บทที่ 2146

คนที่พูด เป็นพ่อบ้านของตระกูลในเมืองจีนหลัง

พ่อบ้านชราคนนี้ ไม่ซิงเคยเจอเขาเมื่อตอนที่เธอเป็นวัยรุ่น ในช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมา พ่อบ้านชราคนนี้คอยดูแลคฤหาสน์หลัง เก่าในเมืองจินหลิง ตั้งแต่ตู้ให้ชิงแต่งเข้าตระกูลซู ทำให้พวกเขา ไม่เคยเจอกันอีกเลย

แต่ไม่ชิงก็ยังจำเขาได้ทันทีและพูดด้วยความเคารพ “ลุงหวา ง คุณสบายดีใช่ไหม!”

เมื่อพูดจบ เธอก็รีบพูดกับลูกชายและลูกสาวที่อยู่ข้างๆ ทันที “จือเฟย จื้อหยู รีบทำความเคารพหวาง”

ซูจือเฟยกับซูจือหยูรีบพูดด้วยความเคารพว่า “สวัสดีปู่หวาง!”

พ่อบ้านรีบโค้งคำนับและพูดขอบคุณ จากนั้นก็พูดกับตู้ให้ชิง ด้วยความประหลาดใจและคาดคิดไม่ถึง “คิดไม่ถึงจริงๆว่าคุณ หนูรองยังจำฉันได้…”

ตู้ไห่ซึ่งพูดด้วยรอยยิ้ม:”ทำไมฉันจะจำคุณไม่ได้ละ เมื่อก่อน คุณเป็นคนดูแลคฤหาสน์ข้างๆกับจวนฮ่องกงที่เมืองเป็นจิง หลัง จากที่ท่านพ่อมอบคฤหาสน์หลังนั้นให้รัฐบาลเพื่อสร้าง พิพิธภัณฑ์แล้ว คุณก็มาอยู่ที่เมืองจินหลิง”

พ่อบ้านชรารีบพยักหน้าทันที ถอนหายใจและพูด “หลังจากที่ ฉันมาที่เมืองจินหลิง ทุกปีจะกลับไปที่เด่นจึงสองครั้ง เพื่อรายงานเรื่องต่างๆกับคุณท่าน แต่ทุกครั้งที่ไปก็ไปแบบรีบร้อน เมื่อรายงานเรื่องต่างๆเสร็จก็รีบกลับมาทันที ทำให้ฉันก็เลยไม่ เคยพบคุณอีกเลย”

ขณะพูด เขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “เอ่อ คุณหนูรองไม่ได้ มาที่จินหลิงมากกว่ายี่สิบปีแล้วใช่ไหม? ฉันจำได้ว่าก่อนที่คุณหนู จะแต่งงาน ทุกปีคุณก็จะมาที่จินหลิงพร้อมกับคุณท่านและ คุณนายหญิงเสมอ แต่หลังจากแต่งงานคุณหนูก็ไม่เคยมาอีก เลย”

ตู้ไห่ชิงพยักหน้าและพูด “ตั้งแต่ฉางอิงเสียชีวิตที่จินหลิง ฉันก็ ไม่เคยไปที่จินหลิงอีกเลย”

เมื่อพ่อบ้านชราได้ยินคำพูดเหล่านี้ ร่างกายของเขาก็กระตุก และอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและพูด “คุณชายฉางอิงที่คุณพูด ถึง…เฮ้อ…เขาเป็นคนเก่งและมีความสามารถ แต่ตายตั้งแต่ยัง หนุ่ม เพราะสวรรค์อิจฉาเขา….”

ตู้ไม่ชิงถามเขาทันที “ลุงหวาง ก่อนที่จะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับ ฉางอิง คุณก็อยู่ที่จินหลังแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นตอนนั้น คุณรู้อะไร บ้างไหม?”

พ่อบ้านชราพูดด้วยความเสียใจว่า “ตอนนั้น คุณชายฉางอิง มาถึงจินหลิง คุณท่านเคยพูดกับฉัน คุณท่านพูดว่าคุณชายฉาง อิงมาที่จินหลิง น่าจะเพราะเขาเกิดความขัดแย้งกับคนในตระกูล บวกกับทางฝั่งเย่นจึงมีแรงกดดันมากๆ ทำให้เขามาที่จินหลิง เพื่อพักผ่อน คุณท่านบอกให้ฉันไปหาคุณชายฉางอิง บอกให้ฉันไปเชิญคุณชายฉางอิงกับภรรยาและลูกของเขามาพักที่คฤหาสน์ หลังเก่า และคุณท่าน ให้ฉันพูดกับคุณชายฉางอิงว่า ถ้าเขา ต้องการ ก็ให้ครอบครัวของคุณชายฉางอิงสามารถเข้าพักที่ คฤหาสน์หลังเก่าได้เลย ก็คิดซะว่าคฤหาสน์หลังนี้เป็นบ้านของ ตัวเองเลย…”

ตู้ให้ซึ่งรีบถามทันที หลังจากนั้นละ? พวกเขามาที่คฤหาสน์ หลังเก่าไหม?”

พ่อบ้านชราส่ายหัวและพูด “คุณชายฉางอิงมาที่คฤหาสน์ด้วย ตัวเองครั้งหนึ่ง แต่เขามาเพื่อกล่าวคำขอบคุณ และฝากฉัน ขอบคุณท่านแทนเขาด้วย แต่เขาไม่ยอมเข้าพักที่คฤหาสน์หลัง เก่าของเรา”

ตู้ไม่ชิงถามอีกครั้ง แล้วเขาพูดอะไรอีกไหม?”

พ่อบ้านชราครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่และพูด “ตอนนั้น คุณชายฉางอิง บอกว่าตัวเองกำลังเจอปัญหาบางอย่าง และไม่อยากให้ตระกูล ต้องมาเดือดร้อนด้วย ดังนั้นเมื่อเขากล่าวคำขอบคุณเสร็จก็จาก ไปเลย…

ตู้ไม่ชิงพยักหน้าด้วยความหดหู และรู้สึกโศกเศร้า

ในเวลานี้ พ่อบ้านซรารีบพูดทันที “คุณหนูรอง พวกเราอย่ายืน พูดคุยอยู่ตรงนี้เลย มีรถยนต์รออยู่ข้างนอก พวกเรากลับ คฤหาสน์กันเถอะ!”

ตู้ไห่ชิงพยักหน้าและพูด: “ได้ค่ะ ลุงหวาง พวกเรากลับ คฤหาสน์กันเถอะ”
ด้านนอกสนามบิน มีรถเก๋งหรูยี่ห้อHongqiสามคันจอดรออยู่

ตู้ใหญิงพูดกับซูจือเฟยกับซูจือหยูว่า “จ่อเฟย คือหยู พวกคุณ สองคนไปนั่งรถเก๋งที่อยู่ด้านหลัง ฉันจะนั่งรถเก๋งที่อยู่ตรงกลาง แล้วคุยกับคุณปู่หวางด้วย”

พี่น้องสองคนรีบตอบตกลงทันที และพวกเขาก็ขึ้นรถเก๋งที่อยู่ ด้านหลังทันที

พ่อบ้านชราเปิดประตูหลังรถยนต์คันที่อยู่ตรงกลางให้กับผู้ให ชิง หลังจากที่ไม่ชิงขึ้นไปนั่งบนรถยนต์แล้ว เขาก็นั่งลงที่เบาะ ข้างคนขับรถยนต์

ขบวนรถยนต์ออกเดินทางจากสนามบิน ตู้ใส่ชิงก็เอ่ยปากถาม พ่อบ้านชราว่า “ลุงหวาง ฉันมีเรื่องหนึ่งที่อยากจะถามคุณ…”

พ่อบ้านชรารีบพูดทันที “คุณหนูรองมีอะไรก็ถามมาได้เลย!!

ตู้ไห่ชิงพูด:”ลุงหวาง ฉันได้ยินมาว่า ตอนนั้นฉางอิงพาภรรยา และลูกย้ายมาอยู่ที่จินหลิง ในเมื่อเขาไม่ต้องการอยู่คฤหาสน์ หลังเก่าของตระกูลเรา งั้นเขาพักอยู่ที่ไหน?”

พ่อบ้านชราอธิบายทันที “คุณชายฉางอิงชอบคฤหาสน์เก่าๆ มากๆ ตอนนั้นเขาก็รบกวนให้ฉันช่วยหาคฤหาสน์เก่าๆ ให้เขา หลังหนึ่ง ฉันก็เลยให้เพื่อนช่วยและหาคฤหาสน์เก่าๆที่เงียบสงบ และอยู่ห่างไกลหลังหนึ่งให้เขา

“คฤหาสน์หลังนั้นเคยเป็นบ้านของทหารระดับสูงคนหนึ่ง หลัง จากที่เขาหลบหนีไป เขาก็ให้คนอื่นมาดูแลคฤหาสน์หลังนี้ แต่เวลาผ่านไปนานและไม่มีคนดูแล คฤหาสน์หลังนี้ก็กลายเป็นบ้าน ร้าง…”

“แต่คุณชายฉางอิงชอบคฤหาสน์หลังนี้มากๆ ก็เลยเช่าทันที และเขาก็ปรับปรุงและตกแต่งคฤหาสน์หลังนี้ด้วยตัวเอง ”

ตู้ไห่ชิงพูดด้วยความตื่นเต้นทันที “ลุงหวาง พาฉันไปดู คฤหาสน์หลังนั้นได้ไหม?