บทที่ 2252

พวกเขาได้พยานบุคคลไปแล้ว ต่อมาสิ่งที่ต้องทำ ก็คือหา เบาะแส ดังนั้นจึงไม่เสียเวลาที่คฤหาสน์ของบ้านหวังตงเสงี่ย นอีก

ก่อนจากไป ซุนเหวินปืนพูดกับหวังตงเสงี่ยนว่า “คุณหวังครับ ผมแนะนำว่าให้คุณออกจากบ้านตอนนี้ แล้วไปที่โรงพยาบาล ชุมชนนะครับ”

หวังตงเสงี่ยนพยักหน้า พูดอย่างจริงจังว่า “ขอบคุณหัวหน้า ซุนนะคะ ฉันเก็บของแล้วจะขับรถออกไปเลยค่ะ

ซุนเหวินปินจึงกล่าวว่า “ก็ได้ครับ ผมกลับกองทัพไปประชุมตั้ง ทีมงานดูแลคดี โดยเฉพาะก่อนนะครับ ขณะเดียวกันถ้าฝ่ายตรวจ สอบมีอะไรคืบหน้า ผมจะแจ้งให้คุณทราบคนแรกเลยครับ แต่ คุณกับแม่ของคุณก็ช่วยพวกเรานึกย้อนถึงรายละเอียดที่มี ประโยชน์ให้หน่อยนะครับ ถ้ามีเบาะแสอะไรใหม่ แจ้งผมทันทีนะ ครับ”

“ไม่มีปัญหาค่ะ! รบกวนคุณหัวหน้าซุนด้วยนะคะ! ” หลังจาก ที่หวังตงเสวียนขอบคุณ ก็ได้ไปส่งเจ้าหน้าที่ตำรวจทุกคน

รถตำรวจหลายคันเปิดเสียงหวอแล้วจากไป

หวังตงเสงี่ยนยังไม่ทันได้ขยับตัว เย่เฉินก็ได้ขับรถบีเอ็มดับบ ลิวซีรี่ย์ห้าคันนั้นของพ่อตาเซียวฉางควน มาถึงตรงหน้าประตูบ้านของหวังตงเสงี่ยน

เย่เฉินเห็นหวังตงเสวียนอยู่ที่ประตู ด้วยเหตุนี้จึงได้จอดรถที่

ตรงหน้าของเธอ รถเพิ่งจะจอดสนิท เย่เฉินได้เปิดประตูแล้วออกมาถามด้วย เสียงหนักด้วยสีหน้าร้อนรนว่า “ตงเสงี่ยน เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

พ่อของคุณถูกคนวางยา? ทำไมไม่บอกผม

เห็นเเงินท่าที่ร้อนรนแบบนี้ ในใจของหวังตงเสงี่ยนก็ซาบซึ้ง มากมาย

มองใบหน้าที่หล่อเหลาของเเฉิน ในใจของหวังตงเสงี่ยนก็มี ความรู้สึกมั่นคงมากขึ้น แต่ขณะเดียวกันก็มีความรู้สึกน้อยใจ ของสาวน้อยเกิดขึ้นมา

ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา ต่อหน้าคนอื่นเธอเป็นสาวแกร่ง ท่าทาง แข็งแกร่งเช่นกัน แต่ในจิตใจลึกๆ ยังคงยากที่จะหนีจาก ธรรมชาติของสาววัยรุ่นไม่ได้

เมื่ออยู่ต่อหน้าความยากลำบากและความโชคร้ายที่หนักหนา ขนาดนี้ เธอดึงดัน จนถึงสุดๆแล้ว

เธอก็หวังจะมีไหล่ที่ยิ่งใหญ่และมีพลัง ให้ตนได้พึ่งพา เพียงให้ ตนได้ผ่อนคลายสักพัก ก็สามารถเป็นการปลอบที่มากมายให้ตัว เองได้แล้ว

ดังนั้น นาทีที่เห็นเย่เฉินปรากฏกายต่อหน้าตัวเอง หวังตั้งเส วี่ยนแค่อยากกอดเขาร้องไห้สักครั้ง
แต่ ในใจหวังตงเสงี่ยนมีความคิดที่ไม่หายไปบอกกับตัวเอง ไม่หยุดว่า “ไม่ได้…ไม่ได้จริงๆ เขาเป็นเถ้าแก่ของฉันนะ…แล้วยัง เป็นคุณชายตระกูลเยอีก แล้วฉันจะเข้าไปกอดเขาได้อย่างไร nu…”

ในตอนที่สับสน หวังตงเสงี่ยนองความคิดที่บ้าบอ ออก ตาแดงพูดเสียงเบาๆว่า “ตอบคุณชายค่ะ หลังจากวันตรุษจีนพ่อ ของฉันได้อยู่โรงพยาบาลชุมชนเพราะไตวายฉับพลัน เมื่อก่อน คิดมาตลอดว่าเป็นเพราะไตที่เขาปลุกถ่ายอวัยวะมีปัญหา วันนี้ เพิ่งจะได้รู้ว่า ที่แท้โดนHgCl2 และก็มีคนจงใจวางยาเข้าด้วย

เย่เฉินถามเธอ “แล้วตอนนี้พ่อคุณอาการเป็นอย่างไรบ้าง ครับ? ”

หวังตงเสวียนสะอึกไป “ตอนนี้อาการแย่มากค่ะ หมอบอกว่า เวลาที่จะปลุกถ่ายไตมากสุดก็สิบห้าวัน แต่เขากันหมู่เลือดRH หาคู่ยากมาก ในช่วงระยะเวลาสั้นๆ แบบนี้ ความเป็นไปได้ที่จะ หาไตเจอริบหรี่มากค่ะ…

เย่เฉินพยักหน้า กล่าวอย่างไม่ลังเลว่า “ขึ้นรถ ผมไปโรง พยาบาลชุมชนกับคุณ!

หวังตงเสงี่ยนรีบกล่าวว่า “คุณชายคะ….เรื่องนี้ฉัน นี่ฉันจะรบกวน คุณได้อย่างไรกันคะ…”

เย่เฉินกล่าวอย่างเคร่งขรึมมากว่า “ตงเสงี่ยน พ่อของคุณโดน วางยา ไม่ใช่ไตวายปกติ! ”
“วันนี้หมอบอกคุณว่า มีเวลาสิบห้าวัน พรุ่งนี้เป็นไปได้มากว่า จะกลายเป็นสิบวัน จนถึงขั้นห้าวัน

“ภายในระยะเวลาอันสั้นนี้ ถ้าคุณพึ่งความหวังที่จะหาได เหมาะสมเจอ ความเป็นไปได้ไม่ใช้ริบหรี่นะครับ แต่แทบจะเป็น ไปไม่ได้เลย!