บทที่ 2250

หวังตงเสงี่ยนกล่าวอย่างซาบซึ้งว่า “งั้นก็ขอบคุณคุณชาย จริงๆนะคะ!”

เย่เฉินยิ้มอย่างสงบ “ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องเกรงใจกับผม

ขนาดนี้”

ตอนที่พูดถึงจุดนี้ เย่เฉินอยากให้เธอทำธุระก่อน ตนจะไม่กวน เธอจัดการธุระทางบ้านแล้ว แต่ในขณะเดียวกันนี้เอง เขาได้ยิน เสียงปลายสายของหวังตงเสงี่ยน จู่ๆมีเสียงของผู้ชายคนหนึ่งดัง ขึ้นมา “คุณหวัง เราหาที่มาของสารพิษที่พ่อคุณโดนได้แล้ว ครับ!”

หวังตงเสงี่ยนในขณะนี้ยังถือมือถืออยู่ แต่เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เธอก็ลืมว่ายังคุยกับเย่เฉินอยู่เรื่องนี้ไปเลย จึงได้ถามอย่าง เคร่งเครียดอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ว่า “หัวหน้าซุนคะ ที่มาของยา พิษที่คุณพูดนั้นอยู่ที่ไหนกันแน่คะ?!”

ในมือที่ใส่ถุงมือยางพาราของซุนเหวินปิน กำลังถือหนังสือที่ หนาหนักเล่มหนึ่งอยู่ เอ่ยปากถามว่า “เจ้าหน้าที่สืบสวนคดี อาชญากรรมของเราพบว่า ทุกๆหน้าของหนังสือเล่มนี้ มีHgCl2อยู่ทั้งนั้น!”

“แล้ว พวกเราพบร่องรอยของการเปิดหนังสือเล่มนี้ว่า ใหม่ มาก และเยอะมาก คาดว่าช่วงนี้พ่อของคุณอ่านหนังสือเล่มนี้ ค่อนข้างบ่อยครั้ง
“ปกติตอนที่เขาดูหนังสือเล่มนี้ ในมือจะติดHgCl2ที่ละเลงติด อยู่ด้านบนตลอดเวลา ส่วนน้อยบางส่วนจะดูดซึมเข้าไปผ่าน ผิวหนังโดยตรง แล้วยังมีอีกส่วน อาจจะตอนที่เขาหยิบจับอาหาร ตามไปกับอาหารที่ทานเข้าไปในท้อง

“และ ตอนที่คนรุ่นก่อนอ่านหนังสือ มักจะติดนิสัย ตอนที่พลิก หน้าชอบใช้ลิ้นเลียนิ้ว ผมไม่รู้ว่าพ่อของคุณมีความเคยชินแบบนี้ หรือไม่ครับ?”

หวังตงเสงี่ยนพยักหน้าเบาๆ แล้วกล่าว “ตอนที่พ่ออ่าน หนังสือมีนิสัยแบบนี้จริงๆค่ะ เมื่อก่อนฉันก็เคยว่าเขา พลิกหน้า แบบนั้นไม่ดี แต่พวกเขาคนรุ่นนั้นคุ้นเคยไปนานแล้ว ดังนั้นจึงไม่ ได้เปลี่ยนนิสัยเสียนี้มาโดยตลอด…

ซุนเหวินปืนพยักหน้า “งั้นก็ถูกแล้วล่ะครับ ผมคิดว่าHgCl2 เกินขนาดที่อยู่ในร่างกายของพ่อของคุณ มาจากหนังสือเล่มนี้ แหละครับ!”

หวังตงเสงี่ยนราวกับถูกฟ้าผ่า แล้วกล่าวว่า “หัวหน้าซุนคะ มี คนจงใจวางยาพ่อฉันเหรอคะ?!”

ซุนเหวินปืนพยักหน้า กล่าว “ดูจากฝีมือของการละเลงแบบนี้ บนหนังสือ HgCl2เป็นผงลักษณะละเอียด ราบเรียบไปกับ กระดาษโดยสิ้นเชิง เมื่อเป็นแบบนี้ แทบจะไม่มีสีไม่มีรส และยาก ที่จะแยกแยะได้ ดังนั้นเดาได้ว่า นี่ต้องเป็นฝีมือคนแน่ๆ และอีก ฝั่งระมัดระวังมาก มีการพรางตัวที่เยี่ยมยอดมาก!

หวังตงเสงี่ยนกล่าวอย่างเกรี้ยวกราดสุดๆว่า “พ่อของฉันสอนหนังสือให้ความรู้คนมาทั้งชีวิต ไม่เคยผิดใจกับใครมาก่อน ใคร กันแน่ที่ใช้วิธีสกปรกแบบนี้กับเขาได้!”

ซุนเหวินปืนรีบถามเธอว่า “คุณรู้มั้ยครับว่าหนังสือนี้มาได้

อย่างไร?”

หวังตงเสงี่ยนหีบพยักหน้า แล้วกล่าว “หนังสือเล่มนี้เป็นพัสดุ หนึ่งที่พ่อของฉันได้มาก่อนวันตรุษจีนค่ะ”

ซุนเหวินปืนตกใจ ถามซักใช้ว่า “แล้วคนที่ส่งมาคือใคร ครับ?!”

หวังตงเสงี่ยนส่ายหน้า กล่าว “ตอนนั้นในพัสดุนั้น ไม่ได้เขียน ข้อมูลผู้ส่ง เพียงแต่เขียนโน้ตติดไว้ด้านในแผ่นหนึ่ง คนที่อยู่บน กระดาษเป็นนักเรียนคนหนึ่งที่พ่อของฉันเคยสอนในสมัยก่อน เขาบอกว่าตนเจอหนังสือเล่มนี้โดยบังเอิญ รู้ว่าพ่อของฉันต้อง ชอบแน่ๆ ด้วยเหตุนี้จึงได้ซื้อแล้วส่งให้เขา

ซุนเหวินปินพยักหน้าแล้วถาม “ไม่มีข้อมูลผู้ส่ง ตอนนั้นพวก คุณไม่สงสัยเลยเหรอ?”

หวังตงเสงี่ยนถอนหายใจ กล่าวอย่างโทษตัวเองสุดๆว่า “พ่อ ของฉันสอนคนมาครึ่งค่อนชีวิตแล้ว นักเรียนที่เคยสอนไม่รู้ตั้ง เท่าไหร่ นักเรียนมากมายมักจะส่งหนังสือบางส่วนให้เขา รวมทั้ง หนังสือที่เขาตีพิมพ์เอง หรือหนังสือที่เหลืออยู่เล่มเดียวพวกนั้นที่ พวกเขาเจอที่ต่างประเทศ พ่อของฉันก็มักจะส่งหนังสือที่เขาเคย อ่านแล้วให้กับนักเรียนของเขา…

“คุณก็รู้ ของขวัญของคนที่ทำด้านวิชาการมักจะให้กันมากที่สุดก็คือหนังสือ ดังนั้นตอนนั้นเราไม่ค่อยใส่ใจจริงๆ”

ซุนเหวินปืนขมวดคิ้ว แล้วถาม “กระดาษห่อพัสดุยังอยู่มั้ย?” หวังตงเสงี่ยนส่ายหน้า “แม่ของฉันจะทำความสะอาดของพวก นั้นทุกวันวันล่ะครั้ง”

ซุนเหวินปืนถามอีกว่า “ตอนนั้นเป็นบริษัทส่งพัสดุอะไร พวก

คุณยังจําได้มั้ยครับ?”

หวังตงเสวียนคิดไปคิดมา กล่าวว่า “เหมือนว่าจะเป็นพัสดุ นานาชาติของไปรษณีย์ ส่งมาจากกรีก

เมื่อซุนเหวินปืนได้ยิน ถอนหายใจออกมา กล่าว “ดูๆแล้วหา เบาะแสไม่เจอแล้วล่ะครับ…”

หวังตงเสงี่ยนรีบซักไซ้ “ทำไมล่ะคะ?”

ซุนเหวินปินอธิบาย “ถ้าส่งมาจากกรีกจริงๆ ตอนที่ผ่าน ศุลกากรจะถูกตรวจเจอ วิธีการตรวจสอบของศุลกากรเข้มงวด กว่าพวกเราเยอะ มีคนเล่นแง่มากมาย อยากจะใช้วิธีประมาณนี้ ค้ายา ล้วนถูกศุลกากรตรวจเจอ ดังนั้น หนังสือที่ละเลงยาพิษ แบบนี้ ไม่มีทางส่งมาถึงบ้านของคุณได้…”

พูดพลาง ซุนเหวินปืนพูดอย่างจริงจังว่า “ผมเดาว่า พัสดุ นานาชาติไม่จริง คนส่งต้องหลอกแน่ๆ ฆาตกรไม่ได้อยู่ต่าง ประเทศ อยู่ในประเทศ! ถึงขั้นเป็นไปได้มากว่าอยู่ในเมืองจีน หลิง!”