บทที่ 2224

ช่วงหลายวันมานี้ที่มาถึงออสเตรเลีย อารมณ์ของเขาย่ำแย่ ไม่เพียงแค่ภรรยาของเขาให้ซึ่งจะหย่ากับตัวเอง ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากที่ข่าวเสียๆหายๆได้แฉออกมา ภาพพจน์ของตน ในมุม มองของคนอื่นก็กลับตาลปัตร

ตอนนี้คําวิจารณ์ของโลกภายนอกสำหรับเขาแล้ว เรียกได้ว่า เป็นผู้ชายที่เลวที่สุดในช่วงหลายปีมานี้ของหัวเซีย หนึ่งเดียว เท่านั้น

เพราะเขาไม่เพียงมั่วสุมภายนอกลับหลังภรรยา ยังมีลูกสาว นอกสมรสอีก

เขายังปลอมตัวลูกสาวนอกสมรสให้เป็นการ์ดแล้วรับกลับ

บ้าน มาอยู่กับภรรยาและลูก

สิ่งที่เกินไปกว่านั้นคือ เขายังสั่งการลูกสาวนอกสมรสของตน ทําผิดกฎหมายในต่างประเทศอีกด้วย! เท่านี้ยังไม่พอ

สิ่งที่ทำให้ภายนอกรังเกียจที่สุด คือเพื่อหลีกเลี่ยงการแฉข่าว เสียๆหายๆ นึกไม่ถึงว่าเขาจะร่วมมือกับกองกำลังป้องกันตนเอง ภาคพื้นดินญี่ปุ่น ฆ่าลูกสาวแท้ๆของตัวเอง

นี่คืออะไร?

นี่คือการแต่งงานแล้วนอกใจ ปิดฟ้าข้ามทะเลต่อทุกคน ให้ลูก สามนอกสมรสเป็นเครื่องมือสังหาร แล้วยังเป็นสัตว์เดรัจฉานที่ฆ่าลูกสาวเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง

ถึงขั้นพูดได้ว่า คนๆหนึ่งเมื่อมีความผิดมากมายขนาดนี้ติดตัว

งั้นเขาอาจจะเทียบไม่ได้กับสัตว์เดรัจฉานตัวหนึ่งเสียด้วยซ้ำ

โหดร้ายยิ่งกว่าสัตว์เสียอีก!

แม้ซูโสเต้ารู้ว่าทั้งหมดนี้คุณท่านใหญ่ซูเฉิงเฟิงทำไปเพื่อ

ยัดเยียดข้อกล่าวหาให้ตน เพื่อโยนความผิด

แต่เขาเข้าใจดีมาก เมื่อข้อกล่าวหาเหล่านี้มาถึงตัวเขา ตนก็ สลัดไม่ออกแล้ว

ทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องนี้ ซูโสบู่เต้าก็เกลียดจนกัดฟันแค้น เพราะเขาถึงขั้นสังหรณ์ ว่าชาตินี้ตนจะหลุดจากชื่อเสียง ฉาวโฉ่เหล่านี้ไม่ได้อีกแล้ว

ซูโสว่เต้าเขาไม่ใช่คนที่ใช้วิธีไม่ชอบเพื่อให้ได้มาซึ่งชื่อเสียง แต่ สิ่งที่เขากังวลที่สุด คือเมื่อตัวเองมีชื่อเสียงฉาวโฉ่ แล้วต่อไป จะมีโอกาสได้สืบทอดตระกูลซูมั้ย

ยังไง ตนก็สามารถปล่อยไปไม่แก้ไขได้ไม่สนใจเรื่องฉาวโฉ่ แต่ตระกูลซูไม่ได้ ไม่แน่ตอนที่คุณท่านถ่ายโอนอำนาจ แล้วรู้สึก ว่าชื่อเสียงตัวเองแย่มาก จึงปฏิเสธการควบคุมอำนาจสูงสุดของ ตระกูลซูกับตน

ถ้าเป็นแบบนั้น ความพยายามครึ่งค่อนชีวิตของตน ก็จะสูญ เปล่า
เมื่อนึกถึงจุดนี้ ซูโสบู่เต้าก็เกลียดจนแค้น

“ทำไม?! ทำไมต้องให้ฉันแบกความรับผิด ในสิ่งที่ตาแก่เป็น คนทําขึ้นมาเองด้วย?! ทำไมตาแก่ต้องทำลูกสาวของฉันหาย สาบสูญไป เป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ไม่รู้ แล้วกลับทำร้ายฉันจน หมดทางฟื้นตลอดไป!

เขาอดที่จะด่าไม่ได้ แล้วฉวยวอดก้าดื่มไปเกินครึ่งข้างๆกาย

ขึ้น ขว้างลงไปในทะเลที่คลื่นซัดเบื้องล่างอย่างแรง

ในขณะเดียวกันนี้ จู่ๆมือถือก็ดังขึ้น

และชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอ ทำให้เขาต้องชะงักไป

“เมีย?” ซูโสว่เต้าลังเลไปสักพัก จากนั้นก็รีบหยิบมือถือ กดรับ สาย แล้วพูดว่า “ที่รัก! และแล้วคุณก็ยอมโทรหาผมเสียที!

ตู้ไม่ชิงปลายทาง กล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆว่า “ซูโสบู่เต้า ที่ ฉันโทรมา จะพูดเรื่องการหย่า ตอนนี้คุณอยู่ที่ออสเตรเลีย ชั่วครู่ ชั่วยามก็กลับมาไม่ได้ ไม่งั้นคุณมอบอำนาจให้ทนายช่วยคุณ จัดการเอกสารที่เกี่ยวข้องเถอะ

ซูโสบู่เต้าไม่คาดคิด ว่าเป้าหมายที่ไม่ชิงโทรมา คือจะพูดคุย เรื่องหย่าร้าง จู่ๆเขาก็เกรี้ยวกราดขึ้นมา

เขาอดที่จะดูแคลนไม่ได้ว่า “ไร่ขิง เพียงแค่เรายังไม่หย่ากัน ก็ยังคงเป็นสามีภรรยา คุณไปเมืองจินหลิง ในขณะที่เราเป็นสามี ภรรยากันและผมก็ไม่ผ่านการอนุมัติจากผม เรื่องนี้ผมไม่ห้าม คุณและไม่กล่าวโทษคุณ ก็ถือว่า ให้เกียรติคุณมากพอแล้ว”
“แต่ตัวคุณอยู่ที่เมืองจีนหลัง นึกไม่ถึงว่ายังกล้าโทรหาผมพูด เรื่องหย่าร้างอีก เกินไปหน่อยมั้ย? คุณไม่แคร์ความรักของชีวิตคู่ ของเรายี่สิบกว่าปีที่แม้แต่น้อยเลยเหรอ?!”