บทที่ 2248

และตนในฐานะที่เป็นเถ้าแก่ของเธอ ถ้าตน โทรหาเธอ ก็ต้อง สร้างแรงกดดันให้เธออย่างแน่นอน เกิดกระทบธุระสำคัญของ เธอจะไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่

ด้วยเหตุนี้เองเขาจึงพูดกับฉินกางว่า “ไม่เป็นไรครับ พวกเรา เริ่มกันไปก่อนเลยครับ”

ยังไง สำหรับเย่เฉินแล้ว การจัดงานเลี้ยงวันนี้เป็นเรื่องรอง การให้ของขวัญทุกคนคนละหนึ่งชิ้น จึงจะเป็นเรื่องสำคัญ

ถ้าคืนนี้หวังตงเสงี่ยนมาไม่ได้ ตนก็ไม่จำเป็นต้องเร่งรัดเธอ รอให้มีโอกาสค่อยเอายาให้เธอก็ได้

เมื่อฉินกางได้ยินดังนี้ จึงรีบพูดกับทุกคนว่า “มาๆๆ เชิญทุก ท่านมาที่ห้องอาหารครับ งานเลี้ยงคืนนี้ของเรากำลังจะเริ่มขึ้น แล้วครับ”

จากนั้นทุกคนก็ตามฉินกางมาที่ห้องอาหาร พ่อครัวของตระกูล ฉันกำลังวางออเดิฟเย็นสิบหกอย่างบนโต๊ะที่ใหญ่โต

คุณท่านซึ่งยิ้มพลางกล่าว “ประธานฉินครับ แค่ออเดิฟเย็นก็

ปาเข้าไปสิบหกอย่างแล้ว นี่มันฟุ่มเฟือยเกินไปหน่อยมั้ยครับ?”

ฉินกางกล่าวอย่างรีบร้อนว่า “ไม่หรอกครับท่านซึ่ง ทุกคนล้วน เป็นแขกวีไอพีของผม แล้ววันนี้เจ้าภาพจริงๆก็ไม่ใช่ผม แต่เป็น อาจารย์เย่ งานเลี้ยงต้องจัดขนาดใหญ่สุดสิครับ”
คุณท่านซึ่งพยักหน้า ยิ้มพลางกล่าว “งั้นก็ขอบคุณการต้อนรับ ขับสู้ของประธานฉินและอาจารย์เย่นะครับ!”

เย่เฉินยิ้มแล้วกล่าว “ท่านซึ่งไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้หรอกครับ

รีบนั่งเถอะๆ!”

ทุกคนต่างพากันนั่งลง ฉันกางได้หาคนถือเหล้าเหมาถ่ายที่ สะสมไว้มาหลายขวด

หลังจากที่รินให้กับทุกคนแล้ว เย่เฉินยกแก้วเหล้าของตัวเอง ขึ้น กล่าวอย่างจริงจังมากว่า “ขอบคุณทุกท่านที่มาในวันนี้ และ ต้องยิ่งขอบคุณประธานฉินที่ช่วยจัดการทุกอย่างให้ครับ ผมขอ ดื่มให้กับทุกคน!!

เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดนี้แล้ว ต่างพากันยืนและยกแก้วเหล้า ขึ้น ท่านซือเทียน รีบกล่าวว่า “อาจารย์เย่ครับ! ทุกท่านที่นั่งอยู่ที่ นี่ ไม่มีใครที่ไม่ได้รับพระคุณจากท่าน ท่านจะเกรงใจกับเรา ขนาดนี้ทำไมกันครับ

เย่เฉินยิ้มแล้วกล่าว “ครับ! คำพูดที่เกรงใจจะไม่พูดแล้วนะ ครับ ทุกท่านหมดแก้วกันครับ!”

ทุกคนบนโต๊ะอาหารพูดพร้อมกันว่า “หมดแก้ว!

จากนั้น เย่เฉินได้ยินเหล้าให้ตัวเองเต็มแก้วอีกครั้ง แล้วกล่าว “ตอนตรุษจีน ทุกคนค่อนข้างฟุ่มเฟือยกันจริงๆ เอาจริงนะ ในใจ ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยครับ”

พูดพลาง เย่เฉินพูดอีกว่า “แต่ คำพูดที่เกรงใจจะไม่พูดแล้วนะครับ ดังนั้นต่อจากนี้หวังว่าทุกคนจะไม่เกรงใจกับผมแล้วนะ ครับ”

ทุกคนต่างพากันพยักหน้า ในใจบางคนเริ่มตื่นเต้นขึ้นมาแล้ว

พวกเขาไม่เหมือนหวังตงเสงี่ยนตรงที่ พวกเขาล้วนได้รับเวช ภัณฑ์ของเยเฉิน และตอนตรุษจีนพวกเขาพากันไปสวัสดีปีใหม่ที่ บ้านของเเฉิน ตอนนั้นเยเฉันบอกให้ฉันกางเตรียมของบาง อย่าง ทุกคนก็รู้ได้ทันที ว่าเเฉินเตรียมกลั่นยาเป็นของขวัญให้ คืนกลับมา

แต่หวังตงเสงี่ยน ไม่ได้รับยาที่เเฉินให้มา ตอนสวัสดีปีใหม่ก็ ไม่ได้ไปกับเย่เฉิน ดังนั้นเธอไม่รู้เลยแม้แต่น้อย ว่าวันนี้เป้าหมาย ที่เเฉินเลี้ยงอาหารวันนี้เพื่ออะไร

ถ้าเธอรู้ ว่าวันนี้เเฉินจะเอายาช่วยหัวใจที่รักษาทุกโรคให้ทุก คน งั้นเธอก็ไม่มีทางพลาดโอกาสนี้เด็ดขาด

เพราะเพียงแค่ได้ยาช่วยหัวใจหนึ่งเม็ด ก็สามารถรักษาอาการ ของพ่อเธอให้หายขาดได้โดยสิ้นเชิง

เย่เฉินปลีกตัวออกมาชั่วคราว เอายาที่เตรียมไว้แล้วของตัว เองออกจากรถ เม็ดนั้นที่เตรียมไว้ให้หวังตงเสงี่ยน เขาใส่ไว้ใน กระเป๋าเรียบร้อยแล้ว

จากนั้น เขาถือยาบางส่วนกลับมาที่โต๊ะ เอากล่องที่ใส่ยาออก มาทีล่ะกล่อง ตั้งใจพูดว่า “ทุกท่านครับ นี่คือยาช่วยหัวใจบาง ส่วนที่ผมให้ประธานฉันเตรียมวัตถุดิบเพื่อกลั่นในช่วงนี้ ยาตัวนี้ ไม่กล้าพูดว่าอายุวัฒนะ แต่อย่างน้อยก็รักษาได้หลายโรค และสามารถรักษาแผลฉกรรจ์ได้ หวังว่าทุกท่านจะเก็บไว้อย่างดี แล้ว ค่อยหยิบออกมาใช้ในช่วงเวลาสำคัญ

ทุกคนมองเยเงินเอายาออกมา แต่ละคนทั้งดีใจ ทั้งซาบซึ้ง ขณะนี้หงห้าไม่พูดไม่จา ยืนขึ้นอ้อมเก้าอี้ คุกเข่าทั้งสองอย่าง ภักดี กล่าวอย่างตื้นต้นว่า “หงห้า ขอบคุณสำหรับยาที่อาจาร ย์เย่ให้มาครับ!”

ทุกคนเห็นดังนี้ ก็ไม่ต่างกัน ทุกคนต่างยืนขึ้นคุกเข่าด้านหน้า เย่เฉิน กล่าวอย่างพร้อมเพรียงว่า “ขอบคุณสำหรับยาที่อาจาร เยให้มา!”