บทที่ 1962

เธอคิดอยู่ในใจ “พลังของฉันน่าจะมาจากยาวิเศษที่อาจาร เยมอบให้ฉัน…ตอนนั้นที่อาจารย์เข้มอบยาเม็ดนี้ให้ฉัน บอก ให้ฉันพกยาตัวนี้ติดตัวไว้ตลอด เมื่อเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น คิดไม่ถึง จริงๆว่า ในช่วงวิกฤติแบบนี้ ยาเม็ดนี้จะช่วยชีวิตของฉันไว้

เมื่อคิดถึงเยเฉิน ซึ่งหวั่นถึงรู้สึกว่าจิตใจของตัวเองได้รับการก ระตุ้นอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

เธอให้กำลังใจตัวเองอยู่ในใจ” ในเมื่ออาจารย์เย่ให้โอกาส ฉันมีชีวิตรอด งั้นฉันจะต้องมีชีวิตรอดกลับไปเมืองจีนหลังให้

เมืองจินหลิง

เป็นเมืองโบราณของหาราชวงศ์

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เจริญรุ่งเรืองเท่ากับเมืองเป็นจิงและเมืองจง ไห่ และไม่ได้ร่ำรวยเท่าเมืองหลักใหม่ในภาคใต้ แต่มันก็เป็น เมืองที่มีเสน่ห์และเอกลักษณ์ของตัวเอง

คนที่อาศัยอยู่ในเมืองนี้ รักเมืองนี้และแม่น้ำแยงซีมากๆ

ในขณะที่ซึ่งหวั่นถึงสาบานว่าจะกลับเมืองจินหลิงให้ได้ ใน สนามบินเมืองจินหลิงมีเครื่องบินส่วนตัวลำหนึ่ง กำลังวิ่งไปถึงปลายรันเวย์

นี่คือเครื่องบินส่วนตัวของตระกูลซง ในเครื่องบินสามารถ รองรับได้ยี่สิบกว่าคน และมีห้องนอนส่วนตัวบนเครื่องบินด้วย ซึ่งทรงในเวลานี้ กำลังนอนอยู่บนห้องนอนส่วนตัวในเครื่อง

บิน ในมือมีแก้วไวน์แดงอยู่และมีรอยยิ้มที่มุมปาก

เมื่อสักครู่ฮาชิโมโตะชินอิจิจึงโทรศัพท์มาหาและบอกเขา ว่า “คุณซ่ง รถตู้ที่น้องสาวของคุณนั่งอยู่ ตกลงไปด้านล่างของ หุบเขาที่มีความลึกหลายรอยเมตรในเขตนิทามะโตเกียว หลัง จากนั้นรถตู้ก็เกิดเพลิงลุกไหม้ น้องสาวของคุณโดนเผาจนไหม้ เป็นจุณแล้ว!”

ซึ่งทรงหัวเราะอย่างโหดเหี้ยม:”ดี! ดีมากๆ! ฉันรอวันนี้ รอมา นานมากแล้ว วันนี้ฉันได้รับในสิ่งที่ฉันต้องการแล้ว ต้องขอ ขอบคุณความช่วยเหลือจากคุณฮาชิโมโตะจริงๆ”

ฮาชิโมโตะชินคิจิหัวเราะออกมา: “คุณซ่ง ในอนาคตพวกเรา ทั้งสองฝ่ายควรร่วมมือกันมากๆ สิ่งสำคัญที่สุดคือหาเงินได้ เยอะๆ!”

ซ่งหรงพูดด้วยรอยยิ้ม: “เรื่องนี้คุณฮาชิโมโตะโปรดวางใจ พวกเราจะร่วมมือกันอย่างแน่นอน เงินที่ต้องให้คุณ ฉันจะให้คุณ ทุกบาททุกสตางค์อยู่แล้ว”

ฮาชิโมโตะชินคิจิพูด:”ถ้าคุณซึ่งมาญี่ปุ่นเมื่อไหร่ พวกเราค่อย ดื่มเหล้าฉลองด้วยกัน!”
ซึ่งตรงถอนหายใจและพูด “เห้อ! ครั้งนี้ที่ฉันไปญี่ปุ่น เหตุผล หลักเพื่อเสแสร้งให้คุณท่านเห็นเฉยๆ ถึงแม้ว่าไอ้แก่จะมีอายุ มากแล้ว แต่สมองของเขายังดีอยู่ ถ้าฉันประพฤติอะไรผิดเล็ก น้อย เขาคงจะสังเกตเห็นอย่างแน่นอน ดังนั้นครั้งนี้ที่ฉันไปญี่ปุ่น เพื่อไม่ให้เกิดความสงสัย พวกเราสองคนอย่าเจอกันดีกว่า”

ฮาชิโมโตะชินคิจิถาม: “คุณซ่ง งั้นพวกเราจะเซ็นสัญญาเมื่อ ไหร่?”

ซ่งหรง พูด “หลังจากที่ฉันเอาศพหรือเถ้ากระดูกของน้องสาว ฉันกลับไปที่เมืองจินหลิง และจัดงานศพให้เธอเสร็จก่อน ค่อยหา โอกาสมาเซ็นสัญญากับคุณฮาชิโมโตะ!”

ฮาชิโมโตะชินอิจิยมอย่างเจ้าเล่ห์และพูด “ฮ่าๆๆ เรื่องนี้ไม่มี ปัญหา คุณซึ่งต้องเจ็บปวดกับการสูญเสียญาติสนิท และคุณคง เสียใจมากๆ เรื่องดื่มเหล้าเลี้ยงฉลอง ก็รอไปก่อน!”

ซึ่งตรงก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ใช่ น้องสาวที่ฉลาดและเก่งของ ฉันตายอย่างอนาถ ฉันรู้สึกเจ็บปวดมากๆ ฮ่าๆๆๆๆ!”

เมื่อพูดจบ เขารู้สึกเสียดายและถอนหายใจ “ถ้าไอ้แก่นั้นไม่ ยกตำแหน่งผู้นำตระกูลให้น้องสาวของฉัน ถ้าให้เธอค่อยช่วย งานฉันอยู่ข้างๆ วันนี้ฉันคงจะไม่ฆ่าเธออย่างแน่นอน”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สายตาของซ่งหรงฉายแววโหดเหี้ยมและ พูดอย่างเย็นซา:”ถ้าจะโทษ ก็โทษไอ้แก่นั้นยกตำแหน่งผู้นำ ตระกูลให้เธอและทำให้เธอมาขวางทางของฉัน! คนที่กล้าขวาง ทางของฉัน มันจะต้องตายทั้งหมด!”
ฮาชิโมโตะชินคิจิเอ่ยปากพูด “คุณซ่ง ถ้าไอ้แก่นั้นยึดตำแหน่ง ผู้นำตระกูลกลับไปจะทำยังไงดี? หรือตอนที่พวกเราเซ็นสัญญา เขาไม่เห็นชอบการร่วมมือของพวกเราจะทำยังไงดี?

ซึ่งทรงหัวเราะอย่างเหี้ยมโหดและพูดเบาๆ “คุณฮาชิโมโตะ โปรดวางใจ สิ่งที่คุณกังวลจะไม่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน ฉันจะหา โอกาสทำให้เขาไปอยู่กับหลานสาวสุดที่รักของเขา ฉันจะเป็น ผู้นำตระกูลข่งและไม่มีใครสามารถขัดขวางฉันได้อย่าง แน่นอน!!