บทที่ 2141

ขณะที่พ่อลูกสองคนกำลังพูดคุยกันอยู่ จู่ๆ โทรศัพท์ของซูโสว่ เต้าก็ดังขึ้น

บนหน้าจอโทรศัพท์แสดงให้เห็น คนที่โทรศัพท์มา คือน้อง รองของเขาที่ชื่อว่าซูโสเต๋อ

เมื่อนึกถึงซูโสเต๋อคอยเติมพวกเขาในช่วงเวลาวิกฤต ทำให้จิตใจของซูโสบู่เต้าเต็มไปด้วยความโกรธ และแน่นอนว่า เขาอารมณ์ไม่ค่อยดี

เขากดรับสายและเปิดลำโพง และถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “มี เรื่องอะไร?”

ซูโสเต๋อหัวเราะและพูด:”พี่ใหญ่ รถยนต์ได้เตรียมพร้อมแล้ว

เครื่องบินก็เตรียมพร้อมแล้วเหมือนกัน ถึงเวลาส่งพี่ไปสนามบิน

แล้ว”

ซูโสว่เต้ากัดฟันตัวเองและพูดอย่างเย็นชา “ได้ ฉันขอพู ดกับจือเฟยสักครู่ เสร็จแล้วฉันจะลงไป”

ซูโสว่เตือรีบพูดทันที “พี่ใหญ่ คุณอย่าชักช้าและเสียเวลาอีก เลย คุณท่านยังรอฉันกลับไปรายงานเรื่องนี้ ความหมายของเขา คือ คุณต้องรีบเดินทางเดี๋ยวนี้ ยิ่งเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดี

ซูโสว่เต้าทำได้เพียงระงับความโกรธของตัวเองและ พูด: “โอเค ฉันจะลงไปภายในห้านาที!”
“ได้ครับ พี่ใหญ่” ซูโสเต๋อพูดด้วยรอยยิ้ม “ฉันจะรอคุณที่ หน้าประตู เดี๋ยวฉันจะส่งคุณไปสนามบินด้วยตัวเอง!!

ซูโสบู่เต้าไม่ได้พูดอะไรและวางสายโทรศัพท์ทันที

หลังจากนั้นเขาก็มองไปที่ซูจือเฟย พูดอย่างมีนัยสำคัญ “ช่วง นี้คุณต้องไปอยู่กับแม่ให้มากๆ ถ้าเธอมีเรื่องอะไร รีบรายงานฉัน ด้วย”

ซูจือเฟยหวังเป็นอย่างยิ่งว่าพ่อแม่ของเขาจะกลับมาคืนดีกัน ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าและพูดอย่างจริงจัง คุณพ่อ โปรดวางใจ ฉันรู้เรื่องนี้แล้ว”

ซูโสบู่เต้าพยักหน้าและยืนขึ้นมา ลากกระเป๋าเดินทางและ “โอเค ฉันไปก่อนนะ” พูด:”โ

ซูจือเฟยรีบถามทันที “คุณพ่อ คุณจะกลับมาเมื่อไหร่?

ซูโสว่เต้าส่ายหัวและพูด “เรื่องนี้มันขึ้นอยู่กับคุณปู่ ฉันจะได้

กลับมาเมื่อไหร่ ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน”

เมื่อพูดจบ ซูโสว่เต้าโบกมือ “อย่าพูดเรื่องนี้อีกเลย หลังจากนั้น เขาก็ลากกระเป๋าเดินทาง และเดินออกจากห้อง

ไป

ซูจือเฟยรีบเดินขึ้นไป ดึงกระเป๋าเดินทางจากมือของเขาและ พูดว่า “คุณพ่อ ฉันจะไปส่งคุณที่สนามบิน!”

ซูโสว่เต้าพูด “ไม่ต้องไปส่ง คุณส่งฉันลงไปที่หน้าประตูและกลับไปได้เลย”

ในเวลานี้ ที่ลานหน้าบ้านขนาดใหญ่ของคฤหาสน์ มี รถยนต์Lexus LMสุดหรูจอดรออยู่

Toyota Alphardเป็นรถยนต์MPVที่ได้รับความนิยมและดี มากๆ ในประเทศ แต่รถยนต์Lexus LMคันนี้ มันดูหรูหรา มากกว่ารถยนต์ Toyota Alpharอีกหนึ่งระดับ

ซูโสเต๋อยืนอยู่ด้านนอกประตูรถยนต์ มองซูโสบู่เต้าที่กำลัง เดินออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

เมื่อเขาเดินเข้ามาและห่างเพียงไม่กี่เมตร ซูโสเต๋อก็รีบเดิน ขึ้นไปและพูดด้วยรอยยิ้มที่จริงใจ “พี่ใหญ่ รีบขึ้นรถยนต์เลย พวกเราต้องรีบเดินทางเดี๋ยวนี้!!

ซูโสว่เต้าพูดอย่างเย็นชา “คนที่จะเดินทางคือฉัน ไม่ใช่คุณ คุณจะรีบร้อนทำไม?”

ซูโสว่เต๋อไม่ได้โกรธและพูดด้วยรอยยิ้ม “พี่ใหญ่ ฉันทำแบบนี้ เพราะหวังดีกับคุณไง? คุณท่านเร่งเร้าฉันตลอดเวลา ถ้าคุณเดิน ทางช้าไปหน่อย เขาอาจจะอารมณ์เสียก็ได้!”

ซูโสว่เต้ารู้สึกโกรธมากๆ ในใจ เดิมทีเขาก็โกรธอยู่แล้ว และ อยากจะทำสีหน้าไม่พอใจให้ซูโสเต๋อดู แต่เขาคาดคิดไม่ถึง จริงๆ ซูโสเต๋อจะใช้พ่อของเขามาเป็นเกาะป้องกันตลอด เมื่อ เขาพูดแบบนี้ ถ้าตัวเองยังทำสีหน้าไม่พอใจให้เขาเห็น ถ้าเขา กลับไปก็คงพูดเรื่องไม่ดีของตัวเองต่อหน้าคุณพ่ออย่างแน่นอน
ซูโสบู่เต้าทำได้เพียงระงับความโกรธของตัวเองอย่างไม่มีทาง เลือกและพูด” ในเมื่อเป็นคำสั่งของคุณพ่อ งั้นก็รีบเดินทางเลย!”

เมื่อพูดจบ เขาก็สั่งให้คนขับรถรับกระเป๋าเดินทางมาจากมือ ของซูจือเฟย และวางกระเป๋าเดินทางไว้หลังรถยนต์ และพูดกับซู จือเฟยว่า: “จือเฟย คุณต้องดูแลแม่และน้องสาวให้ดีๆ

ซูจือเฟยรีบพูดทันที “ได้ครับคุณพ่อ เรื่องนี้พ่อโปรดวางใจ”

ซูโสบู่เต้าไม่พูดอะไรอีก เขาก้าวขึ้นไปนั่งด้านหลังของรถยนต์ และโบกมือให้ซูจือเฟย ส่งสัญญาณให้เขากลับไป

ซูโสเต๋อนั่งอยู่ข้างๆซูโสบู่เต้าด้วยรอยยิ้ม และพูดกับซู จือเฟยว่า “พอแล้วจือเฟย คุณกลับไปพักผ่อนเถอะ ฉันจะส่งพ่อ ของคุณไปขึ้นเครื่องบินเอง”

เมื่อพูดจบ เขาก็สั่งคนขับรถยนต์ทันที “รีบออกเดินทางเดี๋ยวนี้ เลย!”

คนขับรถยนต์รีบสตาร์ทรถและขับออกไปทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ