บทที่ 2050

กัปตันเรือตกใจกลัวจนฉี่รดกางเกง ร้องไห้พร้อมกับร้องออก มาว่า “โปรดไว้ชีวิตผมเถอะ! ผมจะพูด! ผมจะพูดทุกอย่าง!

จากนั้น กัปตันก็พูดกลั้วสะอื้นออกมาว่า “ผมล่องเรือให้คุณ ท่านมาตลอด ครั้งนี้ก็ถูกคุณท่านส่งมาปฏิบัติภารกิจที่ญี่ปุ่นโดย เฉพาะ เดิมที่คุณท่านไม่ได้มีคำสั่งให้มาช่วยคุณชูกลับไป เพราะว่าถ้าหากช่วยเธอ ไม่เพียงแค่ต้องใช้เงินจำนวนมหาศาล แต่ยังเป็นการสร้างปัญหาให้รัฐบาลญี่ปุ่นผูกพยาบาทกับตระกูล ซูนานขึ้นอีกด้วย ดังนั้นเลยจงใจสร้างสถานการณ์ขึ้นมา……

เยเฉินขมวดคิ้วเอ่ยถามว่า “สร้างสถานการณ์อะไร?

กัปตันตอบตามตรงว่า “ถ้าตามแผนที่วางไว้ หลังจากที่ล่อง เรือคืนนี้ ผมต้องมุ่งตรงไปยังตำแหน่งที่กำหนดในทะเลหลวง กองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นแอบซุ่มรออยู่ที่นั่นแล้ว ทันทีที่เรือไปถึงสถานที่นัดหมาย พวกเขาก็จะล้อมจับกุมคุณ กลับไปในทันที.………

เย่เฉินประหลาดใจยิ่งกว่าเดิม “จับตัวกลับไป? ลงทุนเพื่อช่วย เธอออกมาขนาดนี้ แล้วทำไมถึงต้องจับเธอกลับไปด้วยล่ะ?”

กัปตันเรือส่ายหัวแล้วพูดว่า “เรื่องนี้ ผมไม่รู้ครับ ผมรู้แค่ว่า คุณท่านสั่งมาแบบนี้”

เย่เฉินเอ่ยถามขึ้นมาอีกว่า “แล้วคนที่ยิงหน้าไม้เมื่อกี้คืออะไร?”

กัปตันเรือพูดขึ้นมาว่า “เขาชื่อสวีชาวเนียน เป็นเจ้าแห่งอาวุธ ที่มีชื่อเสียงในวงการนักฆ่า ซึ่งคุณท่านต้องการใช้เขาเป็นเครื่อง มือ ในแผนฉุกเฉิน…..

เย่เฉินเอ่ยถามขึ้นมาอีกว่า “แผนฉุกเฉินคืออะไร? นายควรพูด ออกมา ให้มันชัดเจนทีเดียว ไม่อย่างนั้น ฉันเอานายตายแน่!

กัปตันเรือกลัวจนร้องไห้ออกมา “ผมจะพูดๆ! ผมจะพูดออกมา ให้หมดทีเดียว! แผนฉุกเฉินก็คือ ถ้าหากกองกำลังป้องกัน ตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นไม่สามารถจับตัวคุณได้ ก็ให้คุณสวี กำจัดเธอทิ้งซะ จากนั้นค่อยน่าศพเธอไปให้กองกำลังป้องกัน ตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่น!”

เมื่อประโยคนี้ถูกพูดออกมา ซูรั่วหลีกหน้าขาวซีด…

เธอเอ่ยเสียงหลงขึ้นมาอย่างไม่ยากจะเชื่อ “ว่าไงนะ?! แผน ฉุกเฉินของคุณท่านคือฆ่าฉันทิ้งงั้นเหรอ?!

“ใช่ครับ…” กัปตันเรือพยักหน้าติดต่อกัน เอ่ยพูดอย่าง จริงจังว่า “แผนเดิมก็คือเมื่อคุณขึ้นเรือ พวกผมจะพาคุณมุ่งไป ยังสถานที่ที่กำหนด แต่พอคุณตามไล่ฆ่าคุณผู้ชายคนนี้ คุณท่าน เองก็เห็นด้วย ดังนั้นเส้นทางการเดินเรือของพวกเราจึงเปลี่ยนไป อย่างกะทันหัน คุณท่านยังโทรมากำชับผมเป็นพิเศษ ว่าปล่อย ให้คุณฆ่าคุณผู้ชายคนนี้ทิ้งก่อน แล้วค่อยแล่นเรือพาคุณไปยัง สถานที่ที่กองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นซุ่มรออยู่ เขา ยังบอกอีกว่า ถ้ามีเหตุการณ์ที่ไม่สามารถควบคุมได้เกิดขึ้นต้องให้คุณสวีเริ่มปฏิบัติแผนฉุกเฉินในทันที นั่นก็คือกำจัดคุณทิ้ง ซะ ถึงจะสามารถตัดไฟตั้งแต่ต้นลมได้…”

ดวงตาของซูรั่วหลีเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา ส่ายหัวรัวๆแล้วพูด ว่า “เป็นไปไม่ได้! นายต้องกำลังโกหกอยู่แน่ๆ! คุณท่านจะสั่ง ให้พวกนายฆ่าฉันได้ยังไง? ในเมื่อฉันเป็น….”

พูดมาถึงตรงนี้ เธอก็รู้ตัวว่าเผลอพูดอะไรออกไป จึงเงียบลง

ในทันที

จริงๆแล้วสิ่งที่เธอกำลังคิดก็คือ เธอคือหลานสาวของ เฉิงเฟิง แล้วเขาจะอยากให้เธอตายได้ยังไง?

อีกอย่าง ต่อให้เขาจะต้องการทำแบบนี้จริงๆ พ่อของเธอก็ ไม่มีทางเห็นด้วยอย่างแน่นอน!

เมื่อกัปตันเรือเห็นซูรั่วหลีไม่ยอมเชื่อ จึงรีบเอ่ยพูดขึ้นมาว่า

“คุณชู ผมไม่ได้โกหก… คุณท่านกำชับมาจริงๆ ว่าห้ามให้คุณมี

ชีวิตรอดจากญี่ปุ่นเด็ดขาด ถ้าคุณตาย ก็ต้องเอาศพของคุณไป

ให้กองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่น…..

ซูรั่วหลีพึมพำ “เป็นไปไม่ได้….แบบนี้ไม่สมเหตุสมผล และไม่มี เหตุผลเอาซะเลย!”

เย่เฉินแสยะยิ้มแล้วพูดออกมาว่า “ทำไมจะเป็นไปไม่ได้? มี ทางเดียวคือเธอต้องตายเท่านั้น ตระกูลถึงจะไม่ตกอยู่ในความ เดือดร้อน เธอก็น่าจะรู้ว่าเธอคือนักโทษคดีหนักในสายตาของ คนทั้งญี่ปุ่น ถ้าหากใครช่วยเธอ นั่นก็เท่ากับว่าอยู่ฝ่ายตรงข้าม กับญี่ปุ่น แม้ว่าตระกูลซูจะเป็นมหาอำนาจในประเทศ แต่ก็ไม่สามารถทนรับแรงกดดันนี้ได้หรอก!”

ซูรั่วหลีตะคอกออกมาอย่างกรุ่นโกรธ “เพ้อเจ้อ!

“เพ้อเจ้องั้นเหรอ?” เยเฉินแสยะยิ้ม “ถึงฉันจะไม่รู้ว่าไอ้แก่นั่น วางแผนไว้ยังไงกันแน่ แต่ฉันเชื่อว่าที่พวกเขาพูดมาคือความ จริงทั้งหมด!

ซูรั่วหลีส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ฉันไม่เชื่อ! ฉันไม่เชื่อสักประโยค

ที่พวกเขาพูดมา!”

เย่เฉินเอ่ยพูดนิ่งๆว่า “ไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร ฉันมีวิธีทำให้เธอเชื่อ อยู่แล้ว!”

พูดจบ เขาก็มองมาที่กัปตันเรือ แล้วเอ่ยถามว่า “แกติดต่อกับ ไอ้แก่นั่นยังไง?

กัปตันรีบพูดขึ้นมาว่า “วิทยุดาวเทียมครับ!”

เยเฉันเอ่ยถามขึ้นมาอีกว่า “มันอยู่ที่ไหน?”

“ในกระเป๋าด้านซ้ายของผม….

เย่เฉินออกคำสั่งว่า “โทรไปหาไอ้แก่นั่นเดี๋ยวนี้ แล้วบอกเขา ว่าซูรั่วหลีถูกฆ่าตายแล้ว! ดูซิว่าเขาจะว่ายังไงบ้าง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ