บทที่ 2083

ในเวลานี้ซึ่งเทียนหมิงยังคงจินตนาการว่าสิ่งที่ตัวเองทำยังไม่ ถูกเปิดเผย

ในเวลานี้ เธอก็แอบพูดในใจว่า “ยัยซึ่งหวั่นถึงที่สมควรตาย กลับมาก็ไม่เห็นต้องกังวล ถึงยังไงตอนนี้ไอ้แก่ก็กลายเป็นโร คอัลไซเมอร์แล้ว เธออยู่ที่ซึ่งชื่อกรุ๊ปก็ไม่ได้มีที่พึ่งพา จากนี้ไป อยากจะฆ่าเธอ ยังมีโอกาสมากมาย!

ในเวลานี้ ซึ่งหวั่นถึงมองไปที่ซึ่งเทียนหมิง และถามเสียงดัง ว่า: “ลุงใหญ่ หนูได้ยินมาว่าคณะกรรมการเป็นเพราะว่าหนูไม่อยู่ ดังนั้นเลยเสนอให้ลุงใหญ่เป็นประธานคนใหม่เหรอคะ?”

ซึ่งเทียนหญิงลูบมืออย่างกระอักกระอ่วน และพูดด้วยรอยยิ้ม หวานว่า: “ฮ่าๆ เรื่องนี้ เฮ้อ…ทุกคนก็คิดว่าซงซื่อกรุ๊ปไม่ สามารถขาดผู้นำไปตลอด ดังนั้นเลือกแต่งตั้งให้ลุงมาแทนเธอ

ซึ่งหวั่นถึงพยักหน้า และพูดด้วยความจริงจังว่า “งั้นก็ ขอบคุณลุงใหญ่จริงๆค่ะ ขอบคุณลุงใหญ่ที่มีใจแบ่งเบาความ ทุกข์แทนหนู”

จากนั้น เธอเปลี่ยนเรื่องคุย แล้วก็ถามว่า: “ลุงใหญ่ เมื่อกี้นี้ลุง บอกว่า ถ้าหากหนูกลับมา ก็จะคืนตำแหน่งประธาน ให้กับหนูเอง นี่น่าจะรักษาคำพูดอยู่มั้ย?”

ซึ่งเทียนหญิงมองไปรอบๆอย่างกระอักกระอ่วนหนึ่งรอบ
“แมร่งเอ๊ย ข้างล่างนี้มีนักข่าวสื่อมวลชนอยู่มากมายขนาดนี้ ไอ้สารเลวเเฉินก็อยู่ด้วย ที่ฉันพูดเมื่อกี้นี้ ไม่ว่าพูดอะไรก็ไม่ สามารถกลับคำต่อหน้าพวกเขาได้ ไม่งั้นถ้าเกิดสื่อมวลชน รายงานออกไป ฉันก็จะฉาวโฉ่ในทันที

“ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่คร่าชีวิตก็คือ ไอ้สารเลวเยเฉันคนนี้รับมือ ไม่ได้ง่ายๆ!

“อยู่ในเมืองจินหลิง เขาก็เป็นอาจารย์เที่ผู้คนหลายหมื่นคน เคารพนับถือ มีแฟนๆนับไม่ถ้วนอยู่เบื้องหลัง ซึ่งหวั่นถึงเป็นคนที่ เขาช่วยกลับมา ถ้าหากในเวลานี้ฉันยังคงไม่ยอมปล่อยตำแหน่ง ประธาน เยเฉันก็ไม่มีทางปล่อยฉันไป…

“ดูเหมือนว่า ตอนนี้ทำได้เพียงถอยและหลีกทางให้ก่อน แล้ว…”

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ในใจของซึ่งเทียนหญิงกำลังกระอักเลือด เขา อดไม่ได้ที่จะด่าทอ ในส่วนลึกหัวใจว่า: “นี่มันแมร่งพูดจาไม่มี แก่นสารเกินไปแล้ว กูทำวิถีทางให้ได้เป็นประธาน ปรากฏว่าขึ้น เวทีอย่างเป็นทางการไม่กี่อึดใจก็จะซาลงแล้ว ตัวเองถึงขนาดยัง ไม่ได้เข้าไปนั่งในห้องทำงานของประธานแม้แต่วินาทีเดียวเลย!”

แต่ทว่า แม้ว่าภายในใจของเขาจะมีความไม่พอใจอยู่ มากมาย ในเวลานี้เขาก็ไม่กล้าแผลงฤทธิ์อะไรทั้งนั้น

เขาทําได้จําใจเอ่ยปากพูดว่า “หวั่นถึง เธอวางใจเถอะ ตำแหน่งประธานของซ่งชื่อกรุ๊ปเป็นของเธอ ลุงเพียงแค่ว่าตอนที่ เธอยังไม่กลับมาช่วยเธอจัดการงานสำคัญบางอย่างเท่านั้นเองในเมื่อตอนนี้เธอกลับมาแล้ว ตำแหน่งก็ย่อมต้องคืนให้เธอเป็น ธรรมดา”

จากนั้น เขาหยิบไมโครโฟนขึ้นมา และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ตอนนี้ ผมขอประกาศว่า ตำแหน่งประธานซึ่งชื่อกรุ๊ป ยังคงมี คุณซึ่งหวั่นถึงมาทำหน้าที่ต่อไป! เชื่อว่านี่ก็เป็นทางออกที่ดีที่สุด ในใจของผู้ถือหุ้นและนักลงทุนมา ทุกคนปรบมือ!”

ข้างล่างเวทีปรบมือเสียงดังกึกก้องในทันที

ในเวลานี้ซึ่งหวั่นถึงพยักหน้า หยิบไมโครโฟนขึ้นมา และพูด กับทุกคนในข้างล่างเวทีว่า “ขอบคุณทุกท่านที่มาซึ่งชื่อกรุ๊ป งานแถลงข่าวของวันนี้ก็สิ้นสุดแต่เพียงเท่านี้ ต่อไป ฉันจะเรียก ประชุมคณะกรรมการตรวจสอบกับสมาชิกคณะกรรมการ ปัจจุบันถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นภายในบริษัท ในช่วงที่ฉันไม่ อยู่ เพราะว่าในนั้นเกี่ยวพันกับความลับทางการค้ามากมาย ดัง นั้นเพื่อนๆ พี่ๆ สื่อมวลชนทุกท่านออกจากในงานก่อนเถอะค่ะ”

นักข่าวสื่อมวลชนได้ข่าวใหญ่ที่ซึ่งหวั่นถึงกลับมาในประเทศ แล้ว ในเวลานี้ก็ต่างก็เร่งรีบอยากจะกลับไปเขียนเผยแพร่ข่าวดัง กล่าว ดังนั้นก็เก็บอุปกรณ์ของตัวเองให้เรียบร้อยในทันที และ ออกจากในงานไปอย่างมีระเบียบ

ซึ่งเทียนหมิงและซ่งหรงสบตากัน ในส่วนลึกหัวใจของสอง คนพ่อลูกก็มีความกังวลไม่มากก็น้อย

พวกเขาทั้งสองคนก็ไม่เข้าใจ ซึ่งหวั่นถึงเรียกประชุมคณะ กรรมการในตอนนี้ต้องการทำอะไรกันแน่
ถ้าหากเพียงแค่ประชุมคณะกรรมการเป็นกิจวัตรประจำนั้นก็ ยังดี ที่ทุกคนจะรายงานเรื่องราวที่เกิดขึ้นในหลายวันนี้ให้กับเธอ สักหน่อย โดยพื้นฐานก็พอๆกันแล้ว

แต่ถ้าหากซึ่งหวั่นถึงรู้อะไรบางอย่างแล้ว ลงมือกับพวกเขา สองคนพ่อลูกในประชุมคณะกรรมการนี้ นั่นก็ค่อนข้างยุ่งยาก แล้ว

ดังนั้น ซึ่งเทียนหญิงตั้งใจพูดหยั่งเชิงว่า “หวั่นถึง เธอเรียก ประชุมคณะกรรมการ มีแผนจะทำอะไรเหรอ?”

ซึ่งหวั่นถึงยิ้มเล็กน้อย “ลุงใหญ่ไม่เห็นต้องรีบร้อนเลย เรื่อง

ราวมากมายเดี่ยวประชุมหนูจะคอนเฟิร์มกับทุกคนทีหลัง

ซึ่งเทียนหญิงพยักหน้าอย่างวิตกกังวล

ในไม่ช้า นักข่าวสื่อมวลชนทั้งหมดก็ออกจากในงานแล้ว

ท่ามกลางผู้ชมงานแถลงข่าวทั้งหมด มีเพียงเเฉินคนเดียวที่ นั่งอยู่กับที่