บทที่ 2182

หลังพ่อบ้านชราลงจากรถ ก็ดึงประตูรถทางเบาะหลังเปิดออก อย่างคล่องมือ พูดกับผู้หญิงที่นั่งอยู่ในรถอย่างนอบน้อมว่า “คุณ หนูรอง พวกเรามาถึงแล้วครับ”

หญิงสาวที่นั่งอยู่ในรถ ก็คือไม่ซึ่ง

หลังเธอลงจากเครื่องบิน ก็พาลูกชายลูกสาวตามพ่อบ้านชรา กลับบ้านเก่าตระกูลด้วยกันเป็นลำดับแรก หลังจัดห้องและ กระเป๋าสัมภาระเสร็จ ก็รีบให้พ่อบ้านชราพาเธอมาดูสถานที่ที่เป็ ฉางอิงเคยอยู่อาศัยก่อนจากโลกนี้ไป

ส่วนสองพี่น้องซูจือเฟยกับซูจือหยูนั้น ต่างคนต่างก็มีแผนการ ของตนเอง

ซูจือเฟยไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าพูดคุยธุระเรื่องเงินบริจาค ซู จือหยูก็กอด โน้ตบุ๊คค้นหาร่องรอยของเเฉินจากในกลุ่มคนนับ พันนับหมื่นต่อ

เป็นเช่นนี้ตู้ไห่ซิงกลับสบายอกสบายใจ แต่อย่างไรก็มาบ้าน เยฉางอิงคนที่ตนปักใจรักมาตลอดชีวิตเคยอาศัยอยู่ก่อนตาย พาลูกสาวลูกชายมาด้วยกัน จะมากจะน้อยก็รู้สึกไม่ค่อยเหมาะ สมอยู่บ้าง

ตู้ไม่ชิงในเวลานี้ อารมณ์จึงเคร่งเครียดมากเป็นพิเศษ ถึงแม้จะรู้ว่าเยฉางอิงตายไปหลายปีแล้ว แต่พอมาถึงที่นี่ เธอยังคงรู้สึกได้ถึงความรู้สึกกตึงเครียดอันรุนแรงชนิดหนึ่ง

ก็เหมือนกับวันเวลาเหล่านั้นสมัยวัยเยาว์ที่ตนเองแอบรักเย่ ฉางอิง ทุกๆ ครั้งที่พบเจอเขา หรือใกล้จะได้พบเขา ก็จะควบคุม หัวใจที่เต้นโลดและลมหายใจอันถี่กระชั้นเอาไว้ไม่อยู่

ตู้ไฟซิงเก็บซ่อนหัวใจที่เต้นอย่างบ้าคลั่งไม่หยุดเอาไว้ ลงมา จากรถ มองสำรวจบ้านเดี่ยวหลังเล็กรูปแบบทางใต้หลังนี้ โดยมี กําแพงกั้นไว้

กำแพงหินของบ้านเตี้ยมาก ภายในยังใช้อิฐสีเขียวสร้างเป็น ลวดลายจํานวนมาก ทำให้คนสามารถมองเห็นสภาพภายใน บ้านได้อย่างสบายๆ

ในลานบ้านเวลานี้ เต็มไปด้วยหญ้าที่เหี่ยวเฉาและใบไม้กิ่งไม้ ที่ร่วงหลุดลงมาจากต้นไม้ ต้นกุ้ยฮวาที่อยู่ในลานบ้านเพราะได้ คนดูแล จึงทำให้มันแห้งเหี่ยวกลายเป็นซากไม้ไปนานแล้ว

บนกําแพงส่วนหลักของอาคาร มีเถาองุ่นแดงแห้งตายเป็น เครือใหญ่

ทุกส่วนของบ้านหลังเล็กเวลานี้ เห็นได้ชัดว่าชำรุดทรุดโทรม สุดจะบรรยาย แต่ตู้ให้ชิงลองคิดดูกลับพบว่าหากที่นี่ได้รับการ ดูแลรักษาอย่างดี พอถึงหน้าร้อนและฤดูใบไม้ผลิช่วงที่ฝนตกชุก ตัวบ้านจะต้องดูเขียวชอุ่มงอกงาม ควบคู่กับต้นไม้ใบหญ้าใน ลาน ทิวทัศน์นั้นจะต้องทำให้คนใฝ่หาอย่างแน่นอน

อีกทั้งแม้บ้านจะไม่ใหญ่โต แต่กลับสามารถมองออกได้ว่า บ้านหลังนี้แม้ไม่ใหญ่ สิ่งปลูกสร้างกลับดูน่าค้นหาเป็นอย่างยิ่ง
อิฐเขียวก่อกำแพง กระเบื้องเขียวมุงหลังคา หินเขียวปูทาง

ฤดูร้อนของทางใต้ชุ่มชื้น หากเป็นหลังฝนตก บนอิฐเขียวกับ หินเขียวคงจะเต็มไปด้วยตะไคร่น้ำเป็นแน่

ตระใคร่น้ำให้ความรู้สึกเก่าแก่จากธรรมชาติได้เป็นอย่างดี สำหรับคนที่ไม่ชอบมันแล้ว ตะไคร่น้ำที่รวมกันเป็นกระจุก มันลื่น มากน้อยก็ให้ความรู้สึกขยะแขยงอยู่บ้าง

แต่สําหรับคนที่ชื่นชอบวัฒนธรรมโบราณของภาคตะวันออก แล้ว นี่คือสิ่งมีชีวิตที่ทั้งหลังและสุนทรีย์อย่างยิ่งชนิดหนึ่ง

ไม่ว่าจะเป็นทิวทัศน์จำลอง สระน้ำ รูปทรงในบ้านหรือกำแพง รั้ว ก็ล้วนเผยความงดงามและวิจิตรบรรจงที่ไม่เหมือนใครออก

มา

ดังนั้น ตะไคร่น้ำจึงได้รับความชื่นชอบจากพวกปัญญาชน อย่างมาก

เวลานี้ บ้านหลังเล็กที่ทรุดโทรมหลังนี้ ในสายตาของตู้ไม่ชิง ได้กลับมาเป็นภาพอันสวยงามราวกับเทพนิยาย ในตอนที่เยฉาง อิงอาศัยอยู่อีกครั้ง

ในสมองของเธอ ถึงกับผุดภาพเยฉางอิงผู้หล่อเหลาในวัย หนุ่มคนนั้น ในตอนที่เขากำลังหยอกล้อลูกของเขาอยู่ในบ้านหลัง นขนมา

มองจนเคลิบเคลิ้ม ตู้ไห่ชิงก็รู้สึกว่าเยฉางอิงกำลังอยู่ในบ้าน หลังนี้ขึ้นมาจริงๆ และเด็กชายตัวน้อยที่มองเห็นใบหน้าไม่ชัดคนนั้น ก็คือลูกชายของเขา ที่กำลังวิ่งไปรอบๆ ข้างกายเขาไม่หยุด

ต่อมา ประตูบ้านอันทรุดโทรมที่ปิดสนิทบานนั้นก็เปิดออก ผู้ หญิงที่หน้าตาสวยงามพริ้มเพรา รูปร่างสูงโปร่งกว่าคนทั่วไป ที่ เอวยังผูกด้วยผ้ากันเปื้อนคนหนึ่งก็เดินออกมาจากด้านใน

ผู้หญิงคนนั้นยิ้มแล้วเรียกสองคนพ่อลูกเข้าไปกินข้าวในบ้าน ภาพที่สามคนครอบครัวรักใคร่ปรองดองกัน ทำให้ผู้คนรู้สึก อิจฉาเป็นอย่างยิ่ง

ตู้ให้ชิงที่ตกอยู่ในห้วงความคิดมองไปที่นั่นอีกครั้งอย่าง ละเอียด จึงมองเห็นหน้าตาของผู้หญิงคนนั้นได้ชัดเจน

ผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ในความคิดของเธอ ไม่ใช่ภรรยาคนเดิม ของเยฉางอิง แต่เป็นตัวไห่ซิงเอง!