บทที่ 1914

ทันทีที่เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนได้ยินคำพูดนี้ พวกเขาก็มี พลังขึ้นมาทันที

เพราะยังไง คนที่สามารถอาศัยอยู่ใน Tomson Riviera ได้ นั้น ต้องมีความสามารถทางการเงินที่แข็งแกร่งมาก “เงินที่หามา อย่างยากลำบาก” จากปากของพวกเขานั้น จะต้องเป็นตัวเลข ทางดาราศาสตร์อย่างแน่นอน

ลองคิดๆ แล้วมันก็ใช่ ผู้คนที่สามารถอาศัยอยู่ในวิลล่าที่มี ราคามากกว่าหนึ่งพันล้านได้ตามต้องการ สำหรับพวกเขาแล้ว เงินจํานวนสามถึงห้าล้านมันก็ไม่ค่อยเท่าไหร่หรอก? เงินจำนวน สามสิบถึงห้าสิบล้านเกรงว่าก็คงแค่ขมวดคิ้วเล็กน้อยเท่านั้น

แต่เมื่อเห็นท่าทีการแสดงออกที่ทรุดโทรมขนาดนี้ของนาย หญิงใหญ่คนนี้ ดูเหมือนว่าจำนวนเงินที่จะต้องมากกว่าสามสิบ ถึงห้าสิบล้านแน่นอน!

บางที นี่อาจจะเป็นคดีการลักขโมยขนาดใหญ่หนึ่งคดีอีก

ด้วย!

ดังนั้น หลายคนจึงรีบเดินเข้าประตู และซักถามจากเซียว เวยเวย โดยตรงว่า “การโจรกรรมเกิดขึ้นเมื่อใด? ทรัพย์สินถูก ขโมยไปจํานวนเท่าไหร่?

เซียวเวยเวยรู้สึกอักอ่วนเล็กน้อย และกล่าวว่า “นี่……รบกวนพวกคุณไปถามคุณย่าของฉันที่ชั้นสองเถอะ เงินที่หายไปคือของ เธอ เธอรู้เรื่องนี้ดีที่สุด”

“โอเค!”

เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนก็รีบเดินขึ้นไปชั้นบน จากการนำ ทางของเซียวเวยเวย และมาถึงที่ห้องนอนบนชั้นสอง

เมื่อเห็นผู้ชายหนุ่มหนึ่งคนและผู้ชายแก่หนึ่งคนนอนอยู่ในห้อง นอนบนชั้นสอง เจ้าหน้าที่ตำรวจก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ ได้คิดอะไรมาก เดินตรงไปที่ระเบียง และซักถามนายหญิงใหญ่ เซียว “นายหญิงใหญ่ ทรัพย์สินของคุณหายไปใช่หรือไม่?”

“ใช่! ฉันเอง!” นายหญิงใหญ่เชียวพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ผู้ หญิงคนหนึ่งที่ชื่อว่าเฉียนหงเช่น!ขโมยเงินที่หามาอย่างยาก ลำบากของฉันและหนีไปแล้ว! พวกคุณต้องจับตัวเธอให้ได้!

เจ้าหน้าที่ตำรวจพยักหน้าอย่างเร่งรีบ และหยิบคอมพิวเตอร์ แบบพกพาของเจ้าหน้าที่ตำรวจออกมา แล้วพูดว่า “คุณพอจะ ทราบข้อมูลเบื้องต้นของเฉียนหงเป็นคนนี้หรือไม่? เช่นบ้านเกิด และอายุ ถ้าคุณมีหมายเลขบัตรประจำตัวประชาชนของเธอก็จะ ยิ่งดี! หากเป็นเช่นนั้น พวกเราก็จะสามารถค้นหาข้อมูลเฉพาะได้ โดยตรง และไปจับกุมคนได้ทันที”

“หมายเลขบัตรประจำตัวประชาชนนั้นเหรอ?” นายหญิงใหญ่ เซียวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และถามเซียวเวยเวยว่า “คุณรู้หมายเลข บัตรประจำตัวประชาชนของแม่คุณหรือไม่?”

เซียวเวยเวยกล่าวอย่างเชื่องช้าว่า “ฉัน…ฉันจำได้แค่ส่วนเล็กจำไม่ได้ทั้งหมด……..

นายหญิงใหญ่เซียวรีบของเธอที่แต่งงานประชาชนเธอบนนั้นอย่างแน่นอน!

เซียวเวยเวยพยักหน้า ได้คะคุณย่า ฉันจะไปหา

เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายมองหน้าและเป็นหัวหน้า เอ่ยปากถามว่า นายหญิงใหญ่ ความสัมพันธ์ระหว่างเฉียนหงเ นาขโมยเงินของคุณคุณอะไรกันเหรอ?

นายหญิงใหญ่เซียวกัดแล้วพูดว่า เวรเป็นสะใภ้ คนของฉันฉันคอยระมัดระวังมาโดยตลอด แต่ไม่คาด เลยว่าขโมยจะเป็นคนในครอบครัวตัวเอง”

เป็นหัวหน้าตำรวจพูดอย่างอักเล็กน้อยเป็น คนครอบครัวของเอง ก็ต้องพิจารณาให้รอบคอบแล้ว ว่าต้องกระบวนการทางกฎหมายหรือไม่ เพราะการ โจรกรรมไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย และนี่เป็นความทางอาญา

หลังจากหยุดไปชั่วครู่ เขาพูดอีกว่า คุณกล่าว หาเธอเป็นขโมยจริงๆ ถ้าอย่างสอบสวนแล้ว พวกเราโอนกับพนักงานอัยการเริ่มดำเนิน คดีต่อไป หากคดีอาญาถูกตัดสินว่าความผิดหนัก อย่างน้อยต้องติดนานหลายจนกระทั่งกว่าปี คุณคือในครอบครัวเดียวกัน จำเป็นต้องเอาจริงขนาดนี้ก็ได้หรือไม่? ”

นายหญิงใหญ่เชียวตะคอกอย่างเย็นชา “เอาจริงงั้นเหรอ? ฉัน ไม่เพียงแต่จะเอาจริงเท่านั้น และยังจะเอาจริงจนถึงที่สุดอีกด้วย! เป็นการดีที่สุดที่พวกคุณจับกุมเธอ และตัดสินจำคุกตลอดชีวิตไป เลย! แม้แต่เงินของฉันก็กล้าที่จะขโมย มันบางอาจเกินไปแล้ว! ในวันนี้ฉันก็จะทำให้เธอรู้ว่า หญิงชราอย่างฉัน ไม่ใช่คนที่เธอ สามารถรังแกได้ตามใจอย่างแน่นอน! จะต้องสั่งสอนให้เธอ หลาบจําสักหน่อย!

เมื่อเห็นเช่นนี้คนที่เป็นหัวหน้าเจ้าหน้าที่ตำรวจ ก็ไม่เกลี้ย กล่อมอีกต่อไป และพยักหน้าแล้วพูดว่า “ในเมื่อทางคุณเรียก ร้องว่าอีกฝ่ายลักขโมยทรัพย์สินของคุณ งั้นพวกเราก็จะดำเนิน การตามคดีลักทรัพย์”:black”ต่อไป”

นายหญิงใหญ่เชียวพยักหน้าอย่างเร่งรีบ “ใช่ ใช่ ใช่! ต้อง ดำเนินการตามคดีลักทรัพย์ต่อไป และจับกุมตัวเธอ! ตัดสิน ลงโทษเธอ!”

หัวหน้าตำรวจถามขึ้นอีกครั้งว่า “นายหญิงใหญ่ ในครั้งนี้คุณ ได้สูญเสียทรัพย์สินไปจำนวนเท่าไหร่เหรอ? ซึ่งรวมถึงแต่ไม่ จำกัดเพียงเงินสด สิทธิเจ้าหนี้และของใช้ส่วนตัวอันมีค่าอื่นๆ ทุก ชนิด”

นายหญิงใหญ่พูดโพล่งออกมาว่า “เธอขโมยเงินของฉันไป สองร้อยหยวนถ้วน! นั่นคือเงินที่ฉันหามาอย่างยากลำบากของ ฉันทั้งหมดเลย!”
เจ้าหน้าที่ตำรวจตกตะลึงไปเลยทันที “เท่า……เท่าไหร่นะ?! สองร้อยงั้นเหรอ?!”