บทที่ 2087

เดิมที ซ่งเทียนหมิงและซ่งทรงสองคนพ่อลูก ก็ตกใจจนอกจะ แตกแล้ว เมื่อได้ยินว่าเเฉินจะเชิญคุณท่านซึ่งมา ทั้งสองก็ เหมือนราวกับถูกฟ้าผ่า ทั้งร่างกายก็สั่นเทาอย่างรุนแรงขึ้นมา

ในเวลานี้ในส่วนลึกหัวใจของสองคนพ่อลูกก็มีความนัยที่ซ่อน อยู่คือ “คุณท่านกลายเป็นโรคอัลไซเมอร์แล้วไม่ใช่เหรอ? ขนาด อุจจาระปัสสาวะเขาก็ควบคุมไม่อยู่ เย่เฉินจะพาเขามาในเวลานี้ ทําไม?”

ในใจของซ่งเทียนหมิงกระตุกทีหนึ่ง และแอบคิดในใจอย่าง สิ้นหวัง “หรือว่า…หรือว่า…หรือว่าไอ้แก่หายดีเหมือนเดิมแล้วเห รอ?! นี่…นี่ก็จบเห่แล้วไม่ใช่เหรอ?!”

กำลังคิดอยู่ ลุง พ่อบ้านของตระกูลซึ่ง ก็มากับคุณท่านซึ่ง

ก้าวเดินเข้ามาแล้ว

คุณท่านซึ่งในเวลานี้ ร่างกายแข็งแรงสีหน้าเยือกเย็น มี ท่าทางเป็นโรคอัลไซเมอร์ที่ไหนกัน?

ซ่งเทียนหมิงและซ่งหรงก็หวาดกลัวจนตื่นตระหนกอย่างไม่มี ที่สิ้นสุด ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็ไม่เข้าใจ คุณท่านซึ่งที่เช้าวันนี้ยัง อยู่ในโรงพยาบาลฉี่ราดกางเกงต่อหน้าพวกเขาสองคน ทำไม ตอนนี้ถึงได้หายดีเหมือนเดิม?!

ทันทีที่คุณท่านซึ่งเข้ามาในห้องแถลงข่าว ก็ใช้แววตาที่ดุเดือดรุนแรงจับจ้องไปที่ซึ่งเทียนหมิงและส่งหรง พ่อลูกคู่นี้ แล้วตวาด อย่างโกรธจัดว่า: “ไอ้สารเลว! พวกแกสองคิดว่าตัวเองสามารถ ปิดท้องฟ้าด้วยฝ่ามือเดียวแล้วงั้นเหรอ?! ไม่เพียงแต่กล้าฆาตกร รมหวั่นถึงเท่านั้นยิ่งไปกว่านั้นยังกล้าวางยาฉันด้วย พวกแกยังมี ความเป็นคนอยู่บ้างหรือเปล่า?!

ซึ่งเทียนหญิงกลัวจนวิญญาณไม่อยู่กับร่าง คุกเข่าคลานเข้าไป ถึงตรงหน้าคุณท่านซัง และร้องไห้พูดว่า “พ่อ…ผมผิดไปแล้ว พ่อ…ผมสมควรตายผมหลงงมงาย ผมรู้ว่าผิดไปแล้วจริงๆ ขอร้องพ่อยกโทษให้ผมสักครั้งเถอะครับ!”

คุณท่านส่งตวาดด้วยความโกรธจนตั้งอารมณ์ไว้ไม่ได้ “ยก โทษให้แกงั้นเหรอ? ตอนนี้แกยังมีหน้ามาให้ฉันยกโทษให้แกน เหรอ?! แกรู้มั้ยว่า สิ่งที่แกทำผิด อยู่ในบัญญัติครอบครัวที่ บรรพบุรุษของตระกูลซึ่งกำหนดไว้ คือ โทษตาย!”

ซึ่งเทียนหมิงร้องไห้พูดว่า “พ่อ ผมทำผิดอย่างร้ายแรงจริงๆ แต่ผมก็ถูกบีบคั้นจนไม่มีทางเลือกแล้ว!

“แกพูดจาเหลวไหล!”

คุณซงตะคอกด้วยความโกรธ ยกมือขึ้นตบหน้าส่งเทียนหญิง หนึ่งฉาด!

ซึ่งเทียนหมิงกุมหน้าไว้ และร้องไห้พูดว่า “พ่อ! พ่อคิดดู ผม เป็นลูกชายคนโตของพ่อ! ลูกชายคนโตนะ! ตามกฎของ บรรพบุรุษของเราตั้งแต่สมัยโบราณ ก็ควรที่จะเป็นลูกชายคนโต สืบทอดตำแหน่ง แต่ทำไมพ่อไม่ให้ผมเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลข่งทำไมถึงให้ยัยเด็กหวั่นถึงเป็นนำตระกูลของตระ กูลข่งถ้าพ่อให้ผมเป็นนำตระกูลของตระกูลซ่ง ผมผิด ร้ายแรงขนาดได้ยังไง

คุณท่านข่งโกรธเป็นอย่างมาก ยกมือตบซ่งเทียนหญิงอีกครั้ง แกสารเลว! จนตอนยังจะหลุดพ้น นี้หากไม่อาจารย์เย่ใจดีช่วยเหลือคอยอยู่ เบื้องหลังคิดอุบายวางแผนการ หวั่นถึงถูกพวกแกสองพ่อฆ่าตายตั้งแล้วฉันพวกแกวางยาพิษกลายเป็นคอัลไซเมอร์แล้วด้วย! คิดว่าเรื่องนี้ แก

ซ่งหรง เพื่อปกป้องตัวเอง ร้องไห้พูดกับคุณท่านซึ่งว่า “คุณ ผมเชื่อฟังคำสั่งการของพ่อ เขาเป็นคนจัดการให้ผมทำแบบทุก อย่าง ขอร้องคุณเห็นแก่ที่ผมเป็นหลานชายของคุณโปรดโทษผมด้วย….

คุณท่านไปหรง และอย่างโกรธเคือง หน้าด้าน ไร้ยางอายความรับผิดชอบตกในสภาพเพื่อความรอดทำไม

จากนั้น เขามองคนลูก และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาขนาดต้องจัดการตามกฎของครอบครัว! ใครขอร้องก็ไม่มี ประโยชน์

หลังนั้น เขามองไปทางลุงที่อยู่ข้างกาย และอ้าปากถามว่าเหล่านายอยู่ในตระกูลซ่งมาหลายปีแล้ว นายบอกมา ตามกฎครอบครัวของตระกูลซง จะจัดการสองคนนี้ยังไง?

ลุงอย่างเคร่งขรึมครอบครัวตระกูลซ่ง ที่ญาติน้องกันฆ่า ที่ วางแผนฆ่าบิดา ฆ่า”

ซ่งหรง หวาดกลัวจนแทบลมไป และร้องไห้พูด“ปู่เป็นสังคมปกครองด้วยกฎหมาย ไม่ใช่สังคมในยุค ศักดินาของปีนั้นแล้วไม่มีสิทธิ์ฆ่าพวกเรา! ถ้าฆ่าพวกเรา ยิง

ซ่งเทียนหมิงพูดความสะอึกสะอื้นว่า พ่อ หากพ่อไม่ อยากยกโทษพวกเรา งั้นส่งพวกเราไปฝ่ายตุลาการเถอะ! ให้ตุลาการพิจารณาตัดสินคดีอย่างเป็นกลาง ไม่พวกตัดสินจํากี่ปี พวกเรา

ในของซ่งเทียนหมิงว่า อาชญากรรมที่ตัวเองและได้ ก่อไว้ ต่อให้ถูกดำเนินคดี ไม่มีทางถึงขั้นต้องโทษประหารชีวิต

เขาแอบนักหลายโมโตะ ชินคิจิจ้างมาจากในประเทศญี่ปุ่น”