บทที่ 1904

ดังนั้น ในใจของหล่อนรู้ดีว่า คนที่สามารถอาศัยอยู่ใน คฤหาสน์ซีรี่ส์Aได้ ล้วนมีความสามารถมากกว่าตนหลายเท่า

เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ตนตบนายหญิงใหญ่เมื่อสักครู่นี้ ผู้หญิง

คนนี้ก็ตกใจจนเกือบราดแล้ว

ในใจของหล่อนเวลานี้ครุ่นคิดอย่างร้อนใจว่า “หมดกัน หมดกัน หมดกัน! คราวนี้ก่อเรื่องใหญ่เข้าแล้ว! ใครจะไปคิด ว่านายหญิงใหญ่จะมีคีย์การ์ดจริงๆ! เมื่อกี้นี้ฉันยังตบเธออยู่ เลย ถ้าหากหล่อนหาเรื่องฉัน ถ้างั้นฉันก็ต้องแย่แน่ๆ?!

ในเวลานี้พนักงานรักษาความปลอดภัยก็ตกใจจนตัวสั่น

“เกิดอะไรขึ้น? นายหญิงใหญ่คนนี้เป็นผู้อยู่อาศัยของ คฤหาสน์ในTomson Rivieraจริงๆ? ทำไมถึงได้ไม่คุ้นกับเธอ เลยล่ะ? ”

“อีกอย่าง คนที่สามารถอาศัยอยู่ชุมชนคฤหาสน์แห่งนี้ได้ แต่ละคนล้วนเป็นเศรษฐีมีฐานะทั้งนั้น ในเมื่อนายหญิงใหญ่คนนี้ มีเงินทอง มีความสามารถมากขนาดนี้ทั้งยังมีแบล็คกราวน์ที่ดี ขนาดนี้ด้วย ทำไมถึงได้ถือถุงที่เต็มไปด้วยเศษอาหารแบบนี้กลับ มายังTomson Rivieraล่ะ? ”

“หรือว่าตอนนี้คนรวยนิยมกินเศษอาหารกัน? ? ”

ในเวลานี้ นายหญิงใหญ่เชียวถามผู้หญิงคนนั้นด้วยความโมโหว่า “เบิกตาเฮงซวยของคุณดูชัดเจนแล้วใช่ไหม? ตอนนี้ คุณจะบอกได้หรือยังว่าฉันเป็นผู้อยู่อาศัยของคฤหาสน์เลข A04หรือเปล่า? ! ”

ผู้หญิงคนนั้นตกใจจนขีดสุด!

ในขณะที่หล่อนตัวสั่นอยู่นั้น ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไปดี ใน เวลานี้เชียวฉางควนก็กลับมาจากเดินเล่นข้างนอกพอดี

แม้ว่าเขาจะเห็นเงาของนายหญิงใหญ่เซียวแล้ว แต่ยังไม่ทัน ดูให้ชัดเจน ก็ได้กลิ่นของเศษอาหาร

พร้อมทั้งบีบจมูก วางแผนที่จะเดินอ้อมไป

พอเชียวฉางควนเดินมาถึงด้านหน้าของเครื่องกั้นประตู เมื่อ รูดบัตร เครื่องอัจฉริยะก็พูดขึ้นว่า “สวัสดีผู้อยู่อาศัยคฤหาสน์ เลขที่A05ยินดีต้อนรับคุณกลับมาบ้าน

เครื่องกั้นประตูเปิดออกพร้อมกับเสียง เมื่อนายหญิงใหญ่ เซียวได้ยินว่าหมายเลข 05ก็รีบหันออกไปมอง เหลือบมองครู เดียวก็จําเขาได้ จึงรีบตะโกนขึ้นว่า “ฉางควน! ฉางควน! ”

เซียวฉางควนหันกลับมา เมื่อพบว่าเป็นแม่แท้ๆของตน จึงพูด ขึ้นด้วยความกระอักกระอ่วนใจว่า “แม่ แม่กำลังทำอะไรอยู่เห รอครับ?

คำเรียกแม่ของเซียวฉางควน ทำให้ผู้หญิงคนนั้นตกใจจน เกือบฉี่ราดกางเกง

ในใจของเธอครุ่นคิดอย่างสับสนวุ่นวาย : “ตายแน่ๆ วันนี้ฉันตายจริงๆแน่! นายหญิงใหญ่คนนี้มีความเป็นมายังไงกัน นะ? ! ตนเองอาศัยอยู่คฤหาสน์หมายเลข404 ส่วนลูกชาย อาศัยอยู่คฤหาสน์หมายเลข405 น. ดูก็รู้ว่านี่คือตระกูลชั้น สูง! ฉันกลับตบคนในตระกูลใหญ่ นายหญิงใหญ่ ครอบครัว ของพวกเขาจะฆ่าฉันตายไหมเนี่ย…

ในเวลานี้นายหญิงใหญ่เซียว ชี้ไปที่ผู้หญิงที่อยู่เบื้องหน้า และ พูดกับเซียวฉางควนด้วยความโมโหว่า “ฉางควน! ผู้หญิงคน ตบแม่! ลูกรีบสั่งสอนหล่อนให้แม่ที! ”

ในใจของเซียวฉางควนรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ

ดังนั้นจึงกระซิบกระซาบกับตัวเอง “ประการแรก แม่ผมคนนี้ หาเรื่องได้ตั้งแต่เช้าจรดเย็น ไม่รู้เหมือนกันว่าคนอื่นตบเธอจริง ไหม หรือถึงแม้ว่าจะตบเธอจริงๆ ก็ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นเพราะเธอ เป็นคนก่อเรื่องก่อน

“ประการที่สอง เธอปฏิบัติต่อผมแย่ขนาดนี้ ผมคงไม่ออกหน้า ช่วยเธอหรอก ผู้คนที่อาศัยอยู่ที่ Tomson Rivieraล้วนเป็น เศรษฐีที่ร่ำรวย หากไปล่วงเกินคนที่มีหน้ามีทางสังคม นั้นก็ หมายความว่าหาเรื่องใส่ตัวไม่ใช่เหรอ?

เมื่อคิดถึงจุดนี้ เขาจึงพูดกับนายหญิงใหญ่เชียวว่า “แม่ครับ เรื่องแบบนี้ควรที่จะโทรศัพท์แจ้งความกับตำรวจ อีกอย่างตอนนี้ อยู่ในช่วงฉลองตรุษจีน แม้แต่กรรไกรก็ไม่สามารถที่จะหยิบโดย พลักการได้ แล้วจะไปทะเลาะกับคนอื่นได้ยังไง แม่ว่าใช่ไหม ครับ? ”
นายหญิงใหญ่เชียวยังคงโกรธอยู่เต็มอกและกำลังคิดที่จะใช้ ศีลธรรมในการผูกมัดเขาเขียวฉางควนก็เอ่ยปากขึ้นก่อนว่า “แบบนี้ดีไหมครับแม่ แม่ไปแจ้งความก่อน หากแจ้งความแล้วยัง ไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้ แม่ค่อยมาหาผม เอาแบบนี้ดีไหม ครับ?”

เมื่อพูดจบ ยังไม่ทันรอให้นายหญิงใหญ่ตอบกลับ ก็พูดขึ้นอีก ว่า “ถ้างั้น แม่ครับ ที่บ้านมีเรื่องนิดหน่อย ผมขอตัวไปก่อนนะ ครับ”

ยังไม่ทันพูดจบ ก็ก้าวเท้าจากไป

เขาไม่อยากถูกนายหญิงใหญ่ตั้งไว้และก็ไม่อยากเกี่ยวข้อง ใดๆกับนายหญิงใหญ่

อย่างน้อยพรุ่งนี้ก็เป็นวันส่งท้ายปีเก่าแล้ว ในเวลานี้ สิ่งที่เขา

ต้องการมากที่สุดก็คือฉลองตรุษจีนอย่างสงบกับครอบครัว เรื่องอื่นนั้นไม่สำคัญ