บทที่ 1975

เหตุผลที่เย่เฉินบอกซึ่งหวั่นถึงทีละอย่าง เพราะเขากลัวว่าจู่ๆ ตัวเองจะตะโกนชื่อเธอ หรือบอกเธอว่าเขาอยู่ข้างหลังเธอ และ ทําให้เธอตกใจ

เนื่องจากส่งหวั่นถึงได้เดินอยู่ในหุบเขาลึกเพียงคนเดียวเป็น เวลานาน ถ้าหากเขาปรากฏตัวต่อหน้าเธอโดยที่เธอยังไม่ทันได้ ตั้งตัว อาจจะทำให้เธอตกใจมากๆอย่างแน่นอน

ดังนั้นเย่เฉินก็เลยเลือกที่จะบอกเธอทีละอย่าง บอกให้เธอรู้ ก่อนว่าตัวเองมาที่ญี่ปุ่น มาที่โตเกียว มาที่เขตนิชิทามะโตเกียว จากนั้นค่อยบอกเธอ ตัวเองยืนอยู่ข้างหลังเธอ

เมื่อซ่งหวั่นถึงได้ยินคำพูดเหล่านี้ของเยเฉิน เธอก็หันหน้ากลับ มาโดยไม่รู้ตัว!

เป็นอย่างนั้นจริงๆ!

เธอพบว่า ด้านหลังของตัวเองที่ห่างออกไปสิบกว่าเมตร มีคน ที่คุ้นเคยยืนอยู่ที่นั่น!

คนที่คุ้นเคยนี้ คือคนที่เธอคิดถึงในช่วงเวลาที่ตัวเองเจอวิกฤติ เขาคืออาจารย์เย่!

ซ่งหวั่นถึงตื่นเต้นและดีใจมากๆ

เธอไม่กล้าคิดเลยว่าเย่เฉินจะปรากฏตัวที่นี่อย่างกะทันหันแบบนี้!

ในเวลานี้ หัวใจของซ่งหวั่นถึงเต็มไปด้วยความซาบซึ้งและ ความสุข!

เธอพูดสะอื้นอยู่ในใจ “อาจารย์เย่มาช่วยฉันจริงๆด้วย…ใน ช่วงเวลาดึกเช่นนี้ ในระยะทางไกลขนาดนี้ อาจารย์เปรากฏตัว ต่อหน้าฉันโดยใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง! เหมือนกับจื้อจุนเป่าที่

ยืนอยู่บนก้อนเมฆเจ็ดสีในภาพยนตร์เลย! ฉันคิดว่า ฉันคงมี ความสำคัญในจิตใจของเขามากๆ…”

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ อารมณ์ของเธอทั้งหมดจมอยู่ในความ ซาบซึ้ง เธอร้องไห้และตะโกน “อาจารย์เย่!”

เมื่อพูดจบ เธอก็เดินไปหาเเฉิน!

เย่เฉันกลัวว่าเธอจะเดินหกลงบนภูเขา ดังนั้นเขาจึงรีบเดินไป ข้างหน้าสองก้าว

ทันทีที่เดินไปถึงด้านหน้าเธอ ซึ่งหวั่นถึงก็พุ่งเข้าไปในอ้อม กอดของเยเฉินทันที เธอร้องไห้และพูด “อาจารย์เย…ฉันไม่ได้ฝัน ไปใช่ไหม? เป็นคุณจริงๆ ใช่ไหม? คุณมาช่วยฉันจริงๆ ใช่ไหม…”

เย่เฉินตบหลังของเธอเบาๆและพูดปลอบใจ “คุณไม่ได้ฝันไป เป็นฉันจริงๆ ฉันมาช่วยคุณแล้ว!”

ซึ่งหวั่นถึงร้องไห้ออกมาอย่างหนักและพูดสะอื้น:”อาจารย์เย่ ฉันคิดว่าตัวเองอาจจะไม่ได้เจอคุณอีกแล้ว….

เย่เฉินถามเธอ “คุณทานยาที่ฉันมอบให้คุณใช่ไหม?”
ซึ่งหวั่นถึงพยักหน้าทันทีและกอดเยเฉินไว้แน่น และพูดบนไหล่ ของเขาว่า “ฉันเชื่อฟังคำพูดของคุณเสมอ พกยาเม็ดนั้นติดตัว ตลอดเวลา หลังจากที่รถตู้ที่ฉันนั่งมาตกลงมาจากหน้าผา ฉันก็ รีบทานยาเม็ดนั้นทันที โชคดีที่มียาเม็ดนั้น มิฉะนั้น อาจารย์เย่อ าจจะไม่ได้เจอหน้าฉันอีก…”

เย่เฉินถอนหายใจเบาๆและพูด “ตอนนั้นที่ฉันมอบยาให้คุณ ก็เพื่อให้คุณได้ใช้ยานั้นยามฉุกเฉิน แต่ผมไม่คาดหวังว่าคุณจะ ต้องใช้ยาเม็ดนี้จริงๆ ไม่คาดคิดเลยว่าคุณจะได้ใช้มันในวันนี้ จริงๆ!”

ซึ่งหวั่นถึงซาบซึ้งใจมากๆและพูดสะอื้น “อาจารย์เ โชคดี มากๆที่รู้จักคุณ…ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันอาจจะไม่มีชีวิตอยู่บน โลกนี้อีกแล้ว…บุญคุณที่คุณมีต่อฉัน ฉันอาจจะทดแทนไม่หมด ในชาตินี้..”

ซึ่งหวั่นถึงรู้สึกซาบซึ้งใจต่อเย่เฉินมากๆ

ในตอนนั้น ห้องของเธอบังเอิญกลายเป็นค่ายลอกมังกรตาม แผนผังฮวงจุ้ย โดยไม่รู้ตัว ทำให้ดวงชะตาของเธอลดลงอย่าง รวดเร็ว และเป็นอันตรายต่อชีวิตของเธอด้วย

ถ้าหากไม่ใช่เย่เฉินแก้ฮวงจุ้ยให้เธอทันเวลา เธออาจจะเสีย ชีวิตไปแล้วก็ได้

ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เย่เฉินช่วยเธอให้ได้รับตำแหน่งผู้นำตระกูลซ

งด้วย

วันนี้เธอกำลังเผชิญกับอันตรายถึงชีวิตที่ญี่ปุ่น และเธอก็อาศัยยาที่เเฉินมอบให้เธอ ทำให้เธอปลอดภัยและรอดจากอันตราย ได้

ตอนนี้เเฉินยังเดินทางไกลๆจากจีนมาที่ญี่ปุ่นในช่วงกลางดึก เพื่อมาช่วยเธอที่ติดอยู่ในภูเขาลึก บุญคุณครั้งนี้ทำให้ซึ่งหวั่นถึง ซาบซึ้งใจมากๆ

ยิ่งไปกว่านั้น เธอรักเย่เฉินมากๆ ในเวลานี้ เธอถือว่าเย่เฉิน

เป็นคนรักที่สำคัญกว่าชีวิตของตัวเอง