บทที่ 2230

หวังตงเสงี่ยนเงียบสงัดอยู่นาน แล้วกล่าวว่า “Walter ถ้าฉัน ตกลงเป็นคนรักของคุณ และไปทำงานที่บริษัทของคุณ คุณ รับปากกับฉันได้มั้ย อย่าบีบฉันให้เผยความลับธุรกิจของเหา กรุ๊ปใดๆทั้งสิ้น?”

เมื่อWalterได้ยินคำพูดนี้ ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว แล้วถาม “คุณ อยู่ที่ตี๋เหากรุ๊ป ก็เป็นแค่ผู้จัดการคนหนึ่ง ทำไมต้องภักดีกับ บริษัทขนาดนี้?”

หวังตงเสงี่ยนกล่าวอย่างจริงจังว่า “เป็นคุณธรรมฟางเส้น สุดท้ายในอาชีพของฉัน!

Walterดูแคลนออกมา “ตงเสงี่ยน คุณค่าของคุณสำหรับผม มีสามประการ ประการแรก ก็คือร่างกายของคุณ ประการที่สอง คือความสามารถของคุณ ประการที่สาม ก็คือคุณกุมความลับ สำคัญของเหากรุ๊ปไว้ สำหรับผมสามประการนี้ จะขาดประการ ใดประการหนึ่งไปไม่ได้เลย!!

หวังตงเสงี่ยนกัดฟันถาม “Walterจำเป็นต้องทำแบบนี้ด้วยเห รอ? ฉันตอบรับเงื่อนไขที่สกปรกมากขนาดนั้น คุณจะไม่เหลือ ทางให้ต่อรองเลยหรือไร?!!

Walterยิ้ม “ไม่มีทางเหลือทางให้ต่อรอง แต่หลักการอย่าง น้อยที่สุดหายไปไม่ได้ เช่น สามประการ ผมยืนหยัดที่จะขาด อย่างใดอย่างหนึ่งไปไม่ได้ แต่ถ้าคุณมีความคิดเห็นต่อรายละเอียดในด้านใด เราปรึกษากันได้

พูดถึงจุดนี้ Walterยิ้มสบายๆ แล้วกล่าว “ตัวอย่างเช่น ผม ชอบเด็กมาก และเชื่อในสรรเสริญเกี่ยวกับลูกหลานมากรุ่งโรจน์ ห้าค่าของหัวเซีย ตามแพลนของผม คุณอยู่กับผมสิบปี อย่าง น้อยก็มีลูกให้ผมห้าคน แต่ถ้าคุณคิดว่าลูกห้าคนมากเกินไป สามารถต่อรองกับผมได้ ถ้าสุดท้ายคุณตัดสินใจมีลูกให้ผมสาม คนล่ะก็ ผมรู้สึกว่าก็รับได้อยู่นะ นี่ จึงจะเป็นวิธีการต่อรองที่ผม เห็นด้วย คุณเข้าใจมั้ย?”

หวังตงเสงี่ยนตวาดออกมาทันใดว่า “Walter! คุณนี่มันสัตว์ เดรัจฉานชัดๆ!”

Walterหัวเราะพลางกล่าวว่า “ขอบคุณสำหรับคำชมครับ พ่อ สอนผมมาเสมอว่า มนุษย์ ต้องมีความทารุณ!”

“เขาชอบคำคมของนักเขียนแฟนตาซีคนหนึ่งของหัวเซียของ พวกคุณมาก สําหรับมนุษย์ เมื่อสูญเสียความเป็นมนุษย์จะสูญ เสียมากมาย แต่ถ้าสูญเสียความทารุณ จะสูญเสียทุกสิ่งทุก อย่าง!”

“ที่มนุษย์อยู่รอดในสังคมที่โหดร้ายแบบนี้ได้ แล้วยังปืนขึ้น อยู่จุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร ก็ใช้ความทารุณนี่แหละ!

“วัวกับแกะน่ารักมั้ย? น่ารัก แต่เพื่อความอยู่ท้อง มนุษย์ได้ฆ่า มันเพื่อกินเนื้อ!”

“จิ้งจอกกับมิงค์น่ารักมั้ย? ก็น่ารักมากเช่นกัน แต่เพื่อต้าน ความหนาวเหน็บ มนุษย์จึงถลกหนังของพวกมันมาทำเป็นเสื้อผ้า!”

“มนุษย์ชอบของดิบ ดังนั้นจะได้เอาเนื้อบนสัตว์ทะเลที่มีชีวิต มา!”

“มนุษย์ชอบฟัวกรา ดังนั้นจึงเอาในกระเพาะของท่านมาทำ เป็นอาหาร!”

“มนุษย์เกลียดหนู ดังนั้นจึงฆ่าหนู!”

“มนุษย์เกลียดยุง ดังนั้นจึงได้ลงทุนมหาศาล พัฒนายาฆ่าที่ได้ ผลสัมฤทธิ์กับยุงต่างๆนานา

“นี่ ก็คือความทารุณ!

“พูดให้เคลียร์หน่อยก็ สัตว์มีชีวิตที่มาความทารุณทั้งหมด ล้วนเพื่อนกว่าสัตว์ ล้วนเป็นสัตว์เดรัจฉาน!”

“ดังนั้น สําหรับผมแล้วสัตว์เดรัจฉาน ไม่ได้มีความหมายแฝง

ที่ต่ำช้าใดๆ กลับกัน มันยังเป็นคำชมอย่างหนึ่งสำหรับผม!

พูดพลาง แววตาทั้งสองของเขาจ้องไปที่หวังตงเสงี่ยน ดูแคลนออกมา กล่าว “ตงเสงี่ยน เห็นแก่การเป็นเพื่อนร่วมชั้น ผมจะช่วยคุณอีกครั้ง!

“อีกเดี๋ยวผมจะให้ลูกน้องของผมที่สหรัฐอเมริกา จ่ายคน บริจาคไตคนนั้นสองหมื่นดอลลาร์เป็นเงินจอง ให้เขาเก็บไตนั้น ให้ผมต่ออีก24ชั่วโมง!!

“นี่เป็น24ชั่วโมงสุดท้ายที่เหลือไว้ให้คุณตัดสินใจ!”
หลังจาก24ชั่วโมงแล้ว ถ้าคุณยังคงไม่ยอมรับเงื่อนไขของผม งั้นก็เตรียมจัดงานศพพ่อของคุณได้เลย!”

“ถึงตอนนั้น ผมจะซื้อพวงหรีดที่ดีที่สุดในเมืองจีนหลิง ส่งไปที่ ฌาปนสถานด้วยตัวเองแน่นอน!