บทที่ 1926

หลังพูดจบ เขากัดฟันและกระทืบเท้า หยิบถ้วยน้ำชาขึ้นมา และดื่มเข้าไปทั้งหมดในคราวเดียว

การดื่มน้ำชาถ้วยนี้ลงไป ก็เทียบเท่ากับการยอมรับข้อตกลง

ใหม่ของเยเฉิน

บทลงโทษหนึ่งปี เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่ากลายเป็นสองปี ในทันที

ขงเต๋อหลงอยากจะร้องไห้มาก และร่างกายของเขาก็เหมือน กับสูญเสียจิตวิญญาณไปในทันที ไร้ซึ่งพลังงานโดยสิ้นเชิง

ต่งรั่วหลินก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยในเวลานี้

คนอื่นๆ ไม่ทราบถึงความขัดแย้งระหว่างเยเฉินและขงเต๋อ หลง แต่เธอรู้ดีอย่างสมบูรณ์

ก่อนหน้านี้ก็คือเย่เฉินที่ขอให้ขงเต๋อหลงปั่นจักรยานจากเย่นจิ งมาที่เมืองจินหลิง และอดทนต่อความยากลำบากและปรับ เปลี่ยนอยู่ในเมืองจีนหลัง ตอนนี้เเฉินก็เริ่มใช้ตัวเลขออกมา เล่นเป็นเกมปริศนาใบอีกครั้ง และเธอก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นมา ในทันที

ดังนั้น เธอจึงถามขงเต๋อหลงด้วยเสียงต่ำว่า “พี่ชาย นี่มันเกิด อะไรขึ้นกันแน่? ”

ขงเต๋อหลงยื่นโทรศัพท์มือถือให้ส่งรั่วหลินด้วยความสิ้นหวังบนหน้าจอของโทรศัพท์มือถือ เป็นข้อความทางวีแชทที่แม่ของ เขาตงซิ่วหัวส่งมาให้เขา

หลังจากที่ต่งรั่วหลินอ่านจบ นางก็ตะลึงไปเลยในทันที เธอก็ไม่คาดคิดเลยว่า เย่เฉินจะโหดร้ายได้ขนาดนี้ ยึดความ ยาวของเวลาที่ต้องอดทนความทุกข์ทรมานหนึ่งปีของพี่ชายลูกพี่ ลูกน้องเป็นเท่าตัวโดยตรงเลยงั้นเหรอ

อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่มีเวลาที่จะไปใส่ใจกับขงเต๋อหลงเลย

เธอกำลังคิดย้อนกลับไปอยู่ในใจ โดยคิดย้อนกลับไปดูว่า ตั้งแต่ขงเต๋อหลงเดินเข้ามาจากประตูจนถึงตอนนี้ มีจุดไหนบ้างที่ ทำให้เก๋เฉินขุ่นเคืองกันแน่

“พี่ชายได้รุกรานต่อเย่เฉินหรือไม่?”

“ดูเหมือนจะไม่มีเลย…….เขาสุภาพต่อเย่เฉินอยู่ตลอดเลย แทบจะโค้งคำนับและเรียกเขาว่าพี่ใหญ่โดยตรงแล้ว

“พี่ชายได้รุกรานเซียวซูหนไปหรือไม่?”

“ก็เหมือนจะไม่มีนะ! พี่ชายกลัวเเฉินจะตายไป รู้ว่าเขียว ห รันเป็นภรรยาของเย่เฉิน ถึงจะเพิ่มความกล้าหาญให้เขาเป็นสิบ เท่า เขาก็ไม่กล้าที่จะมีความคิดใดๆ ที่คิดไม่ซื่อกับเซียวซูหน หรอก”

“พี่ชายได้รุกรานพ่อแม่ของเซียวชูหนไปงั้นเหรอ?”

“ก็ไม่เห็นมีเลยนิ! พี่ชายแสดงออกอย่างถ่อมตัวมากตั้งแต่เขาเข้ามาจากประตูมาจนถึงตอนนี้ และก็ไม่มีท่าทางที่เหมือนกับ เพลย์บอยรวยเลยสักนิด

“งั้นเขาได้รุกรานเช่นเฉินตรงจุดไหนไปเหรอ?” ต่งรั่วหลินตกอยู่ในห้วงความคิดทันใดนั้น หลังจากนั้น สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นหวังตงเสงี่ยนที่ แอบมองเย่เฉินอย่างลับๆ อยู่

ในเวลานี้ ในใจของเธอก็สั่นไหวเล็กน้อย

“หรือว่า……หรือว่าจะเป็นเพราะหลังจากเมื่อกี้นี้พี่ชายได้เผย ท่าทีที่เห็นชอบต่อหวังตงเสงี่ยน ก็เลยทำให้เยเฉันรู้สึกอุ่น เคือง?!”

“แต่ว่า เยเฉินกับหวังตงเสงี่ยนมีความเกี่ยวข้องกันอย่างไรเห รอ?! หวังตงเสงี่ยนเป็นรองประธานของเหากรุ๊ป เธอพอได้ ติดต่อกับเซียวซูหนอยู่บ้าง แต่เป็นไปไม่ได้ที่จะมีการติดต่อมาก มายกับเย่เฉินเลย!”

“อีกอย่าง แม้ว่าเย่เฉินจะรู้จักกับหวังตงเสงี่ยน แล้วจะเป็น เพราะเหตุผลอะไร ถึงนำความโกรธ ในเรื่องที่พี่ชายหยอกล้อหวัง ตงเสวียนไปที่พี่ชายล่ะ?”

“ยิ่งไปกว่านั้น ในสายตาที่หวังตงเสงี่ยนมองเยเฉินนั้น ดู เหมือนจะมีความผิดปกติเล็กน้อย! ……มันมีสิ่งใดที่ถูกซ่อนอยู่ ในนั้นหรือไม่!”

เมื่อต่งรั่วหลินคิดถึงเรื่องนี้ ในสมองของนางก็ได้วุ่นวายยุ่งเหยิงไปหมดแล้ว

สติบอกเธอว่า เย่เฉินและหวังตงเสงี่ยนไม่น่าจะมีความ เกี่ยวข้องอะไรกัน

อย่างไรก็ตาม สัญชาตญาณบอกเธอว่า ความสัมพันธ์ระหว่าง คนสองคนนั้น มันไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่ตัวเองมองเห็นเลย