บทที่ 2055

ในเวลานี้สิ่งที่ซูรั่วหลีต้องการคืออยากมีชีวิตอยู่ต่อ แล้วค่อย ตามสืบความจริงของเรื่องทั้งหมดให้ชัดเจน

แม้ว่าในตอนนี้เธอจะชิงซังตระกูลซูมากแค่ไหน แต่ถึงยังไงก็ ยังมีความหวังสุดท้าย

เธอคิดว่า ถ้าหากเรื่องนี้มีแค่อย่างซูเฉิงเฟิงวางแผนคนเดียว ซูโส่วเต้าไม่ได้มีส่วนร่วม หรือบางทีอาจจะถูกปิดบังด้วยซ้ำ ถ้า เป็นอย่างนั้นเธอก็พอจะอุ่นใจขึ้นมาบ้าง

แต่ถ้าเรื่องนี้ซูเฉิงเฟิงกับซูโส่วเต้ามีส่วนร่วมด้วยกันล่ะก็ แบบ นั้นเธอก็จะตัดขาดความสัมพันธ์ทุกอย่างกับตระกูลซู

คิดมาถึงตรงนี้ ซูรั่วหลีก็มองมาที่เยเฉิน เอ่ยขอร้องเสียงเบา ว่า “ฉันไปเมืองจีนหลังกับนายก็ได้ แต่นายให้ฉันโทรหาแม่ก่อน ได้ไหม? ฉันต้องบอกให้แม่รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่ ไม่อย่างนั้นแม่ฉัน ต้องเป็นห่วงมากแน่ๆ…..

เย่เฉินหลุดปากพูดออกไปอย่างไม่ลังเลว่า “ไม่ได้!

ซูรั่วหลีคิดไม่ถึงเลยว่า การที่ตัวเองบากหน้าขอร้องเย่เฉิน เพียงแค่อยากบอกแม่ว่าเธอปลอดภัยดี แต่คิดไม่ถึงเลยว่า เ เฉินจะปฏิเสธอย่างฉับไวแบบนี้

เธอเอ่ยถามอย่างมีน้ำโห “ทำไมจะไม่ได้? ต่อให้ทั้งตระกูล อยากให้ฉันตายแค่ไหน แต่แม่ของฉันไม่มีทางเห็นด้วยแน่….
เย่เฉินแสยะยิ้ม “เธอควรรู้เอาไว้ ปฏิกิริยาของคนเป็นแม่ ระหว่างลูกตายจริงๆกับลูกยังไม่ตาย ในสายตาคนนอกมันแตก ต่างกันอย่างชัดเจน!”

“ถ้าแม่ของเธอไม่รู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ แม่ของเธอก็จะแสดง ความโศกเศร้าเสียใจออกมา ตระกูลซูก็จะไม่รู้สึกเอะใจอะไร

“แต่ถ้าเธอบอกสถานการณ์ในตอนนี้ให้แม่ของเธอรู้ว่าเธอยัง ไม่ตาย แม่ของเธอก็คงแกล้งทำเป็นเศร้าสร้อยอย่างอื่นๆที่สูญ เสียลูกสาวสุดที่รักไป ถ้าเป็นแบบนั้น ก็จะถูกคนของตระกูล จับพิรุธได้ง่ายๆ!”

ขณะที่พูด เยเงินก็ยิ้มเย็นออกมาราวกับคิดอะไรได้ “ถึงยังไง ความร้ายกาจของคนนามสกุลซูก็ไม่ใช่ธรรมดา เธอยกพวกไป ทำลายตระกูลมัตสึโมโตะทั้งครอบครัวขนาดนั้น ซูเฉิงฟังยังส่ง คนมาฆ่าเธอให้ตายที่ญี่ปุ่นได้เลย บางทีเขาอาจจะตามไปหา เรื่องแม่ของเธอเพื่อตัดไฟตั้งแต่ต้นลมก็ได้ใครจะไปรู้?”

เมื่อซูรั่วหลีได้ยินดังนี้ เธอก็รู้สึกละอายใจขึ้นมาทันที

เมื่อก่อนเธอถูกล้างสมองมาตลอด คิดว่าผลประโยชน์ของ ตระกูลซูอยู่เหนือกว่าทุกสิ่ง ห้ามมีสิ่งไหนมาเหยียดหยาม ตระกูลซูทั้งนั้น

ดังนั้น เธอจึงลงมือกระทำกับศัตรูของตระกูลซูอย่างโหดเหี้ยม

มาตลอด

แต่ว่า คราวก่อนที่ฆ่ายกครัวตระกูลมัตสึโมโตะ ความจริง แล้วไม่ใช่ความตั้งใจของซูรั่วหลี แต่เป็นความตั้งใจของซูโส่วเต้า

ตระกูลมัตสึโมโตะเกือบฆ่าลูกทั้งสองคนของซูโวเต้า ใน ตอนนั้นซูโส่วเต้าจึงกรุ่น โกรธเป็นอย่างมาก

ดังนั้นเขาถึงได้ออกคำสั่ง ให้รั่วหลียกพวกไปตัดหัวตระกู ลมัตสึโมโตะยกครัวชะ

ตอนนี้ เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าตระกูลซูก็ไม่ได้มีความปรานีให้เธอ เลยเหมือนกัน นอกจากความโกรธแล้ว ลึกในใจของซูรั่วหลียัง เต็มไปด้วยความละอายใจและเสียใจอีกด้วย

ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าคนตระกูลซูเป็นอย่างนี้ เธอคงไม่มีทางทุ่มเท ให้พวกเขาอย่างไม่คิดชีวิตแบบนี้หรอก

เธอในขณะนี้ เพิ่งได้รู้ตัวว่า ตัวเองไม่เพียงแค่คิดอะไรตื้นๆ แต่ยังมองตระกูล แค่ด้านเดียวอีกด้วย

เธออดที่จะเอ่ย โทษตัวเองในใจไม่ได้ “ซูรั่วหลีนะซูรั่วหลี แกนี่ มันโง่จริงๆ! นอกจากฆ่าคน แกก็แทบจะไม่เก่ง ไม่เข้าใจอะไรสัก อย่าง เกือบจะพาแม่ซวยไปด้วยแล้วไหมล่ะ….

“ผู้ชายคนนี้พูดถูก ถ้าให้แม่รู้เรื่องทุกอย่าง แม่ต้องไปหา เรื่องตระกูลซูแน่ๆ หรือต่อให้แม่อดทนได้ ถ้าหากตระกูลซูมา หาแม่ แม่ก็คงถูกจับพิรุธได้ไม่ยาก ถ้าเป็นแบบนั้น แม่ก็จะตก อยู่ในอันตราย…”

คิดมาถึงตรงนี้ เธอก็รีบมองมาที่เเฉิน และยอมพยักหน้า อย่างเชื่อฟัง เอ่ยพูดอย่างแผ่วเบาว่า “งั้น…งั้นก็ได้…ฉัน…ฉันจะฟังนายทุกอย่าง….

เยเงินตอบอืม จากนั้นก็เอ่ยพูดว่า “ฉันจะให้คนพาเธอไปพัก ข้างในก่อน เลือดบนแผลของเธอหยุดไหลแล้ว อีกสักพักฉันจะ ช่วยดึงลูกดอกหน้าไม้ออกให้ จากนั้นค่อยช่วยเธอกำจัดพิษใน ร่างกายออกมา

ซูรั่วหลีพยักหน้าเบาๆ ลังเลอยู่สักพัก ก็กัดริมฝีปากล่าง แล้ว พูดเสียงเบาออกมาว่า “ขอบคุณ….

เยเฉินตอบอืม จากนั้นก็พูดกับกัปตันเรือของตัวเองว่า “นาย ไปที่เรืออีกล่กับฉัน กำหนดทิศทางให้เรือแล่นไปยังฝั่งตรงข้าม ด้วยความเร็ว แบบนี้ถึงจะสามารถเบี่ยงเบนความสนใจได้