บทที่ 2268

“ขุมกำลังของตระกูลเย่ แข็งแกร่งกว่าตระกูลHorowitzอย่าง น้อยหลายสิบเท่า

คิดมาถึงตรงนี้ Walterถึงเพิ่งรู้สึกตัวอย่างจริงจัง แท้จริงแล้ว ตนนั้นน่าเศร้าและน่าขันมากเพียงใด

คิดเอาเองว่ามาที่จินหลงแล้ว ขอเพียงหลบซ่อนเงินจือข่ายก็ สามารถทำทุกอย่างได้ตามใจปรารถนา แต่คิดไม่ถึงว่าชั่ว ประเดี๋ยวเดียวถึงกับไปแหย่ถูกคุณชายตระกูลเย่เข้า

ด้วยเหตุนี้ ทางหนึ่งเขาจึงตบหน้าตัวเองแรงๆ ไม่หยุด ทาง หนึ่งก็ร้องไห้พูดว่า “คุณชายเย่ เป็นผมที่ตาไร้แวว คิดไม่ถึงว่าจะ ไปหยาบคายใส่คุณเข้า ผมไม่รู้ว่าหวังตงเสงี่ยนเป็นเพื่อนของ คุณ หากผมรู้ล่ะก็ ถึงตีผมให้ตาย ผมก็ไม่มีทางคิดแผนการใดๆ กับเธอ…”

เย่เฉินยิ้มแล้วถามเขาว่า “งั้นแกรู้ไหมว่าเหากรุ๊ปก็เป็นธุรกิจ ของฉันเช่นกัน?”

“หา?!” Walterเบิกตากว้าง พูดโพล่งออกมาว่า “อันนี้อัน นี้ อันนี้ผมไม่รู้จริงๆ นะครับคุณชายเย่…หากผมรู้ ต่อให้คุณ มอบความกล้าให้ผม ผมก็ไม่กล้าคิดชั่วกับเหากรุ๊ปเหมือน กัน…”

ก่อนที่Walterจะมา ก็ตั้งใจสืบภูมิหลังของเหากรุ๊ปมาเป็นพิเศษ

แต่เพราะว่าบริษัทแห่งนี้ตระกูลเยเป็นผู้ซื้อมาแล้วมอบให้เป็ เฉิน ดังนั้นจึงไม่ได้เข้าไปอยู่ในทรัพย์สินของตระกูลเย่เอง

เขาสืบไปสืบมาจึงสืบไม่เจอภูมิหลัง เลยนึกว่าเป็นเพียงธุรกิจ อสังหาริมทรัพย์ของคนในท้องที่แห่งหนึ่ง

ประกอบกับเขาคิดว่าจะยืนอยู่ในหัวเซียได้มั่นคงอย่างรวดเร็ว ถึงขั้นบรรลุผลกำไรได้อย่างรวดเร็วด้วยซ้ำ อีกทั้งหวังตงเสงี่ยนก็ เป็นรองประธานของเหากรุ๊ปพอดิบพอดี ดังนั้นเขาจึงเกิดความ คิดกับหวังตงเสงี่ยนขึ้นมา

เขามักรู้สึกว่าขอเพียงหวังตงเสงี่ยนถูกตนควบคุมไว้ได้ ตนจะ ไม่เพียงได้ครอบครองหวังตงเสงี่ยน ยังสามารถดูดเลือดส่วน หนึ่งจากตัวเหากรุ๊ปได้ด้วย เพื่อใช้มาเพิ่มพลังให้กับตนเอง อย่างรวดเร็ว

แต่เขาคิดอย่างไรก็คิดไม่ถึงว่าบริษัทที่ตนอยากดูดเลือด ถึง กับเป็นธุรกิจของคุณชายตระกูลเย่!

แบบนี้ก็เหมือนกับหนูตัวหนึ่ง โหยหาอาหารของเสือโดยไม่

ประมาณกำลังของตนเอง ช่างรนหาที่ตายโดยแท้

ยามนี้เฉินจือข่ายมองWalterแวบหนึ่ง ในดวงตาเจือแวว สงสารอยู่หลายส่วน พลางลอบตรึกตรองอยู่ในใจ “Walterผู้นี้ก็ นับได้ว่าหล่อเหลาสง่างาม ท่าทางมีความสามารถ ประกอบกับที่ บ้านก็เป็นนักธุรกิจใหญ่ เดินที่อนาคตควรไปได้ไกลกว่านี้
“แต่ว่า เขาแหย่ใครไม่แหย่ ดันไปแหย่คุณชายเข้า นี่ไม่ เท่ากับว่าบินมาไกลจากอเมริกาหมื่นกว่ากิโลเมตรเพื่อมารมหา ทีตายหรอกหรือ?”

พร้อมกันนั้นเป็นอข่ายก็มองไปที่เเฉิน ถามอย่างนอบน้อม ว่า “คุณชาย ตอนนี้ผมพา Walterไปได้หรือยัง?”

เย่เฉินพยักหน้า “พาไปเถอะ”

Walterตกใจจนตัวสั่นมือเท้าไร้เรี่ยวแรง ตะโกนโพล่งออกมา ว่า “คุณชายเย่ ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะ คุณชายเย่! ย่าผมเป็น ดนตระกูลรอธ ไชลด์ ตระกูลรอธ ไชลด์คุณน่าจะเคยได้ยิน สินะ? ตระกูลชั้นนำของโลก ร่ำรวยมหาศาล เศรษฐกิจและแหล่ง พลังงานสำคัญทั่วทั้งยุโรป-อเมริกา มีมากกว่าครึ่งที่อยู่ในมือ ของตระกูลรอธ ไชลด์!”

“หากคุณปล่อยผม ผมสามารถช่วยคุณสร้างเส้นสายกับตระ กูลรอธส์ไชลด์ได้ ทำให้คุณกับตระกูลรอธส์ไชลด์ร่วมมือกัน สิ่งนี้ สําหรับคุณแล้ว ผลประโยชน์คงไม่ต้องพูดถึง!”

เยเฉันได้ยินก็หัวเราะเสียงเย็น “ขอโทษด้วย ความร่วมมือที่ ฉันมีต่อตระกูลรอธส์ไชลด์ ไม่น่าสนใจสักนิด”

เมื่อWalterพบว่าหลอกล่อไม่สำเร็จ ก็ดิ้นรนเฮือกสุดท้าย กล่าวว่า “หากคุณยืนกรานจะขังผมไว้ กระทำการทารุณอย่างผิด มนุษยธรรมจริง หากตระกูลรอธส์ไชลด์รู้ คุณเคยคิดถึงผลที่ตาม มาหรือไม่?”

“แม้ผมจะไม่ได้ใช้นามสกุลรอธส์ไชลด์ แต่ผมก็มีสายเลือดของตระกูลรอธ ไชลด์อยู่ในตัวหนึ่งในสี่ส่วน รอยส์ไชลด์ไม่มี ทางยอมให้มีคนปฏิบัติเช่นนี้ต่อลูกหลานที่มีสายเลือดของพวก เขาแน่!”

“ถึงเวลานั้น พวกเขาจะต้องไม่ปล่อยคุณไปแน่ พวกเขาจะ ทำให้คุณตายอย่างน่าเวทนา!

พอเฉินจือข่ายได้ยินเช่นนี้ ก็ตบหน้า Walterด้วยความโมโห ไปหนึ่งฉาด พร้อมกล่าวเสียงเย็นว่า “แกรนหาที่ตายใช่ไหม? ความตายมาเยือนที่หัวกบาลแล้ว ยังกล้าพูดจาอวดดีกับคุณชาย อีก เชื่อไหมว่าฉันตัดลิ้นแกได้?!”

เวลานี้เย่เฉิน โบกมือตัดบทเฉินซื้อขาย พลางกล่าวเสียงเรียบ ว่า “เหล่าเฉิน เขาอยากพูดอะไรก็ให้เขาพูดไป

Walterตะโกนขึ้นอย่างยากจะปกปิดความตื่นตระหนกว่า “ฉัน

พูดจบแล้ว! ทางที่ดีคุณควรคิดใคร่ครวญให้หนัก ต้องการจะล่วง

เกินทั้งตระกูลรอธส์ไชลด์เพราะผมจริงๆ ใช่ไหม?”

เย่เฉินพยักหน้า ก่อนจะยิ้มน้อยๆ แล้วพูดอย่างใคร่ครวญว่า “ขอบอกแกตามตรง ฉันไม่กลัวที่จะล่วงเกินตระกูลรอธส์ไชลด์ เลย เพราะต่อให้พวกเขาไม่มาหาฉัน ช้าเร็วฉันก็ต้องไปหาพวก เขาเอง!”

พูดถึงตรงนี้ เย่เฉินก็ชะงักไปเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงเด็ด เดี่ยวทั้งยังเต็มไปด้วยความโอหังว่า “ฉันยังมีหนี้เลือด ต้องการ ค่อยๆ คิดบัญชีทบต้นทบดอกกับตระกูลรอธ ไชลด์!”