บทที่ 1977

เมื่อซึ่งหวั่นถึงได้ยินคำพูดของเยเฉิน เธอพูดอย่างจริงจังโดย ไม่ต้องคิด “อาจารย์เย ฉันจะทำตามที่คุณพูดทุกอย่าง!”

เย่เฉินพยักหน้าและพูดอย่างจริงจัง” ในญี่ปุ่นฉันมีคนรู้จักไม่ น้อย เดี๋ยวฉันจะพาคุณไปที่คฤหาสน์ของเพื่อนฉัน ในช่วงนี้คุณ ห้ามติดต่อกับใครเด็ดขาด รวมทั้งคุณและคนในครอบครัวของ คุณด้วย จนกว่าฉันจะตรวจสอบเรื่องทั้งหมดให้กระจ่างแล้วค่อย ว่ากัน”

ซึ่งหวั่นถึงถามด้วยความประหลาดใจ “อาจารย์เย่ ฉันบอก คุณปู่ว่าฉันปลอดภัยไม่ได้เหรอ? ตอนนี้เขาคงเป็นห่วงฉันมากๆ ถ้าฉันหายตัวไปและหาไม่เจอ ฉันกลัวว่าเขาจะกังวลและส่งผลก ระทบต่อร่างกาย…”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและพูดปลอบใจว่า “เรื่องนี้คุณไม่ต้องเป็น ห่วง คุณปู่ของคุณเคยทานยาอายุวัฒนะ ดังนั้นร่างกายของเขา ไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว และคุณอย่าลืมสิ ยาอายุวัฒนะที่ฉันให้คุณ ในวันเกิดของคุณ ก็อยู่ที่คุณปู่ของคุณด้วย ถ้ามียาอายุวัฒนะอยู่ ในมือ เขาไม่เป็นอะไรอย่างแน่นอน”

ขณะพูด เย่เฉินก็อธิบายเพิ่มเติม : “ความลับส่วนใหญ่จะรั่วไหล ออกจากปากของคนๆนั้น ถ้าเป็นความลับจริงๆต้องให้คนรู้เรื่อง นั้นน้อยที่สุด ถ้าดีที่สุดคือนอกจากตัวเองแล้วห้ามให้คนอื่นรู้ มี ฉะนั้น ถ้ามีคนอื่นรู้ความลับ มันก็ยากที่จะรับประกันว่าคนอื่นๆไม่รู้ความลับนี้อีก”

ถึงแม้ซ่งหวั่นถึงจะแสดงท่าทางลำบากใจเล็กน้อย แต่เธอก็ เงยหน้าอย่างรวดเร็ว มองเยเฉินและพูดอย่างจริงจัง “ได้ค่ะ อา จารย์เย่ ถ้างั้นฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับใครเลย”

เย่เฉินพยักหน้าและถามเธอ “เมื่อสักครู่คุณได้ติดต่อคุณปู่ หรือคนในครอบครัวของคุณไหม?”

“ไม่ได้ติดต่อ….” ซึ่งหวั่นถึงรีบพูดทันที เมื่อโทรศัพท์ของฉันมี สัญญาณ ฉันก็ติดต่ออาจารย์เยทันที เดิมทีฉันคิดว่าถ้าติดต่อคุณ แล้ว ฉันจะติดต่อคุณปู่ แต่ฉันยังไม่ทันได้ติดต่อเลย”

เย่เฉินรีบพูดทันที “ถ้างั้นคุณรีบปิดเครื่องโทรศัพท์เลย ไม่ เพียงห้ามรับและโทรออกเท่านั้น และห้ามใช้วีแชทและ แอปพลิเคชันสื่อสารอื่นๆด้วย”

ซึ่งหวั่นถึงเชื่อฟังและพูด “ได้ค่ะ อาจารย์เย่ ฉันจะปิดเครื่อง

เดี๋ยวนี้เลย”

ขณะพูด เธอก็กดปุ่มปิดเครื่องค้างไว้ทันที เพื่อปิดเครื่อง โทรศัพท์ของเธอที่หน้าจอแตก

หลังจากนั้น เธอก็นึกถึงเรื่องหนึ่ง มองหน้าเเฉินและถามด้วย ความประหลาดใจ “อาจารย์เย่ คุณหาฉันเจอในภูเขาส่วนลึก แบบนี้ได้ยังไง?”

เย่เฉินพูดความจริง “คุณหนูใหญ่ของตระกูลอิโตะในประเทศ ญี่ปุ่นเป็นเพื่อนของฉัน เมื่อคุณเกิดเรื่องฉันก็ขอให้เธอช่วยตามหาคุณ เธอส่งยอดฝีมือหลายคนมาตามหาคุณ พวกเขาคือนินจา ในตำนานของญี่ปุ่น มาที่เขตนิทามะโตเกียวเพื่อค้นหาเบาะแส ของคุณ”

“พวกเขาเจอรถตู้คันที่คุณเกิดเหตุ จากนั้นพวกเขาก็ไล่ตาม คุณมาจากรอยเท้าที่คุณทิ้งไว้ หลังจากที่ฉันได้ตำแหน่งของคุณก็ รีบตามมาทันที”

ซึ่งหวั่นถึงอุทาน:”อ้า?! นินจา?! อาจารย์เย่ คุณหมายถึง ใน โลกนี้ยังนินจาอยู่จริงๆเหรอ?”

เย่เฉินพยักหน้าและพูด “นินจาไม่ได้เป็นคนที่น่ากลัวขนาดนั้น พวกเขาก็เหมือนกับยอดฝีมือด้านศิลปะต่อสู้ของจีน และพวกเขา ก็มีอยู่จริงๆ”

ซึ่งหวั่นถึงเข้าใจทันทีและเธอก็พยักหน้า จากนั้นเธอก็นึกอะไร บางอย่างออก และอุทานออกมา “พวกเขาแอบติดตามฉันอยู่ ถ้า เป็นอย่างนั้น ตอนนี้พวกเขาก็กำลังจับตามองพวกเราสองคนอยู่ ในที่ลับใช่ไหม?”

“เอ่อ…เรื่องนี้…”

เย่เฉินยิ้มด้วยความเขินอายและพูด “คุณพูดถูกแล้ว พวกเขา แอบติดตามพวกเราอยู่

ซึ่งหวั่นถึงรู้สึกเขินอายและทนไม่ไหว “ถ้า…ถ้างั้นสิ่งที่พวก เราทําเมื่อสักครู่ พวกเขา…พวกเขาเห็นทั้งหมดใช่ไหม?

เย่เฉินยักไหล่อย่างจําใจ: พวกเขาเห็นแน่นอน…
ซึ่งหวั่นถึงรู้สึกเขินอายมากๆ เธอก้มศีรษะลงและพูด “อาจาร เย…คุณ…ทำไมคุณถึงไม่เตือนฉัน… เรื่องนี้น่าขายหน้า มากๆ…”

เย่เฉินแบมือออกและพูดอย่างจำใจ หวั่นถึงเรื่องนี้คุณโทษ ฉันไม่ได้ ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าคุณจะจูบฉันอย่างกะทันหันแบบ นี้…ตอนนั้นสมองของฉันก็ว่างเปล่าเช่นกัน…”

เมื่อซึ่งหวั่นถึงได้ยินคำพูดของเขา เธอนึกถึงภาพที่เธอวิ่ง เข้าไปในอ้อมกอดของเยเฉินและจูบริมฝีปากของเขา ใบหน้า ของเธอก็แดงขึ้นเรื่อยๆ เธอพูดด้วยน้ำเสียงเขินอาย ว่า “โอ๊ย…ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว…อาจารย์เย่ ตอนนี้พวกเราจะไป ที่ไหน?”