บทที่ 2267

คนของเฉินจือข่ายและหงห้าเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว

ใช้เวลาไม่กี่สิบนาที ลูกน้องทั้งหมดของWalterที่อยู่ในจิน หลิง รวมถึงอาโซ่งที่เตรียมจะทิ้งศพคนนั้น ก็ถูกคนที่พวกเขาสอง คนส่งออกไปควบคุมตัวไว้ได้ทั้งหมด

ทางโรงพยาบาลชุมชนของจินหลง เฉินจือข่ายรุดมาด้วย ตนเอง

คนของเขาพร้อมด้วยปืน ล้อมรถสองคันของลูกน้องWalterไว้ ปากกระบอกปืนเล็งไปที่คนห้าคนนั้น คนทั้งห้าจึงรีบวางอาวุธ ยอมจํานนแต่โดยดี

ต่อมา คนทั้งห้านี้ก็ถูกพาเข้าไปในรถตู้ที่ผ่านการดัดแปลงมา แล้วคันหนึ่ง

ซึ่งรถโรลส์-รอยซ์และรถบอิกของพวกเขา ก็ถูกลูกน้องของหง ห้าขับออกไป

รถสองคันนี้ คืนนี้จะส่งไปยังโรงงานรีไซเคิลรถยนต์แห่งหนึ่ง ของหงห้า จากนั้นจะถูกรื้อออก บีบอัดจนกลายเป็นเศษเหล็กกอง หนึ่ง แล้วโยนเข้าไปในเตาหลอมเหล็ก

ซึ่งเท่ากับว่าเมื่อผ่านคืนนี้ไป เทพเซียนตนไหนก็ไม่อาจหาที่อยู่ ของรถสองคันนี้เจอ
ทันทีหลังจากนั้น เฉินจือข่ายก็โทรหาเเฉิน พูดอย่าง นอบน้อมว่า “คุณชายครับ คนทั้งห้าที่ใต้ตึกโรงพยาบาลควบคุม ตัวไว้ได้หมดแล้ว คุณอยู่ที่ไหนครับ? ผมจะพาคนไปที่นั่น พาไป พร้อมกับWalterคนนั้น!

เย่เฉินจึงกล่าวว่า “นายมาที่ห้องพิเศษหมายเลขหนึ่งที่แผนกผู้ ป่วยไตได้เลย”

“ได้ครับ คุณชาย!”

Walterที่ไม่กล้าเอ่ยปากพูดอะไรอีกมาตลอด ได้ยินบท สนทนาทางโทรศัพท์ของเยเฉินกับเฉินจือข่าย เจ้าตัวก็น้ำตานอง หน้าแล้ว

เขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าตนจะมีจุดจบที่น่าเวทนาเช่นนี้

เดิมนึกว่าตนจะเป็นมังกรแกรงข้ามแม่น้ำ ว่ายอย่างสุขสำราญ ตามอำเภอใจในสถานที่เล็กๆ อย่างจินหลิง ดังนั้นย่อมไม่เห็น หวังตงเสวียนอยู่ในสายตา คิดเพียงอาศัยโอกาสเก็บเธอไว้เป็น

ของเล่น จากนั้นค่อยเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากตัวเธอ แต่ใครจะคิดไปถึงว่าสถานที่เล็กๆ อย่างจินหลิงนี้ ถึงกับยังมี คนเจ้าแผนการและอุบายโหดเหี้ยมอย่างเย่เฉินอยู่อีกคน

ในใจWalterเสียใจอย่างสุดซึ้ง แต่เสียใจภายหลังไปก็แก้ไข ปัญหาใดๆ ไม่ได้แล้ว เริ่มจากวันนั้นที่เขาตัดสินใจวางยาบิดา ของหวังตงเสงี่ยน โชคชะตาของเขาก็ได้ถูกกำหนดไว้แล้ว

ภายในเวลาอันรวดเร็ว เฉินจือข่ายก็นำคนรุดมายังห้องคนไข้
ชั่วขณะที่Walterเห็นเฉินจือข่ายนั้น เจ้าตัวก็ทําราวกับเห็นผี

เมื่อสักครู่เย่เฉินกับเฉินจือข่ายเพียงคุยโทรศัพท์กันผ่านวีแชท

Walterรู้เพียงว่าเย่เฉินกำลังสนทนากับลูกน้องของเขา แต่ลูก

น้องของเขาเป็นใครกันนั้น Walterเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ตอนที่เขาเห็นเงินจือข่าย พริบตานั้นตัวเขาก็ราวกับถูก

สายฟ้าฟาด!

“ประ…ประธานเฉิน?!” Walter โพล่งถามออกมาอย่างไม่รู้ตัว “คุณ…ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่ได้?”

ตอนที่Walterเพิ่งมาถึงจินหลิง ตามมารยาทขั้นพื้นฐาน เคย เป็นฝ่ายมาเยี่ยมเยียนเฉินจือข่าย

เหตุผลที่มาเยี่ยมเยียนเฉินจือข่าย ก็เป็นเพราะเขารู้ว่าเงินซื้อ ข่ายเป็นตัวแทนของตระกูลเย่อยู่ที่จินหลิง เขาเป็นคนมีภูมิหลัง แข็งแกร่งที่สุดในจินหลิงเลยก็ว่าได้ ตนเพิ่งจะมาถึงเป็นครั้งแรก ย่อมต้องแวะเวียนไปหาเพื่อให้คุ้นหน้าค่าตา

ทว่าครั้งนั้นคนทั้งสองก็เพียงพบกันแค่ครั้งนั้นครั้งเดียว

ในความจําของWalter เฉินจือข่ายเป็นตัวแทนของยอดเขาที่ มีแรงสั่นสะเทือนจินหลิงได้ แต่เขาฝันก็ยังคิดไม่ถึงว่าเฉินจือข่าย จะถึงกับปรากฏตัวอยู่ที่นี่

เฉินจือข่ายมองWalter ยิ้มพลางนิ่งคิด แล้วเอ่ยปากกล่าวว่า “Walter คราวก่อนตอนที่คุณเจอผม ไม่ใช่บอกว่าชื่นชมตระกูล เย่มานานแล้วหรอกหรือ? คุณเย่ เย่เฉินที่อยู่ตรงหน้าคุณท่านนี้ ก็คือคุณชายตระกูลเย่ไงล่ะ!

“อะไรนะ?” Walterรู้สึกราวกับว่าหัวใจถูกรถไฟบรรทุกของ หนักเหยียบจนแหลกละเอียด!

“ฉันถึงกับยั่วโมโหคุณชายตระกูลเยโดยไม่ได้ตั้งใจ?!

“ที่แท้ฉันก็เป็นไอ้โง่คนหนึ่ง ถึงกับยั่วโมโหคุณชายตระกูล”