บทที่ 2051

ในวินาทีนี้กัปตันเรือคิดแค่อยากมีชีวิตรอด ดังนั้นจึงเอ่ยถาม เยเงินอย่างตะกุกตะกักว่า “คุณครับ ถ้าผมทำตามที่บอก คุณจะ ไว้ชีวิตผมไหมครับ?”

เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยรับปากว่า “ขอแค่นายให้ความร่วมมือ แต่โดยดี ฉันก็จะไว้ชีวิตนาย พอถึงตอนนั้นอาจจะให้สถานะ นาย เพื่อให้นายไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ก็ได้

เมื่ออีกฝ่ายได้ยินแบบนี้ ก็รีบเอ่ยพูดอย่างปลื้มปีติว่า “ถ้คุณ พูดมาอย่างนี้ ผมจะเชื่อฟังคุณทุกอย่าง!

เย่เฉินเอ่ยพูดอย่างพอใจว่า “ดี งั้นนายก็จัดการทุกอย่างตาม ที่ฉันสั่งซะ!”

ขณะที่พูด เย่เฉินก็หยุดคิดอยู่สักพัก จากนั้นก็พูดขึ้นมาอีกว่า “ในเมื่อไอ้หมาแก่ซูเฉิงเฟิงสร้างแผนฉุกเฉินอะไรนี่ขึ้นมา ก็บอก เขาไปซะ ว่าซูรั่วหลีถูกฆ่าตายเพราะแผนฉุกเฉินของเขา”

จากนั้น เขาก็กระซิบอะไรบางอย่างข้างหูของอีกฝ่าย

หลังจากที่ฟังจบ กัปตันเรือก็พยักหน้า พร้อมกับยกวิทยุ ดาวเทียมขึ้น ดึงสายอากาศยาวๆออกมาเพื่อกดโทรหาซูเฉิงเฟิง

ขณะเดียวกัน อีกด้านที่เป็นจิง ซูเฉิงเฟิงก็กำลังรอความคืบ หน้าจากเขา
ทันทีที่รับสาย ซูเฉิงเฟิงก็รีบเอ่ยถามขึ้นมาทันทีว่า “สถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?

เมื่อสักครู่ หลังจากที่ซูรั่วหลีถูกเย่เฉินคุมตัว กัปตันเรือก็ต่อ สายมารายงานสถานการณ์แล้วครั้งหนึ่ง ดังนั้นคุณท่านใหญ่ ในตอนนี้จึงกังวลเป็นอย่างมากว่าสถานการณ์มันจะพลิกเปลี่ยน

กัปตันเรือเอ่ยพูดตามที่เเฉินออกคำสั่งมา “คุณท่าน เมื่อครู่ คุณหนูรั่วหลีถูกเหล่าสวียิงลูกดอกหน้าไม้ทะลุหัวใจ ตอนนี้ตาย ไปแล้วครับ…..

ซูเฉิงเฟิงถามต่อ “แน่ใจนะว่าซูรั่วหลีตายแล้วจริงๆ?

กัปตันเรือพูดขึ้นมาว่า “แน่ใจครับ! พวกเราเห็นกับตา หลัง จากคุณหนูรั่วหลีถูกยิง ไม่กี่วินาทีต่อมาพิษก็ออกฤทธิ์จนตายไป ในที่สุด”

ซูเฉิงเพิ่งรีบเอ่ยถามต่อว่า “แล้วศพของเธอล่ะ? ยังอยู่กับ

ผู้ชายคนนั้นหรือเปล่า?”

กัปตันเรือตอบกลับว่า “ศพถูกผู้ชายคนนั้นโยนลงทะเลไปแล้ว ครับ พวกผมกลัวว่าเขาจะตามมาฆ่า พวกผมก็เลยถอยออกมา ก่อน….

“ถอยออกมา?!” ซูเฉิงเฟิงตะคอกอย่างโมโห “แกกล้าดียังไง ยังเอาศพของซูรั่วหลีมาไม่ได้ แล้วพวกแกถอยออกมาทำไม? ใครให้พวกแกทำอย่างนั้น? คนญี่ปุ่นกำลังรออยู่นะ แกจะให้ฉัน บอกกับคนญี่ปุ่นว่ายังไง?!
กัปตันเรือเอ่ยพูดอย่างอึดอัดว่า “คุณท่าน ผู้ชายคนนั้น เก่งกาจมากจริงๆ พวกผมสู้เขาไม่ได้เลยสักนิด ถ้าหากพวกผม ไม่รีบถอยออกมาให้เร็วที่สุด เขาต้องกำจัดพวกผมทั้งหมด แน่ๆ…”

ซูเฉิงเฟิงกัดฟันกรอด “ฉันไม่สน ตอนนี้แกรีบกลับไปหาศพ ของซูรั่วหลีเลยนะ! ต่อให้ต้องดำน้ำลงไปจนถึงก้นทะเล ก็ ต้องหาศพซูรั่วหลีให้เจอ ถ้าคนญี่ปุ่นไม่ได้ศพของซูรั่วหล่ะก็ แกต้องรับผิดชอบ!

กัปตันเรือรีบพูดขึ้นมาว่า “คุณท่าน ไหนๆ คุณหนูรั่วหลีก็ตาย ไปแล้ว คนญี่ปุ่นยังจะเอาศพเธอไปทำอะไรอีก?”

ซูเฉิงเฟิงตะคอกออกมาอย่างกรุ่น โกรธว่า “ฉันทำข้อตกลงกับ ทางญี่ปุ่นไว้ตั้งแต่แรก ทุกอย่างที่ทำลงไปในคืนนี้ไม่ใช่เพื่อช่วย ให้รั่วหลีหนีออกมาได้ แต่เป็นเพียงแค่การจัดฉากเท่านั้น ไม่ ว่าซูรั่วหลีจะยังมีชีวิตหรือตายไปแล้ว ก็ต้องจับตัวเธอกลับไป ตามที่พวกเขามอบหมายเอาไว้!

ซูเฉิงเฟิงพูดขึ้นมาอีกว่า “แกต้องหาศพของซูรั่วหลี ให้เจอ แล้วนำไปมอบให้คนญี่ปุ่นตามสถานที่ที่ตกลงกันเอาไว้! ถ้าแก ทำเสียเรื่อง ฉันเอาแกตายแน่!”

ในตอนที่ได้ยินคำพูดนี้ ซูรั่วหลีก็สะท้านราวถูกฟ้าผ่า!

ไม่เพียงแค่หน้าซีดขาว แต่น้ำตายังไหลออกมาเป็นเส้นตรง อีกด้วย

เธอไม่เคยคิดไม่เคยฝันเลยว่า แท้ๆของเธอ จะอยากได้ชีวิตของเธอขนาดนี้!

เมื่อกี้ถ้าไม่ได้ผู้ชายตรงหน้า ป่านนี้เธอคงตับสลายไปเพราะ ลูกดอกอาบยาพิษนั่นแล้ว!