บทที่ 2017

ตอนนี้อิโตะ นานาโกะยังเรียนอยู่ปีสี่ อายุยี่สิบสองปี ซึ่งอายุ ใกล้เคียงกับฉันเอ้าเสงี่ยน

แต่งหวั่นถึง อายุใกล้เคียงกันกับเย่เฉิน

ดังนั้น ซึ่งหวั่นถึงอายุมากกว่าอิโตะ นานาโกะสี่ปี

อิโตะ นานาโกะเรียกเธอว่าพี่สาว แต่กลับเหมาะสม

แต่งหวั่นถึงกลับถูกท่าทีของอิโตะ นานาโกะ ทำให้ค่อนข้าง ปลาบปลื้มใจอย่างไม่คาดฝันจนแปลกใจ

ตอนนี้อิโตะ นานาโกะเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลอิโตะตระกูล ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศญี่ปุ่น อำนาจของตระกูลมากกว่าตระกูล งสิบเท่า

อำนาจยิ่งใหญ่มากถึงขนาดนี้ ยังสามารถเกรงใจต่อซึ่งหวั่น ถึงขนาดนี้ เป็นคนที่เรียกเธอว่าพี่สาวก่อน ก็ย่อมทำให้ซึ่งหวั่นถึง หวั่นไหว และรู้สึกสนิทสนม กับอิโตะ นานาโกะมากขึ้นเล็กน้อย

เนื่องจากว่าเป็นผู้หญิง มีหัวข้อสนทนาที่เหมือนกันมากมาย ดังนั้นสองคนทั้งสองคนจึงคุยกันด้วยบรรยากาศคึกคักเต็มไป ด้วยความกระตือรือร้น

ในเวลานี้ นางาฮิโกะ อิโตะก็กลับมาแล้ว เขาทักทายซึ่งหวั่น งอย่างสุภาพก่อน ต่อจากนั้นก็เอ่ยปากพูดว่า “คุณเย่ จัดเตรียมเรือเรียบร้อยแล้ว คืนนี้ขึ้นเรือที่พอร์ตตู้คอนเทนเนอร์ของ โตเกียวได้ คุณโชคดีมากจริงๆ แหล่งข้อมูลภายในบอกว่า คืนนี้ ยามชายฝั่งของหน่วยลาดตระเวนกำลังจะซ่อมแซมอุปกรณ์ ดัง นั้นการควบคุมการเดินเรือจะสบายๆ คืนนี้ออกทะเลได้ง่ายที่สุด”

จากนั้น นางาฮิโกะ อิโตะก็พูดว่า “แต่ผมได้บอกกล่าวกับ ยามชายฝั่งแล้ว ถ้าหากพวกเขามีการเปลี่ยนแปลงอะไรก็ตาม ก็ ไม่มีทางทำการตรวจสอบอะไรก็ตามกับเรือที่คุณโดยสารอยู่

“โอเค”เย่เฉินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ และพูดว่า: “เรื่อง นี้รบกวนคุณอิโตะแล้ว”

นางาฮิโกะ อิโตะพูดด้วยความเคารพว่า “คุณเย่ไม่จำเป็น ต้องเกรงใจผมขนาดนี้!

ซึ่งหวั่นถึงที่กำลังกระซิบกระซาบกับนานาโกะ ทันใดนั้นได้ยิน เรื่องนี้ ก็รีบถามเเฉินว่า “คืนนี้พวกเราก็จะไปแล้วเหรอ?”

เย่เฉินพยักหน้า และพูดว่า “คืนนี้พวกเรานั่งเรือจากไป

หัวใจของซ่งหวั่นถึงตึงเครียด และรีบถามว่า: “อาจารย์เย่ ที่ เมืองจินหลิงเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า?”

เย่เฉินไม่ได้บอกเธอ เรื่องเกี่ยวกับที่ซึ่งเทียนหมิงและซ่งหรง วางยาคุณท่านซึ่ง ดังนั้นจึงยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า “อย่าคิดมาก ไม่ได้เกิดเรื่องร้ายอะไร เพียงแต่ว่าผมอยากจะพาคุณกลับไปที่ ประเทศอย่างเงียบๆก่อน โดยภายใต้สถานการณ์ที่ไม่ได้รบกวน ใครคนใด”
ซึ่งหวั่นถึงพยักหน้าเบาๆ และพูดด้วยความซาบซึ้งใจว่า “ลำบากคุณแล้วอาจารย์เย่”

หลังจากพูดจบ ก็มองไปที่นางาฮิโกะ อิโตะและอิโตะ นานา โกะ และโค้งคำนับเล็กน้อยแล้วพูดว่า “คุณอิโตะกับคุณนานา โกะ ขอบคุณสําหรับความช่วยเหลือและการดูแลของพวกคุณ!

อิโตะ นานาโกะรีบพูดว่า “พี่หวั่นถึง พี่อย่าได้เกรงใจนานา โกะขนาดนี้ อย่าลืมว่าพี่เป็นพี่สาวของฉัน พวกเราก็ถือได้ว่าเป็น พี่น้องที่ดี จากนี้ไปที่นี่ก็เป็นบ้านของพี่ ถ้าพี่มาประเทศญี่ปุ่นเมื่อ ไหร่ เชิญมาพักที่บ้านได้

จากนั้น อิโตะ นานาโกะก็มองไปทางเยเฉิน พูดด้วยความ อาลัยอาวรณ์เป็นอย่างมาก เยเงินซังก็เหมือนกัน ขอให้เยู่เฉิน ยังจำไว้ว่า ที่นี่เป็นบ้านในประเทศญี่ปุ่นของเยเฉินซังตลอดไป!”

เยเฉินพยักหน้าเล็กน้อย และพูดด้วยรอยยิ้ม: “วางใจเถอะ

ผมจะจำไว้

นางาฮิโกะ อิโตะรีบพูดว่า “ใช่แล้ว คุณซึ่งต้องการร่วมลงทุน กับบริษัทนิปปอนสติไม่ใช่เหรอ? จะให้ผมเรียกวาตานาเบะ ชินอิ จิมามั้ย ให้เขาเป็นข้อตกลงการร่วมลงทุนกับคุณก่อนมั้ย?”

ซ่งหวั่นถึงประหลาดใจจนพูดไม่ออก ในเวลานี้เเฉินชิง หน้าไปก่อน และถามว่า “คนคนนี้น่าเชื่อถือมากได้มั้ย? จะเปิด เผยสถานการณ์ของซ่งหวั่นถึงต่อโลกภายนอกหรือเปล่า?”

นางาฮิโกะ อิโตะพูดรับประกันว่า “คุณเย่วางใจไปได้เลย วาตานาเบะ ชินอิจิเชื่อถือได้อย่างนอน ผมจะกำชับเขา ให้เก็บความลับอย่างเคร่งครัด เขาไม่ทางพูดจาส่งเดชอย่างแน่นอน

เฉินพยักหน้าหน้าดี ผมนัดเขามาให้หน่อย คืนเซ็นสัญญา

ซึ่งหวั่นถึงพูดอาจารย์เย่ แบบนี้เหมาะสมเหรอ”

การบริษัท นิปปอนเป็นอย่างมาก แต่ว่าการดำเนินการแบบใช่เจรจาการร่วมลงทุนทางธุรกิจปกติ แต่ทั้งหมดเป็นการใช้หนี้บุญ อิโตะ ว่าเย่เฉินเพื่อตัวเองติดค้างหนี้บุญคุณของ

ในเวลาเยเฉินกลับอย่างเฉยเมย และพูดว่า “เรื่องคุณ ไม่ต้องกังวล ทุกอย่างมอบให้ผมมาตัดสินใจ

ถึงอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่คิดไปสักครู่ก็

ปล่อยวาง

ถึงเขา ของเขา ตราบใดเขาพยักร่างกายของตัว เองและแม้แต่ตระกูลซึ่งสามารถเป็นของเขาได้ นั้นตัวเอง ว่าติดค้างมากเท่าไหร่