บทที่ 2036

เย่เฉินยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ: ความหมายของคุณผมเข้าใจ เนื่องจากว่าเลือดข้นกว่าน้ำ ไว้ชีวิตพวกเขาก็พอไปได้ แต่ว่า…มี เรื่องหนึ่งที่คุณต้องระวัง

ซึ่งหวั่นถึงรีบพูดว่า: “อาจารย์เยโปรดพูดมาเถอะ!!

เย่เฉินพูดว่า: “คุณสามารถไว้ชีวิตพวกเขา แต่ต้องจำไว้ว่า โทษตายหลีกเลี่ยงได้ แต่โทษเป็นนั้นหลีกเลี่ยงไม่ได้ ในขณะ เดียวกันที่ไว้ชีวิตของพวกเขา ก็ต้องลงโทษพวกเขาให้เพียงพอ ยิ่งไปกว่านั้นต้องจํากัดความเป็นไปได้ของพวกเขาในอนาคต ทั้งหมดอย่างสมบูรณ์ ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่สามารถขจัดหายนะที่จะ ตามมาทีหลังได้อย่างเต็มที่!

ซึ่งหวั่นถึงพยักหน้า “ฉันรู้แล้วอาจารย์เย่ เรื่องนี้ ฉันจะ ใตร่ตรองดีๆอย่างแน่นอน”

ในขณะที่พูด จู่ๆเย่เฉินก็ได้ยิน เสียงก้องแผ่วเบามาจากด้าน หลังอย่างฉับพลัน

เขาหันหน้ามองไป ห่างจากเรือของตัวเองประมาณหนึ่งถึงสอง กิโลเมตรกว่า มีเรือลำเล็กกว่ากำลังพุ่งเข้ามาหาตัวเองด้วย ความเร็วอย่างเต็มที่ เรือกำลังขับเคลื่อนอยู่ในทะเล เสียงลมและ เสียงคลื่นกระทบกันดังเป็นอย่างมาก ในเวลาอย่างนี้ ยากที่จะ

ได้ยินเสียงขับเคลื่อนของเรือล่าอื่น
อยู่ในระยะไกลขนาดนี้ แม้จะเปิดหวูดเรือจนสุดก็ตาม ก็ยาก มากที่จะได้ยินเสียง

หากไม่ใช่ว่าประสาทสัมผัสการได้ยินของเย่เฉินว่องไวกว่าคน ทั่วไปมาก ก็เป็นไม่ได้ที่จะได้ยินด้วยซ้ำ เมื่อเห็นว่าในทะเลอันว่างเปล่านี้ ยังมีเรือตามติดตัวเอง เย่เฉิ

นก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ดูเหมือนค่อนข้างจะไม่ชอบมาพากลในทันที

เขาพูดกับซึ่งหวั่นถึงในทันทีว่า “หวั่นถึง คุณกลับไปที่ห้อง ก่อน!”

เมื่อซึ่งหวั่นถึงเห็นการแสดงออกที่เคร่งขรึมของเยเฉิน ก็รู้สึก ว่าเรื่องราวดูเหมือนจะค่อนข้างไม่ชอบมาพากล

ดังนั้นเธอจึงรีบถามว่า “อาจารย์เย่ เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

เย่เฉินมองไปทางแสงสีแดงที่กำลังใกล้เข้ามาจากในระยะ ไกลอย่างไม่หยุดหย่อน มุมปากแสยะยิ้มเล็กน้อย และพูดอย่าง สนุกสนานว่า: “ดูเหมือนว่าพวกเราจะมีแขกใหม่อีกแล้ว”

ซึ่งหวั่นถึงมองตามสายตาของเขาไป เธอเห็นเพียงเรือลำหนึ่ง อยู่ในทะเล อยู่ตรงด้านหลังเรือของพวกเขา และเข้าใกล้อย่างไม่ หยุดหย่อน

เธอถามด้วยความประหลาดใจว่า: “อาจารย์เย่ คุณสงสัยว่า เป้าหมายของเรือล่านั้นเป็นพวกเราเหรอ?”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย: “เป้าหมายของพวกเขาอาจเป็นผม ไม่มี คุณ”
ซ่งหวั่นถึงพูดเด็ดเดี่ยวแน่วแน่มั่นคงในทันทีว่า “อาจารย์เ ฉันจะอยู่กับคุณ!”

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่ต้อง คุณรีบกลับไปอยู่ในห้องดี กว่า ผมคนเดียวสามารถจัดการปัญหาอะไรก็ง่ายดาย

“แต่ว่า…”

การแสดงออกของซ่งหวั่นถึงเพิ่มมากขึ้น ถ้าหากไม่มีอันตราย อะไรจริงๆ เธอก็คงจะไม่ยินยอมให้เยเฉินอยู่คนเดียว

ในเวลานี้เย่เฉินพูดปลอบใจว่า “หวั่นถึง แต่ว่าอะไร คุณอยู่ที่ นี่ก็ช่วยอะไรผมไม่ได้ อาจจะกลายเป็นปัญหา รีบกลับไปที่ห้อง ก็ จะทำให้ผมสบายใจมากกว่า”

จากนั้น เย่เฉินก็พูดเสริมว่า “สภาพของผมคุณก็ไม่ใช่ว่าจะ ไม่รู้ คนธรรมดาทั่วไป ก็ไปเป็นไม่ได้ที่จะทำร้ายผมได้ด้วยซ้ำ

ซึ่งหวั่นถึงลังเลครั้งแล้วครั้งเล่า พยักหน้าเบาๆ และพูดกำชับ ว่า: “อาจารย์เย่ งั้นคุณต้องระวังตัวด้วย!

เย่เฉินพยักหน้าพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ได้ วางใจเถอะ”

ทันทีที่เสียงลดลง กะลาสีเรือคนหนึ่งก็วิ่งออกจากบันไดบน ดาดฟ้า และพูดอย่างวิตกกังวลเล็กน้อยว่า: “อาจารย์เย่ ด้าน หลังมีเรือลำหนึ่งตามพวกเราอยู่ตลอด กำลังพุ่งมาทางพวกเรา อย่างสุดกำลัง! กัปตันสงสัยว่าอีกฝ่ายเป็นผู้มาไม่ดี ให้ผมมาขอ ชี้แนะของคุณ! คุณตั้งใจจะทำยังไง?”

เย่เฉินยิ้มอย่างไม่ใส่ใจแล้วพูดว่า “พวกเขาน่าจะพุ่มเป้ามาที่ฉัน เดี๋ยวพวกนายทุกคนห้ามขึ้นมาที่ดาดฟ้า ทุกอย่างของที่นี่ มอบให้ฉันมาจัดการ”

กะลาสีคนนั้นรีบพูดว่า: “แบบนี้ไม่ได้นะคุณเย คุณอิโตะรวม ทั้งท่านประธานกำชับพวกเราไว้ ต้องส่งคุณและคุณส่งกลับถึง ประเทศจีนอย่างปลอดภัย ถ้าหากอีกฝ่ายเป็นผู้มาไม่ดีจริงๆ งั้น พวกเราก็จะต่อสู้กับพวกเขาแล้ว! ในเวลาเดียวกันขอความช่วย เหลือจากคุณอิโตะ ให้เขาส่งกำลังเสริมมาโดยเร็วที่สุด!

เย่เฉิน โบกมือ: “ไม่จำเป็น ฟังฉัน ส่งคุณส่งกลับไปที่ห้อง ต่อ จากนั้นทุกคนอยู่ในห้องโดยสาร ไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน ไม่ว่า ยังไงก็ตาม ห้ามขึ้นมาที่ดาดฟ้า