บทที่ 2180

เธอมองไปที่เย่เฉิน รู้สึกว่ามีคำพูดมากมายแต่กลับพูดไม่ออก

เมื่อเย่เฉินเห็นว่าเธออยู่ในอาการภวังค์ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้พูด อะไรอีกต่อไป เพียงแค่วางโทรศัพท์ไว้ในมือของเธอ จากนั้นก็ กล่าวกับหม่าจงเหลียงว่า “เสี่ยวหม่า ต่อไปถ้าเพื่อนฝูงของคุณ ต้องการใช้พริตตี้ อย่าลืมสนับสนุนธุรกิจของบริษัทเวยเวยด้วย เข้าใจไหม?”

หม่าจงเหลียงกล่าวทันทีว่า “อาจารย์เย่ คุณวางใจเถอะ หลัง จากคุณเวยเวยเข้าไปบริหารบริษัทแล้ว ผมจะช่วยเธอโปรโมต บริษัท! ผมหม่าจงเหลียงมีหน้ามีตาอยู่ในกลุ่มอิทธิพลมืดของ เมืองจินหลงไม่มากก็น้อย และเพื่อนฝูงจะต้องเห็นแก่หน้าผม อย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นรับรองว่าบริษัทโมเดลลิ่งของคุณ เวยเวยจะมีงานมากมายแน่นอน!

จากนั้น เขาก็รีบกล่าวต่อไปอีกว่า “อาจารย์เย่ พรุ่งนี้เป็นวัน ครบรอบการเปิด KTV หลายร้านภายใต้การดูแลของผม ประจวบเหมาะต้องการใช้บริการพริตตี้ ยังไงก็รบกวนคุณ เวยเวยช่วยดูแลเรื่องนี้ด้วย!

เย่เฉินถามเขาด้วยความสนใจว่า “อ้อ ช่างบังเอิญ พรุ่งนี้เป็น วันครบรอบเปิดร้านหรือ?”

“ใช่!” หม่าจงเหลียงยิ้ม “อาจารย์เย่คือผู้สูงส่งในโลกมนุษย์ ไม่ว่าใครที่มีเรื่องหรือไม่ ก็จะห้อมล้อมคุณอย่างลับ ๆ และซึมซับอิทธิพลจากสภาพแวดล้อมและสิ่งอื่น โดยไม่รู้ตัว!

เย่เฉินรู้ดีว่า เขาจงใจประจบตนเอง แต่เย่เฉินก็ไม่ได้พูดอะไร

มาก แต่กล่าวกับเซียวเวยเวยว่า “เวยเวย พรุ่งนี้คุณต้องวางแผน จัดกิจกรรมทั้งหมดของหม่าจงเหลียง ให้ดี นี่ถือเป็นออเดอร์แรก ของบริษัทใหม่ของคุณ ให้มันเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี! เชียวเวยเวย พยักหน้าอย่างเร่งรีบและกล่าวว่า “พี่เขย คุณ

วางใจเถอะ ฉันจะจัดการให้ดีที่สุดอย่างแน่นอน!

เย่เฉินฮุมประโยคหนึ่ง จากนั้นก็กล่าวกับหม่าจงเหลียงว่า “พวกคุณที่อยู่ในกลุ่มอิทธิพลมืด เป็นคนที่ทำอะไรก็หยาบและไม่ ค่อยมีมารยาท พรุ่งนี้พริตตี้เข้าไปทำงาน คุณต้องดูแลกิริยาของ พวกเขาด้วย และอย่ามาล่วงเกินพริตตี้ เข้าใจไหม?”

หม่าจงเหลียงกล่าวทันทีว่า “อาจารย์เย่ คุณวางใจเถอะ ใครที่ กล้าคิดร้ายกับคนของคุณเวยเวย ผมจะเล่นงานมันให้ตาย!”

เย่เฉินพยักหน้าอย่างพึงพอใจ และกล่าวกับเซียวเวยเวยว่า “อ้อ เวยเวย ผมมีเรื่องจะกำชับคุณอีกเรื่องหนึ่ง

เซียวเวยเวยรีบกล่าวว่า “พี่เขย สั่งมาได้เลยค่ะ!”

เย่เฉินกล่าวอย่างจริงจังว่า “เรื่องในวันนี้อย่าบอกใครเด็ด ขาด รวมถึงคุณย่า พ่อแม่ และพี่ชายของคุณ และยังรวมไปถึงห รันพี่สาวของคุณอีกด้วย เข้าใจไหม?

“ต๊ะ?” เซียวเวยเวยถามด้วยความประหลาดใจ “พี่เขย ทำไม ถึงบอกไม่ได้? คุณช่วยเหลือฉันมากมายขนาดนี้ ถ้าคุณย่า คุณพ่อ และพี่ชายรู้เรื่องนี้ จะต้องรู้สึกซาบซึ้งคุณอย่างแน่นอน….

เย่เฉินกล่าวราบเรียบว่า “ผมไม่ต้องการให้พวกเขาซาบซึ้ง และก็ไม่ต้องการค้าเยินยอของพวกเขา อีกอย่างที่ผมช่วยคุณ ไม่ได้อยากให้คุณมาขอบคุณผม แต่นั่นเป็นเพราะว่าคุณดีกว่า เมื่อก่อนจริง ๆ และคุณสามารถเรียกผมว่าพี่เขยด้วยความ จริงใจ คุณให้เกียรติผม ผมก็จะให้เกียรติคุณเท่านั้นเอง”

หลังจากนั้น เย่เฉินก็กล่าวต่อไปอีกว่า “สำหรับคุณย่า คุณพ่อ ของคุณ แล้วยังมีเซียวไหหลง ถ้าไม่จำเป็นผมไม่ต้องการ เกี่ยวข้องกับพวกเขา ส่วนทางชูหน มีเรื่องยิ่งน้อยยิ่งดี ดังนั้น เรื่องนี้มีแค่คุณกับผมเท่านั้นที่รู้ ถ้าคุณเปิดเผยให้พวกเขารู้นั้น ผมก็ทำได้เพียงแค่สั่งหยุดทุกอย่างของคุณไว้ เข้าใจไหม?”

เมื่อเซียวเวยเวยได้ยินเรื่องนี้ ถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกผิดหวังเล็ก น้อย แต่เธอก็พยักหน้าและกล่าวว่า “ค่ะ พี่เขย ฉันรู้แล้ว คุณ วางใจเถอะ ฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับใครทั้งนั้น…

เย่เฉินมองไปที่หม่าจงเหลียงอีกครั้ง และกล่าวอย่างเป็นซาว่า “พวกคุณก็ปิดปากเงียบเหมือนกัน ถ้าใครกล้าไปพูดข้างนอกว่า เวยเวยเป็นน้องสาวของผม และกล้าไปพูดข้างนอกว่าผมเอา บริษัทนี้มาจากหลิวจงฮุยแล้วยกให้เธอ ผมก็จะส่งคนนั้นไปที่ คอกสุนัขเพื่อไปสัมผัสประสบการณ์

สีหน้าของหม่าจงเหลียงและคนอื่น ๆ ต่างก็ดูเคร่งเครียด จาก นั้นก็รีบรับปากทันที

เย่เฉินถึงได้รู้สึกพึงพอใจ และกล่าวว่า “เอาล่ะ แค่นี้แหละ ผมจะกลับไปก่อน

หลังจากพูดจบ เย่เฉินก็หมุนคันเร่ง แล้วขับรถจักรยานไฟฟ้า ออกไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเซียวเวยเวยเห็นเเฉินจากไป ก็ตะโกนอยู่ข้างหลังว่า “ลา ก่อนพี่เขย! ขอบคุณค่ะพี่เขย