บทที่ 2203

เห็นว่าซูจื้อหยูไม่พูดเถียงอะไรอีก ตู้ไฟชิงจึงถอนหายใจเสียง เบา แล้วเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “จือหยู ลูกต้องรู้นะว่า ดวงดาวทั้งหมด ในกาแล็กซี่สองล้านล้านนี้ ยังมีกฎเกณฑ์ของมัน โดยเฉพาะ แล้วดวงชะตาของมนุษย์แค่พันล้านกว่าคนล่ะ?”

ขณะพูด เธอก็ประสานมือทั้งสองข้าง แล้วพูดอย่างเคารพว่า “เมื่อก่อนที่แม่ไปไหว้ศาลเจ้า พวกลูกกับคุณพ่อก็คิดว่าแม่ งมงาย แต่หลักศาสนาก็เคยกล่าวไว้ว่า โลกก็เหมือนเม็ด ทราย!”

“ถึงแม้จะมีเม็ดทรายแค่เม็ดเดียว แต่ข้างในกับกว้างขวาง ไม่มีที่สิ้นสุด!”

“เมื่อเทียบกันแล้ว กาแล็กซี ก็เป็นแค่เม็ดทราย ในจักรวาล แล้วข้างในนั้น ก็ประกอบไปด้วย โลกที่กว้างใหญ่

“อี้จิงเคยสอนมนุษย์เราว่า ทุกสิ่งในจักรวาล ไม่ว่าจะเล็ก เหมือนเศษฝุ่นหรือใหญ่เท่าดวงดาว ทุกอย่างมีกฎเกณฑ์ของมัน โดยเฉพาะ ลูกอาจจะไม่เข้าใจ แต่จะดูหมิ่นไม่ได้ เข้าใจไหม?”

ซูจือหยูรีบพยักหน้า แล้วเอ่ยพูดเสียงเบาว่า “แม่คะ หนูเข้าใจ แล้วค่ะ ขอโทษนะคะ ก่อนหน้านั้นหนูคิดตื้นเกินไป ไม่เข้าใจอี้จิง ปากัว แล้วก็ไม่เข้าใจเรื่องดวงชะตาด้วย…….
ตู้ไห่ซึ่งยิ้มอ่อน แล้วเอ่ยว่า “ทุกสิ่งบนโลกล้วนแต่มีกฎเกณฑ์ ทั้งนั้น ขอแค่ลูกหากฎเกณฑ์ของมันเจอ ลูกก็จะเห็นอดีต ปัจจุบัน แล้วก็อนาคตของมัน”

“เหมือนคนสมัยก่อนที่เรียนรู้เรื่องกฎของดวงดาว ก็เลย สามารถพยากรณ์อากาศได้

“ก็เหมือนนักดาราศาสตร์ในตอนนี้ ที่รู้กฎเกณฑ์ของดวง อาทิตย์กับดวงจันทร์ ก็เลยสามารถพยากรณ์สุริยุปราคากับ จันทรุปราคาได้ทุกครั้ง แล้วยังสามารถพยากรณ์สุริยุปราคากับ จันทรุปราคาในอีกพันปีหมิ่นปีข้างหน้าได้ด้วย”

“ความสำคัญของอี้จิง ก็เหมือนกำลังสรุปกฎเกณฑ์ระหว่างทุก สิ่งบนโลกกับของมนุษย์

“ถ้ารู้กฎเกณฑ์เหล่านี้ ก็จะมองเรื่องบางเรื่องออก มองอดีต

ปัจจุบันแล้วอนาคตของคนคนหนึ่งออก

“ในเมื่ออาจารย์สายแนะนำลูกว่าอย่าไปตามหาอีก งั้นลูกก็ ควรเชื่อฟัง อย่าตามหาอีก ลูกกับพี่ชายลูกเป็นชีวิตของแม่ ครั้ง ก่อนที่พวกลูกเกิดเรื่องที่ญี่ปุ่น แม่ก็หัวใจจะวายแล้ว เพราะฉะนั้น ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แม่จะไม่ยอมให้เกิดอุบัติเหตุอะไรกับลูกๆ อีก”

ซูจือหยูเอ่ยถาม “แม่คะ…..แม่ว่าอาจารย์จ่ายจะดูผิดหรือ เปล่าคะ?”

จากนั้น เธอก็รีบอธิบายว่า “หนูไม่ได้กำลังสงสัย จึงปากวนะ คะ หนูแค่รู้สึกว่าเรื่องพวกนี้ก็เหมือนโจทย์คณิตศาสตร์ ขอแค่ผิดพลาดนิดเดียว ผลลัพธ์ที่ได้ก็จะแตกต่างกันเลย ผิดแค่เลขตัว เดียว คําตอบที่ได้ก็จะผิดไปด้วย……….

ตู้ให้ขิงส่ายหน้า แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “โลกหมุนรอบดวง อาทิตย์ หมุนหนึ่งรอบต้องใช้เวลาเป็นปี แต่ไม่เคยเกิดความผิด พลาดอะไรเลย แล้วระบบสุริยะก็หมุนรอบกาแล็กซีทางช้างเผือก หมุนหนึ่งรอบต้องใช้เวลาเป็นสองร้อยห้าสิบล้านปี ก็ไม่เคยเกิด ความคลาดเคลื่อนเหมือนกัน นี่แหละเป็นความเข้มงวดของกฎ เกณฑ์!”

“กฎเกณฑ์ของอี้จิงแม่นยำเหมือนกฎเกณฑ์ทางดาราศาสตร์ แล้วอาจารย์ลายเป็นอาจารย์ที่มีความรู้เรื่องจึงมากที่สุดใน ตอนนี้ ไม่มีทางผิดพลาดแน่นอน!

“ในเมื่อเขาบอกว่าว่าลูกเหมือนแมลงที่บินเข้ากองไฟ งั้นลูกก็ ต้องออกห่างกองไฟ ยิ่งไกลยิ่งดี! ถ้าลูกไม่เชื่อฟัง ดื้อรั้นจะไป ตามหาเขาต่อ งั้นแม่ก็จะให้พ่อส่งลูกไปต่างประเทศเดี๋ยวนี้ เลย!”

จากนั้น ตู้ไห่ชิงก็พูดอีกว่า “ยังไงมหาลัยฮาร์วาร์ดก็จะเปิด เทอมตอนเดือนสิงหา ตอนนี้ยังมีเวลาอีกครึ่งปี ถ้าลูกไม่เชื่อฟัง ก็ รีบไปอยู่ที่นั่นก่อนแล้วกัน!”

“ไม่นะคะแม่!” ซูจือหยูรีบพูดอย่างร้อนใจ “ตอนนี้แม่ให้หนูไป อเมริกาคนเดียว หนูไปถึงที่นั่นแล้วแต่มหาลัยยังไม่เปิดเทอม หอพักก็ไปพักไม่ได้ หนูไม่คุ้นเคยอะไรที่นั่นเลย ทำอะไรก็ไม่ สะดวกด้วย……
ตู้ไม่ชิงพูดอย่างจริงจัง “ไม่มีอะไรไม่สะดวก ปีที่แล้วพ่อลูกซื้อ บ้านใกล้มหาลัยฮาร์วาร์ดไว้แล้ว ถ้าลูกไปก็ไปอยู่ที่นั่น มีทั้งพ่อ บ้านคนรับใช้ มีผู้ช่วยส่วนตัวด้วย ลูกไปอยู่ที่นั่นสะดวกมาก แน่นอน ถ้าไม่ได้จริงๆ แม่ก็จะไปกับลูกเอง

พอซูจื่อหยได้ยินประโยคเหล่านี้ จึงรีบเอ่ยขอร้อง “แม่คะ ตอน นี้หนูยังไม่อยากไปที่อเมริกา………….อฟังแม่ค่ะ ไม่ตามหา แล้วก็ได้ค่ะ”

ตอนที่พูดประโยคนี้ ในใจคือหยูก็ยังมีความไม่ถอดใจ…….

“ในใจฉัน ต้องไม่ยอมล้มเลิกที่จะตามหาผู้มีบุญคุณอยู่ แล้ว……………..