บทที่ 1932

อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้ปฏิเสธในทันทีเลย และไม่ได้วิ่งหนี ทันที เธอเอามือไปปิดหน้าเธอ และโค้งคำนับอย่างสุดซึ้ง “ท่าน พ่อ นานาโกะเข้าใจแล้วค่ะ!

นางาฮิโกะ อิโตะ ยิ้มอย่างสบายใจ และพูดว่า “พ่อแก่แล้ว โดนลมหนาวสักหน่อยก็รู้สึกไม่ไหวแล้ว พ่อจะกลับไปพักผ่อน ก่อนแล้ว คุณก็รีบเข้าไปพักผ่อนเถอะ

อิโตะ นานาโกะ พูดขึ้นมาว่า “ท่านพ่อ หนูส่งพ่อเข้าไปเถอะ! นางาฮิโกะ อิโตะ โบกมือ “ไม่ต้องแล้ว คุณชอบนั่งสมาธิ นั่ง สมาธิไปอีกสักครู่เถอะ”

หลังพูดจบ เขาก็ควบคุมเก้าอี้รถเข็นไฟฟ้าด้วยตัวเอง หมุน วงกลมครึ่งวงกลมตรงจุดนั้น แล้วกลับไปที่ห้องของตัวเองอย่าง

ช้าๆ

อิโตะ นานาโกะ มองดูแผ่นหลังของพ่อหายไปที่ปลายทางเดิน รู้สึกว่าใบหน้าของเธอยังคงมีความร้อนอยู่ ดังนั้นเธอจึงใช้มือ ปิดลงไปที่หิมะหนาทึบอย่างเบาๆ ต่อจากนั้น ก็เอามือปิดใบหน้า ของตัวเอง

มือทั้งคู่ที่เย็นเฉียบทำให้อุณหภูมิแก้มของเธอลดลงอย่างมาก และก็ทำให้ส่วนลึกของหัวใจ อิโตะ นานาโกะ ค่อยๆ กลับสู่ ความสงบ
หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ยื่นมือออกมาอีกครั้ง และเขียนตัว อักษรจีนที่สวยงามสองตัวอยู่บนหิมะด้วยนิ้วมือของเธอ อักษรจีน สองตัวนี้ ก็คือชื่อของเเฉินนั่นเอง

หลังจากนั้น เธอก็ใช้สองมือทั้งคู่ประคองคาง และมองดูเกล็ด หิมะตกลงมาทีละแผ่นอยู่บนตัวอักษรจีนสองตัว จนตัวอักษรจีน สองตัวนั้นเริ่มเบลอมากขึ้นเรื่อยๆ และในที่สุดก็หายไป

ในขณะนี้ เธอถึงค่อยๆ ลุกขึ้นมา และกลับไปในห้องของตัว เอง

ในเวลาเดียวกัน

โอซาก้า ประเทศญี่ปุ่นที่อยู่ห่างจากเกียวโตเพียงไม่กี่สิบ

กิโลเมตร

ผู้หญิงแขนเดียวคนหนึ่งอยู่ภายใต้การนำทีมโดยทหารกอง กำลังป้องกันตนเองของญี่ปุ่นหลายคน มาถึงที่สถานีกองกำลัง ป้องกันตนเองใน โอซาก้า

ผู้หญิงมือเดียวคนนี้มีนามสกุลว่าเหอ เป็นลูกสาวของตระกูล เหอของตระกูลศิลปะการต่อสู้โบราณที่สำคัญตระกูลใน ประเทศจีน

เธอ ก็คือมารดาผู้ให้กำเนิดของซูรั่วหลี เหออิงจิ๋ว

เนื่องจากเวลาในญี่ปุ่นต่างกันเร็วกว่าในประเทศจีนหนึ่ง ชั่วโมง ดังนั้นในเวลานี้ จึงเป็นเวลาสี่ทุ่ม ในช่วงกลางคืนของโอซาก้าแล้ว

ภายใต้การนําทางของทหาร ในที่สุดเหออิงซิ่วก็ได้เข้าสู่สถานี

กองกำลังป้องกันตนเอง หลังจากผ่านการตรวจสอบความ ปลอดภัยอย่างเข้มงวด หลังจากนั้น ทหารก็พาเธอออกจากอาคารแห่งหนึ่ง ด้วยลิฟต์

ความเร็วสูงตลอดทาง

ลิฟต์ความเร็วสูงหยุดลงในที่ระดับความลึกห้าสิบเมตรใต้ดิน ที่นี่ ก็คือฐานป้องกันสามฐานของกองกำลังป้องกันตนเองโอ ซาก้า

การป้องกันสามประการสำหรับการใช้งานพลเรือน ได้แก่ กัน น้ำ กันฝุ่น และกันตก

และการป้องกันทั้งสามในกองทัพ หมายถึงอาวุธต่อต้าน

นิวเคลียร์ ต่อต้านชีวภาพและเคมี และอาวุธต่อต้านเคมี

ดังนั้น ฐานป้องกันทั้งสามแห่งนี้ จึงเป็นพื้นที่ที่มีการป้องกัน ตนเองอย่างใกล้ชิดที่สุดของกองกำลังป้องกันตนเองในโอซาก้า

ในตอนนี้ ฐานป้องกันสามแห่งนี้ถูกใช้เพื่อวัตถุประสงค์อื่น ผู้ ยอดฝีมือมากกว่าห้าสิบคนจากตระกูลซูรวมทั้งซูรั่วหลีทั้งหมด ถูกกักขังอยู่ที่นี่ การป้องกันที่แข็งแกร่งของที่นี่ สามารถป้องกัน ไม่ให้พวกเขาแหกคุกได้อย่างมีประสิทธิภาพ

หลังจากที่เหออิงซิ่วถูกนำเข้ามา ก็ถูกจัดให้เข้าไปอยู่ในห้องที่ ปิดสนิทห้องหนึ่ง
ประตูเหล็กของห้องนี้ มีความหมายี่สิบเซนติเมตร แข็งแรง กว่าห้องนิรภัยของธนาคารมาก

หลังจากที่เธอนั่งลงอยู่ในห้อง ทหารญี่ปุ่นคนหนึ่งเดือนเธอ ด้วยเสียงเบาๆ ว่า “อีกสักครู่คนก็มาถึง พวกคุณมีเวลาเพียงห้า นาทีเท่านั้น”

เหออิง วพยักหน้าอย่างเร่งรีบ และพูดอย่างจริงจังว่า

“ขอบคุณ”

ทหารคนนั้นไม่ได้พูดอะไรอีก หันหลังเดินออกจากห้องไป หนึ่ง นาทีต่อมา หญิงสาวที่มีกุญแจมือเหล็กใส่อยู่ที่ข้อมือและข้อเท้า เดินเข้ามาภายใต้การนำของทหารสองคน

หญิงสาวคนนี้มีสีหน้าที่มืดมนเล็กน้อย และสายตาของเธอก็ เต็มไปด้วยความเย็นชา

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เธอเข้าไปในห้อง ดวงตาที่เย็นชา นั้นก็ต้องขึ้นมาทันทีด้วยความประหลาดใจ จากนั้น น้ำตาที่ร้อน ผ่าวก็ไหลตามแก้มลงมาอย่างไม่หยุดยั้ง

เธอมองไปที่เหออิงซิ่วที่กำลังร้องไห้อย่างเงียบๆ อยู่ต่อหน้า เธอ สําลักและเรียกออกมาว่า “แม่……

เหออิงซิ่วเดินเข้าไปสองก้าวอย่างรวดเร็ว จับมือเธอไว้ในอ้อม แขนของเธอด้วยมือข้างเดียว ขณะที่ลูบหลังศีรษะของเธอเบาๆ และก็พูดด้วยความรักใครว่า “รั่วหลี คุณได้รับความทุกข์ แล้ว……

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ