บทที่ 2039

คำพูดนี้ของเยเฉิน ทำให้ซูรั่วหลีวิตกกังวลขึ้นมาอย่างไม่ได้ตั้ง ตัว

เธอเป็นนักโทษร้ายแรงที่ร้ายกาจ ในสายตาของศาลประเทศ ญี่ปุ่นทั้งหมด เป็นผู้ร้ายที่ทำลายล้างทั้งตระกูลมัตสึโมโตะ ถ้า หากหลังจากที่ชนกับเรือ ทำให้กองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้น ดินญี่ปุ่นมาจริงๆ ตัวเองคงจะไม่มีทางหนีออกไปได้อย่างแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าหากให้คนของประเทศญี่ปุ่นพบว่าตัวเองได้ หลบหนีออกจากคุกแล้ว คนประเทศญี่ปุ่นก็จะต้องช่วยกันดูแล ตัวเองเข้มงวดอย่างแน่นอน ไม่มีวันให้โอกาสตัวเองหนีออกไป ได้เป็นครั้งที่สอง

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ซูรั่วหลีกัดฟัน และสั่งการด้วยน้ำเสียงเย็นชา ว่า: “ลดความเร็ว! เข้าใกล้ก็พอแล้ว ไม่ต้องชน!”

กัปตันถอนหายใจด้วยความโล่งอก และเบรกฉุกเฉินอย่าง รวดเร็ว

ในเวลานี้ดวงตาของซูรั่วหลีเต็มไปด้วยความแค้นใจกับเด็ด เดี่ยวหนักแน่น และตะโกนกับหลายคนข้างกายด้วยน้ำเสียงเย็น ชาว่า: “ตามฉันมา! จากนั้น ตัวเองก็เป็นผู้นำในการวิ่งออกจากสะพานเดินเรือ

และตรงไปที่ด้านข้างของเรือ
ในเวลานี้ เรือทั้งสองเกือบจะแนบติดกันแล้ว ซูรั่วหลียืนอยู่ หน้าราวบันไดด้านข้างของเรือ และอยู่ห่างจากดาดฟ้าของเเฉิน เพียงแค่สามถึงห้าเมตร

เผชิญหน้ากับเย่เฉินอีกครั้ง ดวงตาของซูรั่วหลีเต็มไปด้วย ความแค้นที่มีต่อเขา กัดฟันแล้วพูดว่า “ไอ้บ้า! ครั้งที่แล้วแกหนี ไป ครั้งนี้แกไม่มีทางโชคดีขนาดนั้นแล้ว วันนี้ถ้าไม่เอาชีวิตสุนัข อย่างแก ฉันก็ไม่ได้ชื่อว่าซูรั่วหลีแล้ว!”

เย่เฉินหัวเราะ และพูดอย่างมีความสุขว่า “สาวน้อย เธอก็เจ้า อารมณ์แบบนี้มาตลอดเลยเหรอ? หรือว่าในกระบวนการเติบโต ของวันถัดไป มีชีวิตเก็บกดมากเกินไป ดังนั้นอารมณ์ก็ยิ่งอยู่ยิ่ง ร้ายงั้นเหรอ?”

ซูรั่วหลีพูด วาดด้วยความโกรธว่า “อย่ามาตีฝีปากกับฉัน ถ้าบอกแกกับฉันว่าชื่อแซ่อะไรมาดีๆ ฉันยังสามารถเก็บศพทั้ง ร่างของแกไว้ได้! ไม่อย่างนั้น จะสับแกให้เป็นหมื่นๆชิ้น!”

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า “สาวน้อย ฉันดูเธออายุก็ยังน้อยอยู่ ยิ่งไปกว่านั้นก็สวยโดดเด่นด้วย ไม่ว่ายังไงก็ถือได้ว่าเป็นสาว สวยชั้นยอด ดังนั้นอะไรนิดอะไรหน่อยก็อย่าพูดสับให้เป็นหมื่นๆ ชิ้นแบบนี้ อ่อนโยนหน่อยไม่ดีกว่าเหรอ? เธอต้องจำไว้ ผู้หญิงที่ อ่อนโยนมักจะเป็นที่ชื่นชอบของผู้ชาย นิสัยแม่เสือสาวอย่างเธอ เป็นไปได้มากที่จะโสดไปจนตาย!”

“แกว่าอะไรนะ?!”ซูรั่วหลีชี้ไปที่เย่เฉินกัดฟันพูดว่า “ไอ้บ้า! รอ หลังจากที่แกตาย ฉันจะเย็บปากของแกอย่างแน่นอน ให้แกเกิดมาเป็นใบ้ในชาติหน้า

เยเงินอย่างเจ้าเล่ห์ “งั้นก็ต้องดูว่าเธอมีความสามารถที่จะฆ่า ฉันได้มั้ย! หากมีความสามารถนี้ จะฆ่าจะฆ่าฟันก็แล้วแต่เธอ แต่ หากเธอไม่มีความสามารถนี้ งั้นฉันก็จะทำให้เธอรู้สึกถึงวิธีการ ลงโทษของฉันสักบ้าง!

ดวงตาที่สวยงามของซูรั่วหลีเบิกกว้าง และตวาดด้วยน้ำเสียง

เย็นชาว่า “ไปตายซะ!”

หลังจากที่พูดจบ มือข้างหนึ่งจับบนรั้วไว้ ทันใดนั้นคนทั้งคน กระโดดขึ้น และกระโดดขึ้นสูงหลายเมตรแล้วพุ่งเข้าหาเเฉินอ ย่างรุนแรงด้วยกำลังทั้งหมด

เยเฉันยืนอยู่ข้างรั้ว บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียด หยามเล็กน้อย

ซูรั่วหลีเป็นยอดฝีมือจริงๆ แต่ยอดฝีมือคนนี้ มีไว้สำหรับคน

ธรรมดา

สําหรับเย่เฉินแล้ว ยอดฝีมืออย่างเธอ กับหญิงชราตามท้อง ถนนที่อ่อนแอไม่มีเรี่ยวแรง โดยพื้นฐานแล้วไม่มีอะไรแตกต่าง กัน

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ก็เหมือนกับในเกมออนไลน์ อยู่ต่อหน้าลูก บอสใหญ่ระดับหนึ่งร้อย ผู้เล่นระดับสิบและผู้เล่นระดับหนึ่งไม่ได้ มีอะไรแตกต่างกันจริงๆ

บอสใหญ่ระดับหนึ่งร้อย ฟันผู้เล่นระดับหนึ่งเพียงแค่ดาบเดียว; ฟันผู้เล่นระดับสิบ ก็ต้องการเพียงดาบเดียวเหมือนกัน

แต่ทว่า ซูรั่วหลีกลับไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ตรงหน้าของเเฉินสะกิด นิดเดียวไม่ได้ด้วยซ้ำ

เธอกระโดดขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือล่านั้นของเเฉิน เห็นเเฉิน ยืนนิ่งไม่ขยับอยู่ที่ราวบันได โดยตลอด ตอนแรกต้องการที่จะบีบ คอของเยเฉินในทันที

กลับคาดไม่ถึงว่า เย่เฉินที่สงบอยู่ตลอด ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ ที่สำคัญก็ค่อยๆถอยหลังหนึ่งก้าว และหลบการโจมตีของซูรั่วหลี

ในทันที

เดิมทีเย่เฉินสามารถที่จะก้าวไปข้างหน้าในทันที และกำราบ รั่วหลีด้วยทวงท่าเดียว แต่ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะทำแบบนี้

ในสายตาของเขา ซูรั่วหลีก็เหมือนกันสุนัขตัวน้อยๆที่เจอตาม

ท้องถนน ทั้งๆที่ไม่มีความแข็งแกร่งอะไร กลับดันชอบเห่าใส่

ผู้คน และบางครั้งก็อยากจะพุ่งไปกัดผู้คน

แม้ว่าอุปนิสัยแบบนี้ของสุนัขตัวน้อยๆจะน่ารำคาญมาก แต่ที่ สำคัญคือมันหน้าตาดีเป็นอย่างมาก ด้วยวิธีแบบนี้ ก็จะทำให้ ผู้คนมีความคิดหยอกล้อมัน