บทที่ 1911

หนึ่งคําถามที่ขงเต๋อหลงถามขึ้นมาอย่างกะทันหัน ทำให้ตั้งสั่ง หลินไม่ทันได้ปกปิด เธอพูดด้วยความเขินอายทันทีว่า “คุณ……คุณ……อย่าพูดไปทั่วนะ………..ฉันไม่ได้ชอบเเน เลย!”

“ผมไม่เชื่อคุณหรอก!” ขงเต๋อหลงเดริมฝีปากของเขา “ผม ตามจีบสาวมานานหลายปีแล้ว และก็พอเข้าใจผู้หญิงพอสมควร ด้วยท่าทางในตอนนี้ของคุณ ก็คือชอบเย่เฉินอย่างแน่นอน!

ต่งรั่งหลินแสร้งทำเป็นหมดความอดทนและกล่าวว่า “โอ้ย แล้วแต่คุณจะคิดแล้วกัน ไม่อยากจะคุยกับคุณล่ะ”

ขงเต๋อหลงเตือนว่า “รั่วหลิน เยเฉันเป็นคนที่เคยแต่งงานมา แล้วนะ คุณควรอยู่ห่างจากเขาให้มากจะดีที่สุด มิฉะนั้นถ้ามันถูก กระจายออกไป คุณหนูต่งของตระกูลต่งชอบผู้ชายที่มีภรรยา แล้วคนหนึ่ง และตระกูลต่งก็จะต้องอับอายขายหน้าเพราะคุณเอา นะ!”

เมื่อตั้งรั่วหลินได้ยินคำพูดนี้ เธอก็โมโหขึ้นมาทันที และพูด โพล่งออกจากปากและตำหนิว่า “คุณยังมีหน้ามาว่าฉันอีกเหรอ? เรื่องที่คุณกลืนสร้อยคอลงไปและต้องทำการผ่าตัดถูกกระจายไป ทั่วทั้งเมือง ทั่วทั้งเย่นจึงมีใครที่ไม่รู้เรื่องนี้บ้างเหรอ และหลังจาก นั้นคุณก็สวมหมวกกันน็อกสีเขียว และปั่นจักรยานยุค80จากเป็น จึงไปยังเมืองจินหลิงตลอดทาง ทั้งทั่วเย่นจึงยิ่งไม่มีใครที่ไม่รู้เรื่องนี้เลย แล้วทำไมคุณไม่บอกว่าตัวเองทำให้ตระกูลขงอับอาย ขายหน้าล่ะ?”

“ฉัน……..” ขงเต๋อหลงรู้สึกอับอายอย่างเต็มหน้าและอดไม่ไหว และก็รู้สึกโมโหอยู่ในใจอย่างมาก และพูดอย่างโกรธเคืองว่า “รั่วหลิน มันจำเป็นไหม? คุณจำเป็นต้องถึงกับทำร้ายซึ่งกันและ กันกับผมไหม?”

ต่งรั่วหลินกลับมาถามเขาว่า “แล้วคุณจะมาว่าฉันทำไม? ”

ขงเต๋อหลงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และพูดว่า “เอาล่ะ! ผม เข้าใจจริงๆ แล้ว คุณก็คือแอบชอบเย่เฉิน………

ในขณะที่พูด เขาก็พึมพำอย่างเศร้าสร้อยว่า “แม่งมันช่าง แปลกมากเลยจริงๆ! เย่เฉินเป็นชายคนหนึ่งที่เคยแต่งงานมา แล้ว มันมีดีตรงไหนกันแน่วะ? ทำไมพวกคุณแต่ละคนถึงชอบแต่ เขา? ผู้ชายคนอื่นๆ ในโลกนี้ตายไปหมดแล้วเหรอ?

ต่งรั่วหลินก็ไม่ได้ปิดบังเรื่องที่ตัวเองชอบเยเฉินอีกต่อไป และ ถามด้วยความสงสัยว่า “ยังมีใครที่ชอบเขาอีกเหรอ?”

ขงเต๋อหลงพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ก็คือซ่งหวั่นถึงของตระกูล ซึ่งในเมืองจิงหลิงไง ทำไมครั้งที่แล้วผมถึงกลืนสร้อยคอ ก็เพราะ ว่าซึ่งหวั่นถึงจัดงานวันเกิดของเธอไม่ใช่เหรอ? เดิมทีผมอยากจะ จีบเธอให้ได้ และทั้งสองตระกูลแต่งงานกันสักหน่อย แต่ไม่คาด คิดเลยว่าตลอดงานเธอไม่ได้สนใจผมเลยแม้แต่น้อย เอาแต่มุ่ง ความสนใจทั้งหมดไปที่บนตัวเย่เฉินคนนั้น ดังนั้นผมจึงรู้สึก โกรธมาก ก็เลยโมโหกับเเฉินขึ้นมา……..
ต่งรั่วหลินอุทานว่า “ไม่ใช้มั้ง! ซึ่งหวั่นถึงชอบเย่เฉินงั้นเหรอ?! พี่ คุณล้อเล่นกับฉันอยู่ใช่ไหม?”

ขงเต๋อหลงกล่าวอย่างหดหู่ว่า “พี่จะโกหกคุณทำไม? มันมี ประโยชน์อะไรต่อผมเหรอ? พูดตามตรงนะผมรู้สึกค่อนข้างชอบ ซึ่งหวั่นถึงนะ และตอนนี้เธอก็ได้กลายเป็นผู้นำตระกูลของตระกูล ซ่งไปแล้วด้วย ถ้าสามารถแต่งงานกับตระกูลขงได้แล้วก็ ก็จะ เป็นตัวช่วยที่ดีสําหรับตระกูลขงอีกด้วย แต่ไม่คาดคิดว่าเธอไม่ ได้ชอบผมเลยแม้แต่น้อย!

รูปลักษณ์ที่สวยงามและเย้ายวนใจของซ่งหวั่นถึงปรากฏขึ้น ทันทีในสมองของต่งรั่วหลิน

แม้ว่าต่งรั่วหลินก็เป็นคุณหนูของตระกูลใหญ่ แต่เธอก็ขาด ความมั่นใจในตัวเองอย่างมาก ตอนที่เธออยู่ต่อหน้าซึ่งหวั่นถึง

ประการแรกคือความแข็งแกร่งของตระกูลซึ่งไม่ได้ด้อยไปกว่า ตระกูลต่งเลย ประการที่สองก็คือ ซึ่งหวั่นถึงเป็นคนสวยที่หาได้ ยากอย่างแท้จริงคนหนึ่ง ไม่เพียงแต่มีรูปร่างหน้าตาที่สวยงาม เท่านั้น และยังมีออร่าที่ดีมากอีกด้วย เป็นคนสวยที่สุดยอดและ ไร้ที่ติอย่างแน่นอน

จนกระทั่งตั้งรั่วหลินคิดว่า ซึ่งหวั่นถึงถึงเป็นคนสวยอันดับหนึ่ง ในเมืองจิงหลิง ในแง่ที่แท้จริง แม้ว่ารูปร่างหน้าตาของเซียวซูห รันก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าซึ่งหวั่นถึง แต่ในแง่ของออร่า เซียวซูหนก็ ยังคงด้อยไปกว่าลูกคุณหนูที่สง่างามอย่างซึ่งหวั่นถึงเล็กน้อย

สิ่งที่ยอดเยี่ยมไปกว่านั้นก็คือ ตอนนี้ซึ่งหวั่นถึงได้กลายเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลซ่งไปแล้วด้วย

นี่คงไม่ใช่สิ่งที่ลูกคุณหนูคนหนึ่งก็จะสามารถเปรียบเทียบเอา ได้ เพราะอย่างไรก็ตาม ลูกคุณหนูของตระกูลใหญ่ส่วนมาก จะ เป็นได้แค่คนนอกที่จะต้องแต่งงานออกไปในอนาคต และไม่มี ตระกูลใหญ่ใดที่จะให้สิทธิในการสืบทอดมรดกทางตระกูลแก่ผู้ หญิงคนหนึ่งเลย

แต่ตระกูลซงกลับทำเช่นนั้น

ตอนนี้ซึ่งหวั่นถึงเป็นผู้ดูแลตระกูลที่มีระดับมูลค่ามากกว่าหนึ่ง แสนล้านเพียงคนเดียว และเธอก็เป็นถึงผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดใน ประเทศจีนอย่างแน่นอน

แม้ว่าจะเป็นกู้ชิวอี้ ก็ยังไม่ได้สืบทอดตระกูลอย่างแท้จริงเลย ดังนั้นหากจะพูดถึงมูลค่าทางฐานะจริงๆ แล้ว ซึ่งหวั่นถึง ในตอน นี้ ก็ต้องเหนือกว่าชิวอี้อย่างแน่นอน

คนสวยสุดยอดที่สง่างามและฉลาดแบบนี้ ก็ชอบเย่เฉินด้วย งั้นเหรอ ในเวลานี้ทำให้ตั้งรั่วหลินตระหนักถึงแรงกดดันจากการ แข่งขันที่รุนแรง

ขงเต๋อหลงที่อยู่ข้างๆ เห็นว่าเธอไม่ได้พูดอีกต่อไปและบน ใบหน้าเต็มไปด้วยความเครียด จึงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอยู่ ในใจ “ขงเต๋อหลงอย่างผมด้อยกว่าเย่เฉินตรงไหนกันแน่? ทำไม เขาถึงเป็นที่ชื่นชอบของทุกคนเช่นนี้? “