บทที่ 2098

หงห้ารีบเอามือทั้งสองประสานคารวะ “อาจารย์เย่ คุณมีอะไร สั่งการเหรอ?”

เย่เฉินพูดรอยยิ้ม: “อาคนนี้ของฉันยังต้องการอยู่ที่เมืองจีนหล งอีกหลาย ช่วงนี้ยังต้องรบกวนนายให้ดูแลเธออย่างเคร่งครัด ต่อไป ทุกอย่างเหมือนก่อนหน้านี้

หงห้ารีบถามว่า: “อาจารย์เย คุณพูดมาว่ากี่วัน…วันกัน ครับ?”

เย่เฉันคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “แบบนี้ ยังเป็น เจ็ดวัน เอาให้ครบหนึ่งอาทิตย์ คิดบัญชีได้ง่าย ถ้าเจ็ดวันนี้ยังไม่ โอเค ก็แสดงว่าอาคนนี้ของฉันโกรธง่ายเกินไป งั้นพวกเราก็ต้อง ทําการรักษาเธอครั้งใหญ่

หงห้าพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “โอเคครับอาจารย์เย่ ผมรู้แล้ว ครับ!”

สิ่งที่เย่เฉันคิดในใจในเวลานี้คือ “คุณเยฉางหมิ่นคิดว่าตัว เองเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลเย่ ก็อยากจะเหมือนกับราชินี มารดรจุติลงมาเกิด มาวางอำนาจบาตรใหญ่ที่เมืองจินหลิง ยิ่ง ไปกว่านั้นตอนนี้ให้ตายยังไงก็ไม่กลับใจ ในเมื่อคุณดื้อรั้นยิ่งนัก งั้นอย่าโทษที่ผมโหดร้าย วันนี้ผมก็ไม่เชื่อว่าจะเอาคุณไม่อยู่!

เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เฉิน สีหน้าของเยฉางหมิ่นก็ซีดเซียวในทันที!

น้ำเสียงของเธออ่อนลงในทันที และอ้อนวอนด้วยความสะอึก สะอื้นว่า “เย่เฉิน! นายทำแบบนี้ไม่ได้นะ! เก้าวันนี้มานี้ฉันโดน ทรมานจนไม่เหมือนคนแล้ว นายรู้มั้ยว่าเก้าวันนี้ฉันผ่านมาได้ยัง ไง? กินข้าวไม่มีน้ำก็แล้วไป ไม่มีโฟมล้างหน้า ไม่มีที่มาสก์หน้า ขนาดครีมบำรุงรอบดวงตาก็ไม่มี…

“สภาพผิวของฉันแย่มากจะตายอยู่แล้ว กลับไปต้องใช้เวลา อย่างน้อยหนึ่งเดือนถึงกลับมาเป็นเหมือนเดิม นายจะขังฉันอีก เจ็ดวัน งั้นผิวของก็จบเห่จริงๆแล้ว….

เย่เฉินเก็บรอยยิ้มบนใบหน้า และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “อา ดีของผม คุณยังไม่เข้าใจสินะว่า ทำไมผมต้องให้คุณอยู่ที่เมืองจิ นหลิงและอยู่ที่นี่ด้วย!”

“ผมให้คุณอยู่ที่นี่ คือต้องการให้คุณเก็บอารมณ์ของคุณเรียน รู้ที่จะเป็นคนอย่างอ่อนน้อมถ่อมตน คุณสามารถทำได้ ผมจะ ปล่อยคุณไป คุณทำไม่ได้ ผมก็จะให้คุณอยู่จนกว่าคุณจะ สามารถทำได้จนจบ!”

“สําหรับผิวของคุณจะดีหรือเสีย มันไม่เกี่ยวอะไรกับผม?

ในใจเยฉางหมิ่นความแค้นอย่างสุด แต่บนใบหน้ายังคง อ้อนวอนด้วยท่าทางที่น้อยใจว่า: “เฉินเอ๋อ ฉันเป็นอาของนายนะ พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน นายทำได้แบบนี้ฉันได้ยังไง…

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “โธ่เอ๊ย ตอนนี้คุณเริ่มคิดว่าผมเป็น คนในครอบครัวแล้วเหรอ? ตอนที่คุณวิ่งมาจากเย็นจึงมาโอหังอวดดีไปวิพากษ์วิจารณ์ตรงหน้าแม่ของผมอย่างเต็มที่ ไม่ คิดผมเป็นคนในครอบครัว ”

เย่ างหมิ่นกระอักกระอ่วนอย่างสุดขีด และพูดสําบัดสํานวน

ว่า ฉัน…ฉันก็หวังดีต่อนายไม่ใช่เหรอ…. เย่เฉินแล้วพูดว่า ที่แท้คุณทำเหรอ”

เย่ฉางหมิ่นประจบสอพลอว่า “โธ่เอ๊ย แน่นอนอยู่แล้ว ฉัน เป็นอาของนาย ฉันไม่หวังกับนาย

เย่เฉินปรบมือ และยิ้มแล้วพูดว่า งั้นบังเอิญจริงๆ คุณอา ครับ สิ่งเหล่านี้ที่ผมทำตอนหวังนะอย่า ปฏิเสธความกตัญญู

จากนั้น เขามองไปที่เยฉางหมิ่นด้วยหน้าท่าทางที่จริงจัง พูดต่อไป“ตอนผมจะให้คุณเลือกสองทาง ทางที่หนึ่ง คุณอยู่

“ช่วงเวลาเจ็ดวันนี้ คุณห้ามคนห้ามคลั่งห้ามตะโกน ร้องโหวกเหวกโวยวายอยู่ที่!

“ถ้าคุณทําดีหลังจากเจ็ดวัน ผมก็ย่อมให้คนปล่อย คุณไป”

หลังจากฟังเยฉางหมิ่นฟังจบแล้ว รีบถามว่า”ทางเลือกสองล่ะ?”

เย่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นซาว่า “ทางเลือกที่สอง คืออยู่ที่นี่ ต่ออีกหนึ่งเดือน! ในเวลาหนึ่งเดือนนี้ คุณอยากจะด่าคนก็ด่า คุณ อยากจะบ้าคลั่งก็บ้าคลั่ง คุณอยากจะตะโกนร้องก็ร้องได้ตามใจ คุณ หลังจากหนึ่งเดือนผมจะดูว่าอารมณ์ดีหรือไม่ดี

“ถ้าผมอารมณ์ดี งั้นคุณก็สามารถกลับไปได้ในทันที

“ถ้าหากผมอารมณ์ไม่ดี งั้นก็ขอโทษด้วย ผมอาจจะยังต้องให้ คุณช่วงหนึ่งและต้อนรับให้ดีที่สุดในฐานะเจ้าบ้าน