บทที่ 2031

เดิมทีสิ่งที่ซูรั่วหลีคิดคือ รอตัวเองออกจากประเทศญี่ปุ่นได้ สำเร็จ และหลังจากที่ผ่านพ้นข่าวลือช่วงนี้ไป ค่อยไปแก้แค้น ผู้ชายที่น่ารังเกียจคนนั้น

แต่ว่าเธอฝันก็คิดไม่ถึงว่า ในขณะที่ตัวเองกำลังจะออกจาก ประเทศญี่ปุ่น จะทำให้ตัวเองอยู่บนท่าเรือ เห็นผู้ชายคนนั้นที่ ทำให้ตัวเองเกลียดเข้ากระดูกดำมาโดยตลอด

ในขณะนั้น เลือดทั่วร่างกายของซูรั่วหลีก็พลุ่งพล่านขึ้นมาใน ทันที

ดวงตาคู่นั้นของเธองดงามจนลืมหายใจ ในเวลานี้เป็นเพราะ ว่าความแค้น ได้กลายเป็นสีแดง!

ในขณะนี้ ในใจของเธอมีเพียงความคิดเดียว: “ฆ่าเขาซะ! ฉัน ซูรั่วหลีต้องฆ่าเขาอย่างแน่นอน!

เยเฉินในเวลานี้ เพราะว่าสายตาและความสนใจอยู่ที่บนตัว ของอิโตะ นานาโกะที่นั่งอยู่ในรถ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สังเกตเห็น รถอเนกประสงค์ที่วิ่งผ่านท่าเรือคันนั้น

ยิ่งไปกว่านั้นรถอเนกประสงค์เป็นมองทะลุได้ด้านเดียว ซูรั่ว หลีข้างในรถสามารถเห็นเขาได้ แต่ว่าเขากลับมองไม่เห็นซูรั่วหลี ดังนั้นไม่รู้ว่า ในเวลานี้มีคนคุ้นเคยเดินสวนทางกับตัวเอง

ในไม่ช้า เรือสำราญที่เย่เฉินโดยสารอยู่ ก็ถูกกวนใบพัดที่หมุนช้าๆทำให้เกิดคลื่นของความผันผวนอย่างฉับพลัน

เรือยอชต์ด้วยการหมุนของใบพัด ค่อยๆออกจากท่าเรือ

ต่อจากนั้น ความเร็วของเรือก็ยิ่งอยู่ยิ่งเร็วขึ้น ในไม่ช้าใน สายตาของอิโตะ นานาโกะก็กลายเป็นจุดสว่างเล็กๆ และใน ที่สุดก็หายไป

ไม่มีใครสังเกตเห็นว่า เรือยอชต์ที่ท่าเทียบเรืออยู่ข้างๆก็เร่ง รีบออกจากท่าเรือเช่นกัน

ในเวลานี้ ในสะพานเดินเรือของเรือยอชต์ล่านี้ ซูรั่วหลีออกสั่ง การกัปตันด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เร่งเครื่องอย่างเต็มที่ ไม่ว่า ยังไง ต้องตามเรือล่ข้างหน้านั้นให้ทัน

กัปตันรีบพูดว่า: “คุณหนูซู สิ่งที่สำคัญเร่งด่วนที่พวกเราต้อง ทำในตอนนี้คือรีบออกจากทะเลอาณาเขตในประเทศและมุ่งหน้า ไปยังน่านน้ำข้ามพรมแดน หลังจากที่ถึงน่านน้ำข้ามพรมแดน เท่านั้น คุณถึงจะถือได้ว่าปลอดภัยอย่างแท้จริง!

ซูรั่วหลีกัดฟันและพูดว่า “แกไม่เข้าใจ! บนเรือลำนั้นมีศัตรูที่ ฉันไม่อยากอยู่ร่วมใต้ฟ้าเดียวกัน ฉันจะต้องฆ่าเขาด้วยมือตัว เอง!”

กัปตันพูดอย่างกระอักกระอ่วน: “คุณหนูซู ผมได้รับคำสั่งของ คุณท่านใหญ่ ให้ส่งคุณไปที่น่านน้ำข้ามพรมแดนโดยเร็วที่สุด เท่าที่เป็นไปได้ ห้ามชักช้า ดังนั้นทำได้เพียงให้คุณลำบากแล้ว

ซูรั่วหลีพูดอย่างโกรธเคือง: “เอาโทรศัพท์ให้ฉัน ฉันจะโทรหาคุณท่าน!”

กัปตันลังเลอยู่ครู่หนึ่ง หยิบโทรศัพท์ดาวเทียมบนเรือขึ้นมา และพูดด่า: “คุณหนูซู งั้นผมจะโทรหาคุณท่านใหญ่ เดี๋ยวนี้ คุณ พูดกับเขาเองเถอะ”

จากนั้น เขาใช้โทรศัพท์ดาวเทียม โทรหาหมายเลขโทรศัพท์ ของซูเฉิงเฟิงผู้นำตระกูลของตระกูล

ทันทีที่รับสาย ซูเฉิงเฟิงก็ถามในทันทีว่า “เรื่องเป็นยังไงบ้าง แล้ว?”

กัปตันรีบพูดว่า “คุณท่าน จู่ๆคุณหนูซูก็บอกว่าจะไล่ฆ่าคนคน หนึ่ง ดังนั้นผมก็เลยโทรไปขอคำแนะนำจากคุณ

เสียงที่เข้มงวดของซูเฉิงเฟิงก็ดังขึ้นมา “ในเวลานี้เธอยังไม่ รีบออกจากประเทศญี่ปุ่นมุ่งหน้าไปน่านน้ำข้ามพรมแดน ไปไล่ ฆ่าใคร? เกิดโดนกรมตำรวจนครบาลญี่ปุ่นหรือว่ากองกำลัง ป้องกันตนเองภาคพื้นดินจับตัวได้ งั้นปัญหาก็จะใหญ่โตแล้ว! ชาตินี้เธอก็อย่าได้คิดที่จะออกจากประเทศญี่ปุ่น!

ซูรั่วหลีแย่งโทรศัพท์มาในทันที และแทบรอไม่ไหวที่จะพูดว่า “คุณท่าน! หนูรั่วหลีเองนะ! เมื่อกี้นี้หนูอยู่ที่ท่าเรือ เจอกับคนคน นั้นที่เคยหลอกพวกเรา! ตอนนั้นอยู่ที่โอซาก้า ก็เป็นเขานั่นแหละ ที่บอกที่อยู่ของพวกเรากองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่น แล้วทำให้พวกเราทั้งหมดโดนจับตัว! ความแค้นนี้หากหนูไม่ได้ ชาระ ตายก็ตานอนตาไม่หลับ!”

ซูเฉิงเฟิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และเอ่ยปากพูดว่า: “ก็ได้! ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็จัดการปัญหานี้ก่อน! ไม่อย่างนั้นปล่อยเขาอยู่ใน โลก ไม่รู้ว่าอีกหน่อยจะเป็นภัยคุกคามอื่นต่อตระกูลซูของฉันต่อ ไปหรือเปล่า!”