บทที่ 1940

หม่าหลันที่เดินด้วยไม้ค้ำก็ตะโกนอย่างตื่นเต้น “สวัสดีปี ใหม่!”

เขียวฉางควนเงยหน้าขึ้นมองดูดอกไม้ไฟบนท้องฟ้า ประกาย แวววาวสะท้อนบนใบหน้าของเขา ใบหน้าที่มีริ้วรอยมากมาย

เต็มไปด้วยความสุข

ในขณะนี้เชียวฉางควนอดที่จะคิดถึงหานเหม่ยงไม่ได้

นี่เป็นเทศกาลตรุษจีนครั้งแรกในรอบยี่สิบปีหลังจากที่หาน เหม่ยฉิงกลับจากต่างประเทศด้วย

เซียวฉางควนหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาส่งข้อความ แชทถึงหานเหม่ยงอย่างเงียบๆ ข้อความดังกล่าวมีเพียงหกคำ

สั้นๆ เท่านั้น “เหมยฉิง สวัสดีปีใหม่!

โทรศัพท์มือถือของเยเฉินถูกโจมตีด้วยข้อความแชทอย่าง ต่อเนื่อง

หลายคนส่งคำอวยพรปีใหม่ให้เขาในขณะนี้ แต่เขาไม่ สามารถตอบทีละคนได้ เขาจึงโพสต์ข้อความในวีแชทโมเมนต์ ว่า: สวัสดีปีใหม่ ญาติและเพื่อนๆ ทุกคน! ”

คืนนี้ ในเมืองจินหลิงสว่างไสวไปทั่วบ้านทั่วเมือง เย่เฉินและสมาชิกครอบครัวอีกสามคน เล่นที่ริมแม่น้ำจนถึงตีหนึ่งก่อนจะขับรถกลับ

คนส่วนใหญ่หมกมุ่นอยู่กับความสุขพิเศษของวันปีใหม่ มีแต่ ครอบครัวของนายหญิงใหญ่เชียวเท่านั้นที่ยังคงดิ้นรนกับความ อดอยาก

ในช่วงกลางวันนี้ ไม่ทราบว่าจางกุ้ยเฟินไปหาซื้อทีวีสีอันเก่า แก่ขนาด 21 นิ้วมาจากไหน ทีวีสภาพเสื่อมเสียแบบนี้ถึงแม้จะไม่ บุบสลายก็สามารถขายได้ในราคาเพียงสิบกว่าหยวนเท่านั้น คน ปกติแทบไม่อยากจะมองมันแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียวเลยด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตาม สำหรับพวกเธอสามคนแล้ว ทีวีเก่าแก่ที่ทำให้ พวกเธอได้ดูรายการชุนหว่านตั้งแต่ต้นจนจบอย่างครบถ้วน สิ่งนี้ ทำให้พวกเธอพึงพอใจและมีความสุขอย่างมาก

ขณะดูทีวี พวกเขากินอาหารเย็นวันส่งท้ายปีเก่าที่เตรียมไว้จน หมด และสุดท้ายก็ไม่เหลือแม้แต่ซุปผัก

หลังจากรับประทานอาหารในห้องนั่งเล่นแล้ว ทั้งสามคนก็ไม่ ลืมที่จะพกทีวีกลับไปที่ห้องของจางกุ้ยเฟิน

เพื่อป้องกันไม่ให้ครอบครัวของนายหญิงใหญ่เซียวเอาเปรียบ พวกเธอ

นายหญิงใหญ่เชียวและเซียวเวยเวยกำลังคิดถึงข้าวน้อยนิด ในกระถางธูป ดังนั้นพวกเธอจึงทนหิวจนถึงตีหนึ่งกว่า ค่อย ทำให้พวกจางกุ้ยเฟินยอมที่จะเข้าห้องไปนอน

หลังจากที่พวกจางกุ้ยเฟินเข้านอนแล้ว ทั้งสองก็เริ่มเตรียมที่จะต้มโจ๊กกิน

ข้าวในกระถางธูปดูไม่ค่อยดีนักเพราะมันปนเปื้อนด้วยขี้ธูปไป หมด ซึ่งดูแล้วไม่น่ากินสักเท่าไหร่ แต่นายหญิงใหญ่เชียวและ เซียวเวยเวยที่หิวจนท้องกับไส้แทบต่อยกันอยู่แล้ว ไม่มีเวลามา สนใจเรื่องพวกนี้อีกต่อไป

พวกเธอไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว พวกเธอนำกระถางธูปเข้า ครัวอย่างชำนาญ จากนั้นเทข้าวออกแล้วล้างให้สะอาดและใช้ ข้าวสารเหล่านี้หุงข้าวต้มกินในทันที

ข้าวในกระถางธูปราวๆ ครึ่งกิโลกรัม และต้มเป็นโจ๊กจึงได้ หม้อใหญ่

นายหญิงใหญ่เซียวและเซียวเวยเวยต่างดื่มไปหนึ่งชามใน ทันทีที่ข้าวต้มปรุงเสร็จ

หลังจากนั้นพวกเธอรู้สึกว่ายังไม่เพียงพอที่จะบรรเทาความหิว

ดังนั้นทั้งสองจึงดื่มอีกคนละชาม

เมื่อรู้สึกว่ารสชาติจืดไปเล็กน้อย ทั้งสองจึงแอบใส่เกลือและ ซีอิ๊วขาวที่พวกจางกุ้ยเฟินซื้อมาลงในโจ๊กแล้วคนให้เข้ากัน

จางกุ้ยเฟินพยายามทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้นายหญิงใหญ่เชียวมี โอกาสเอาเปรียบพวกเธอ แต่เธอนึกไม่ถึงว่านายหญิงใหญ่เชียว จะคิดอุบายกับข้าวในกระถางธูปและเกลือรวมทั้งซีอิ๊วข งซอวของเธอ เองได้

เช้าวันรุ่งขึ้น
ในวันปีใหม่

เนี่องจากว่าเมื่อคืนนี้ออกไปเล่นจนดึก เซียวซูหนจึงเหนื่อย ล้าเล็กน้อย จนป่านี้ยังไม่ตื่น

เย่เฉินตื่นก่อนแล้ว เขาชงชาให้ตัวเองในห้องนั่งเล่นชั้นล่าง

ในเวลาว่าง เขาจึงเช็คดูวีแซทโมเมนต์ นอกจากกลุ่มเพื่อนที่ แสดงความยินดีในวีแชท โมเมนต์แล้ว เขายังสังเกตดูโมเมนต์ ของซ่งหวั่นถึงไปด้วย

“ออกเดินทางไปญี่ปุ่นวันนี้ เวลาประมาณหนึ่งสัปดาห์ ในช่วง เวลานี้หากใครมีธุระภายในเมืองจีนหลัง โปรดติดต่อซึ่งทรงได้ เลยค่ะ”

เย่เฉินรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เขาไม่ได้คาดคิดว่าซึ่งหวั่นถึงจะ ไปญี่ปุ่น ในวันแรกของวันตรุษจีนแบบนี้

ในเวลาเดียวกันข้างบ้านA04.

จางกุ้ยเฟินกับเพื่อนอีกสองคนตื่นแต่เช้า แม้ว่าวันนี้จะเป็นวัน แรกของปีใหม่ แต่พวกเธอยังต้องไปทำงานหาเงินที่ซูเปอร์ มาร์เก็ตดังเช่นเคย

สิ่งแรกที่จางกุ้ยเฟินทำเมื่อตื่นแต่เช้าคือการจุดธูปให้กับเจ้า แม่กวนอิมเพื่อที่เจ้าแม่กวนอิมจะอวยพรเธอด้วยความสงบและ ความเจริญรุ่งเรือง ในปีใหม่

เธอจุดธูปสามดอก อธิษฐาน โค้งคำนับ และเมื่อเธอยืนขึ้นเพื่อ ใส่ธูปสามดอกลงในกระถางธูปนั้น เธอก็ตระหนักถึงความผิดปกติเล็กน้อย

เดิมทีเมื่อปักธูปลงในข้าวในกระถางธูปแล้ว จะรู้สึกถึงแรง ต้านได้อย่างชัดเจน

แต่ตอนนี้ เธอไม่พบความรู้สึกได้เลย

เมื่อมองเข้าไปใกล้ๆ เธอก็โกรธจัด ในทันที

เธอคํารามด้วยความโกรธเคือง “ยัยแก่ที่แซ่เซียวเอ๊ย! ถึง กล้าขโมยข้าวสารจากกระถางธูปของกงั้นเหรอ!?! “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ