายเฉินออกไป พอหลังจากที่เธอ กลับเข้ามาใหม่ เย่เฉินก็เอ่ยปากกล่าวว่า “คุณลุง คุณน้า ตงเสวียน เวลาไม่เช้าแล้วจริงๆ ผมเองก็ต้องกลับก่อนแล้ว”

ซุนยูฟางรีบร้อนกล่าวว่า “อั้ยหยาเสี่ยวเย่ รีบร้อนไปทำไม นั่ง อีกเดี๋ยวเถอะ!” หวังตงเสงี่ยนที่อยู่ด้านข้าง เกิดกลัวว่ามารดาจะแสดงออกว่า

ชอบใจเย่เฉินมากเกินไป ด้วยเหตุนี้จึงรีบร้อนพูดว่า “แม่คะ นี่ เป็นห้องคนไข้ของโรงพยาบาล ไม่ใช่บ้านตัวเองสักหน่อย มี ที่ไหนรั้งคนให้นั่งในห้องคนไข้เพิ่มอีกเดียวกัน?

กล่าวจบ เธอก็รีบร้อนกล่าวว่า “อีกอย่าง ตอนนี้ร่างกายพ่อก็ หายดีเป็นปลิดทิ้งแล้ว พวกเราควรรีบทําเรื่องออกจากโรง พยาบาลเพื่อกลับบ้านดีกว่า หนูรู้สึกว่าระยะนี้โรงพยาบาลจะ แออัดเกินไปแล้ว หนูไม่อยากจะอยู่นานแม้แต่นาทีเดียว”

พอซุนฟางได้ยินเช่นนี้ ก็ได้แต่กล่าวกับเยเงินอย่างเสียดาย อยู่บ้าง “เสี่ยวเย่ งั้นวันนี้น้าจะไม่รั้งเธอไว้แล้ว พรุ่งนี้น่าจะทำ อาหารมื้อใหญ่เพื่อขอบคุณเธอที่บ้าน เธอจะต้องมาให้ได้นะ!”