บทที่ 2265

“อีกไม่นานก็มีแล้ว?!”

Walterที่อยู่ด้านข้าง พร่ำรำพันเสียงค่อยอย่างตกตะลึงพรึง เพริดออกมาประโยคหนึ่ง…

ทันทีหลังจากนั้น เขาก็ลอบพิจารณาด้วยความสงสัยเป็นอย่าง ยิ่ง “อะไรที่เรียกว่าอีกไม่นานก็มีแล้วกัน? คนแซ่เยผู้นี้ พูดจาได้ พิลึกพิลั่นเหลือเกิน…ฉันเกลียดสิ่งนี้ของคนหัวเซียที่สุด ไม่ว่า เรื่องอะไรก็ชอบพูดจาสับสนมึนงง คลุมเครือไม่ชัดเจน…

ขณะที่เขายังไม่เข้าใจว่าเเฉินต้องการจะสื่ออะไรกันแน่อยู่นั้น

เยเฉินก็พูดกับเฉินจือข่ายอีกว่า “แล้วก็ เหล่าเฉันคิดวิธีทำสอง เมอร์คิวริกคลอไรด์มาให้ฉันหน่อย ฉันต้องการใช้

พอเย่เฉินพูดคำนี้ออกมา Walterพลันราวกับถูกสายฟ้าฟาด “หา?” ! คนแซ่เย่ต้องการสองเมอร์คิวริกคลอไรด์ไปทำ อะไร?!”

“แล้วก็ เขาให้คนเตรียมเครื่องฟอกไตไปทำอะไร?!

“แล้วก็! เมื่อกี้เขาให้คนเตรียมเครื่องฟอกไต ยังพูดอะไรนะว่า อีกไม่นานก็มีแล้ว อีกไม่นานก็มีแล้วอะไรกัน? มีอะไร?”

“ตอนนี้เขายังให้คนเตรียมสองเมอร์คิวริกคลอไรด์อีก นี่…นี่ คงไม่ใช่คิดจะให้ฉันกินหรอกนะ?!”
คิดมาถึงตรงนี้ Walterก็รู้สึกว่าทั่วทั้งตัวจวนจะพังทลายลง

เขาคลานเข่ากับพื้นไปหยุดตรงหน้าเเฉิน ร้องไห้พูดว่า “อา จารย์เย่ ขอร้องคุณล่ะ อย่าล้อกันเล่นเลย ร้อยล้านดอลลาร์หาก คุณไม่พอใจล่ะก็ ผมสามารถเพิ่มให้คุณได้อีกร้อยล้าน ขอร้องได้ โปรดเมตตา ปล่อยผมไปเถอะ…”

เย่เฉิน โบกมือ พูดด้วยสีหน้าจริงจัง “Walter หัวเซียของเรามี ค่าโบราณประโยคหนึ่งกล่าวไว้ว่า หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง

“แกเป็นคนอเมริกันคนหนึ่ง อาจรู้จักวัฒนธรรมของหัวเซียน้อ ยมาก นี่จึงเป็นโอกาสให้แกได้ปฏิบัติจริงกับตัวเองพอดีไม่ใช่เห รอ?”

Walterเสียสติไปแล้ว ร้องห่มร้องไห้พูดว่า “ฉันไม่ต้องการ การปฏิบัติจริง! ฉันไม่ต้องการการปฏิบัติจริง! อาจารย์เย่ ขอร้อง คุณให้ทางรอดผมสักทางเถอะ ไม่ว่าต้องการเงินมาเท่าไหร่ คุณ บอกมาได้เลย เงินมากแค่ไหนผมก็ยินดีจ่าย ขอแค่คุณอย่า ลงโทษผมเลย ผมอายุยังน้อย…”

เย้เฉินยิ้มกล่าวว่า “งั้นฉันก็ต้องขอแสดงความยินดีกับแกด้วย จริงๆ อายุแค่นี้ก็ต้องประสบกับไตล้มเหลวเสียแล้ว แต่แกวางใจ ฉันจะเหลือชีวิตสุนัขของแกไว้ พอถึงเวลา24ชั่วโมงก็จะใช้เครื่อง ฟอกไตกับแก รับรองแกไม่มีทางตาย”

พูดเสร็จ เย่เฉินก็กล่าวอย่างเย็นชาว่า “เทียบกับการกระทำ ของแกแล้ว ฉันช่างมีจิตใจเมตตามากจริงๆ

Walterตกใจจนร้องไห้โฮ “อาจารย์เย่ ผมขอร้องล่ะคุณปล่อยผมไปเถอะ ถ้าไม่อย่างนั้นคุณให้ผมโทรหาพ่อผม ผมจะถามเขา ว่าสามารถมอบเงินให้คุณได้มากเท่าไหร่ มอบให้ได้มากเท่าไหร่ ก็จะให้คุณเท่านั้น!

เย่เฉินยิ้มพลางส่ายหน้า กล่าวขึ้นอย่างไม่แยแสว่า “แกอย่า มาฝันกลางวัน นับตั้งแต่วันนี้ไป ในโลกของเขาแกได้หาย สาบสูญไปแล้วโดยสิ้นเชิง เขาไม่มีทางหาเบาะแสใดๆ ที่เกี่ยว กับแกเจออีก ต่อไปแกจงนอนอยู่ในกรงสุนัขที่สถานฝึกสุนัขแต่ โดยดีเถอะ ควรกินก็กิน ควรดื่มก็ดื่ม ควรฟอกไตก็ควรฟอก!”

กล่าวจบ เย่เฉินก็เสริมอีกประโยคว่า “ยิ่งไปกว่านั้นแกวางใจ เทียบกับอุบาย ช้าของแกแล้ว ฉันยังอ่อนโยนกว่าแกมาก แก รู้จักแต่วางยาพิษคน ไม่สนใจที่จะรักษา และไม่สนใจว่าคนที่ถูก แกวางยาจะสามารถมีชีวิตรอดอยู่ได้นานแค่ไหน การกระทำของ แกนับเป็นโจรที่สนใจแต่การเข่นฆ่าไม่สนใจที่จะปกปิด!”

“แต่ฉันน่ะ อย่างไรก็ยังคงเป็นปัญญาชน วิธีทำเรื่องต่างๆ ของ ปัญญาชนอย่างเรา ก็คือ ในเมื่อสนใจที่จะเข่นฆ่า ก็ต้องสนใจที่จะ ปกปิดด้วย ฉันไม่เพียงรักษาให้แกฟรี ยังให้ที่อยู่ที่กินกับแก ที่ สำคัญที่สุดคืออย่างน้อยฉันก็รับรองได้ว่าสิบปีแกก็ยังไม่ตาย!

Walterฟังจบ ความรู้สึกและสติปัญญาของเจ้าตัวก็พังทลาย ลงโดยสมบูรณ์!

เขาเป็นลูกคุณหนูมายี่สิบกว่าปี แม้จะเคยทำร้ายคนมาไม่น้อย แต่ตัวเขาเองกลับไม่เคยได้ลิ้มรสชาติความลำบากใดๆ มาก่อน

เวลานี้เย่เฉินตัดสินอนาคตของเขาแล้ว อนาคตของเขาก็คือต้องนอนอยู่ในกรงสุนัขที่มืดมิดไร้แสงตะวัน อาศัยการฟอกไต ในการเอาชีวิตรอด

การลงโทษแบบนี้ สำหรับเขาแล้ว ช่างน่ากลัวกว่าคุณเสียอีก…

เขาฝันก็ยังคิดไม่ถึงว่า เย่เฉินจะถึงกับมีมุมที่โหดเหี้ยมเช่นนี้อยู่