บทที่ 2038

นั่นก็คือ ภารกิจที่สำคัญที่สุดตลอดชีวิตของเธอ ก็คือ พยายามรับใช้พ่อซูโสบู่เต้าผู้ให้กำเนิดของเธอรวมทั้งตระกูล ทั้งหมดจนถึงที่สุด

ความเชื่อนี้ เป็นแบบนี้นานมาแล้ว กลายเป็นความเชื่อที่ไม่ เปลี่ยนแปลงในชีวิตของเธอ

ซูรั่วหลีถูกแม่ของเธอล้างสมองตั้งแต่ยังเด็ก และล้างมายี่สิบปี

เต็มๆ

ดังนั้น ตราบใดที่เป็นประโยชน์ต่อตระกูลซู แม้ว่าจะให้เธอ เป็นศัตรูกับโลกทั้งใบ เธอก็ไม่ลังเลแม้แต่น้อย

หากมีใครกล้าทำให้ตระกูลซูเสียเปรียบ ถ้าอย่างนั้นก็สะกิด

ต่อม โมโหของเธออย่างเฉียบขาด!

นี่ก็เป็นเหตุผลว่า ทำไมเธอถึงได้ฆ่าล้างตระกูลตระกูลมัตสึโม โตะทั้งหมด!

เธอกับเย่เฉินไม่เพียงแต่มีความแค้นใจเท่านั้น ก็มีความแค้น ของตระกูลด้วย!

เป็นเพราะเย่เฉินหลอกเธอรวมทั้งยอดฝีมือคนอื่นอีกห้าสิบ กว่าคน ถึงได้ทำให้ปราณต้นทุนแต่กำเนิดของตระกูลซูได้รับ บาดเจ็บสาหัสและสูญเสียอย่างหนัก
ดังนั้น ตอนนี้เธอไม่เพียงจะต้องแก้แค้นเพื่อตัวเอง และก็ต้อง เพื่อแก้แค้นตระกูลซู

ในเวลานี้ ระยะห่างระหว่างเรือทั้งสองลำนั้นเหลือเพียงสอง

ร้อยเมตรเท่านั้น แม้จะไม่ต้องพึ่งพากล้องส่องทางไกล ซูรั่วหลีก็สามารถที่จะ มองเห็นใบหน้าของเเฉินได้อย่างชัดเจน รวมทั้งรอยยิ้มแปลก

ประหลาดบนใบหน้านั้นของเขา

รอยยิ้มนี้ ทำให้ตอนนี้เธอรู้สึกว่าเคยเห็นมาก่อน

ตอนนั้นท่าอากาศยาน โอซาก้า ตอนที่ตัวเองกับยอดฝีมือคน

อื่นของตระกูลซูถูกกองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นจับ

ขึ้นรถบัสแล้วพาตัวไป เยเฉันยืนอยู่ในห้องนักบินของเครื่องบิน ส่วนตัว ตอนที่มองตัวเอง บนใบหน้าที่มีรอยยิ้มแบบนี้อยู่ ในขณะนี้ ซูรั่วหลีถึงตระหนักได้ว่า เย่เฉินกำลังมองตัวเองอยู่

ตลอดเวลาจริงๆ

ตั้งแต่เริ่มแรกก็ใช่แล้ว ตอนนี้ก็ใช่อยู่

ในใจของเธออดไม่ได้ที่จะแปลกใจ ไอ้หมอนี่ หรือว่ารับรู้ได้ว่า ตัวเองกำลังสังเกตการณ์เขาอยู่เหรอ?!

ในทะเลอันกว้างใหญ่นี้ ยิ่งไปกว่านั้นก็อยู่ในกลางดึก ห่าง ออกไปหลายพันเมตร หรือว่าเขาก็ค้นพบว่าตัวเองแล้วเหรอ?!

อันที่จริงแล้ว เธอไม่รู้ว่า เย่เฉินไม่เพียงแค่รับรู้ได้ว่าเธอกำลัง สังเกตการณ์ตัวเอง ถึงขนาด ยังรับรู้ตัวตนของเธอด้วย!
ตอนที่ซูรั่วหลีตกตะลึงเป็นอย่างมาก ระยะห่างระหว่างเรือทั้ง สองลำยิ่งอยู่ก็ยิ่งใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

หนึ่งร้อยเมตร ห้าสิบเมตร สามสิบเมตร

ดวงตาของซูรั่วหลีแดง และตะโกนใส่กัปตันเรือว่า “เร่ง ความเร็วต่อไป! ชนเดี๋ยวนี้!!

กัปตันตะโกนเสียงดังว่า “คุณหนูซู แรงขับของเครื่องยนต์ถูก ขับไปถึงขีดสุดแล้ว!

ซูรั่วหลีตะโกนว่า “ยังมีอีกยี่สิบเมตรสุดท้าย ทุกคนเตรียม

พร้อมที่จะลุยได้เลย!

ทันทีที่เสียงของทางซูรั่วหลีนี้ลดลง เย่เฉินก็พูดเสียงดังด้วย รอยยิ้มบนใบหน้าว่า “เฮ้ย เรือก็ซื้อด้วยเงิน ชนบ้าอะไรชน! ชน ยังไม่ต้องใช้เงินซ่อมเหรอ?”

ซูรั่วหลีตะลึงจนตาค้างในทันที และอ้าปากพูดว่า “เขา…เขา ได้ยินคำพูดของฉันได้ยังไง?!

ซูรั่วหลีในเวลานี้ อยู่ในสะพานเดินเรือ

กั้นด้วยประตูหน้าต่างกระจก รวมทั้งเสียงลมและเสียงคลื่น ข้างนอก ต่อให้ยืนอยู่หน้าประตู ก็ไม่เป็นไปไม่ได้ที่จะได้ยินคน พูดอะไรอยู่ข้างใน

ยิ่งไปกว่านั้น นี่ยังอยู่ห่างออกไปยี่สิบเมตร

กัปตันยังตื่นตระหนกเล็กน้อย และพูดโดยไม่รู้ตัวว่า: “คุณหนูซู คลื่นลมข้างนอกใหญ่ขนาดนี้ ยังห่างไกลขนาดนี้ ทำไมเสียงที่ เขาพูด พวกเราสามารถได้ยินอย่างชัดเจน?!”

เมื่อซูรั่วหลีได้ยินคำพูดนี้ ก็ตกตะลึงเป็นอย่างมาก! และแอบ พูดในใจว่า “นั่นนะสิ! เมื่อกี้นี้เขาพูดก็เหมือนราวกับว่าอยู่ข้างหู นี่มันทำได้ยังไงกันแน่?!”

ในเวลานี้ กัปตันเห็นว่าเธอไม่ตอบสนอง และอดไม่ได้ที่จะอ้า ปากถามว่า “คุณหนูซู ตอนนี้ทำยังไงกันดี?!” ซูรั่วหลีไม่รู้จะทำยังไงในทันที

ระยะห่างระหว่างเรือทั้งสองลำ เหลือเพียงสิบเมตรกว่าเท่านั้น

แล้ว

ในเวลานี้เย่เฉินยังคงพูดด้วยรอยยิ้มต่อไปว่า “ฉันเตือนพวก แกคิดให้มากๆ เกิดเรือทั้งสองชนเข้าหากันทุกคนก็จะถูกทิ้ง ให้อยู่ในทะเลอันกว้างใหญ่ เป็นไปได้มั้ยว่าจะโทรศัพท์หากอง กำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นมาช่วยเหรอ?”

พูดแล้ว เย่เฉินก็พูดเสริมว่า “แต่ว่าฉันไม่กลัวนะ แต่พวกแก ล่ะ? บนเรือมีนักโทษร้ายแรงคนหนึ่งที่กำลังหลบหนีอยู่ ถ้าหาก ถูกกองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นจับตัวไว้ได้ คงจะถูก ยิงตายในทันทีหรือเปล่านะ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ