บทที่ 1889

ซูจือเฟยกับซูจือหยูอยู่ระหว่างเดินทางกลับบ้าน ซูจือเฟยขับ รถ ซูจือหยูนั่งอยู่ที่นั่งข้างคนขับ

เห็นได้ชัดว่า ถือเฟยอารมณ์ดีเป็นพิเศษ มีความสุขจนหุบปาก ไม่ลง

ซูจือหมูเห็นอย่างนี้ ก็ยิ้มอย่างระอาใจ พูดว่า “พี่ เรื่องนี้ฉัน ช่วยพี่ทำสําเร็จแล้ว เรื่องตามหาผู้มีพระคุณ พี่ต้องช่วยฉันให้ดี ที่สุดนะ”

ซูจือเฟยตอบอย่างมีความสุขไม่ลังเลเลยสักนิดว่า “จ๋อหยู น้องวางใจได้เลย พี่ต้องช่วยสุดกำลังอยู่แล้ว แม้จะต้องจ้องจอ จนตาพี่บอด พี่ก็จะช่วยน้องหาตัวผู้มีพระคุณออกมาให้ได้ ”

ซูจือหยุพยักหน้าอย่างพอใจมาก “นับว่าพี่ยังมีน้ำใจ

ตอนนี้เอง ซูจือเฟยก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเฮือกหนึ่ง “เห้อ ข้อมูลวิดีโอพวกนั้นมันเยอะมากจริงๆ คนที่เคยเห็นหน้าผู้มี พระคุณก็มีแค่เราสองคนเท่านั้น จะหาคนอื่นมาช่วยก็ไม่ได้ ไม่รู้ จริงๆว่าข้อมูลมากมายขนาดนั้นพวกเราสองคนต้องดูไปถึงเมื่อ ไหร่”

ซูจือหยูพูดว่า “ฉันได้คิดวิธีการคร่าวๆไว้แล้ว น่าจะช่วยให้ พวกเราประหยัดเวลาไปได้เยอะทีเดียว” ซูจือเฟยรีบถามขึ้นว่า “วิธีการอะไร รีบพูดให้พี่ฟังสิ
ซูจ๋อหยูพูดอธิบาย “แม้ว่าจะมีแค่เราสองคนเท่านั้นที่เคยเห็น หน้าของผู้มีพระคุณ คนอื่นๆ ไม่สามารถช่วยพวกเราค้นหาจาก ข้อมูล ในวิดีโอได้ แต่อย่างน้อยพวกเขาสามารถช่วยพวกเรา ทำการคัดกรองง่ายๆหนึ่งขั้นตอน ”

“ก่อนอื่น ฉันสามารถให้พนักงานของตระกูลซู ช่วยฉันกรอ ผ่านวิดีโอในสนามบิน ที่มีการบันทึกภาพของนักท่องเที่ยวผู้ หญิง ไม่ว่าจะเป็นคนแก่หรือเด็กทั้งหมดทิ้งไป จากนั้น ในจำนวน นักท่องเที่ยวชาย คนผิวขาว ผิวตรวมไปถึงคนผิวสีแทนต่างก็ กรอผ่านไปเช่นกัน เหลือไว้แค่พวกลูกค้าที่มีผิวสีเหลือง แล้วก็ดู ว่าเป็นนักท่องเที่ยวเพศชายที่ยังไม่เป็นผู้ใหญ่ นักท่องเที่ยวที่ดู แล้วมีอายุมากกว่าสามสิบปี รวมไปถึงนักท่องเที่ยววัยกลางคนที่ อายุมากกว่านั้นก็ให้คัดกรองออกไป เหลือไว้เพียงนักท่องเที่ยว วัยรุ่นจนถึงวัยทำงานที่ดูแล้วมีอายุระหว่าง 18ถึง28ปีเท่านั้น ”

“จากนั้น ฉันจะให้พวกเขาตัดเอารูปภาพหน้าตรง ของนักท่อง เที่ยวชายที่เข้าเงื่อนไขทั้งหมดในวิดีโอ รวบรวมออกมา”

“ถ้าทำอย่างนี้ พวกเราก็ไม่จำเป็นต้องจ้องดูวิดีโอตลอดเวลา สามารถให้คนเยอะแยะมากมายช่วยเราได้ ”

“ให้พวกเขาช่วยกันคัดกรองคนที่มีคุณสมบัติตรงตามเงื่อนไข ออกมา อีกทั้งยังตัดรูปถ่ายหน้าตรงของพวกเขามา พวกเราก็ แค่ค้นหาผู้มีพระคุณอย่างละเอียดจากรูปถ่ายที่ทำการตัดออกมา ก็พอแล้ว ”

ซูจือเฟยได้ยินคำพูดนี้ ก็พูดอย่างตื่นเต้นว่า “ใช้ได้เลยคือหยูสมองของแกนี่มันหมุนได้เร็วสุดยอดจริงๆ ถ้าทำตามที่แกว่าละก็ พวกเราก็ไม่ต้องคอยจ้องดูวิดีโอแล้ว พวกเราแค่รอให้คนตัด ภาพทั้งหมดออกมา จากนั้นก็ค้นหาจากในรูปภาพหาคนที่ดูแล้ว เหมือนจะเป็นผู้มีพระคุณของเราก็พอ

“ถูกต้อง”ซูจือหยูพยักหน้า พูดว่า “ถ้าหากพวกเราพบว่ารูป ใบไหนก็ตามที่เป็นนักท่องเที่ยวหนุ่ม มีหน้าตาคล้ายกับผู้มี พระคุณของเรา ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็จะตามคนที่ตัดรูปนี้ออกมา ให้เขาส่งวิดีโอช่วงที่เขาตัดรูปออกมาให้กับพวกเราโดยตรง”

“ถ้าทำอย่างนี้ พวกเราเอามาพิจารณาร่วมกับวิดีโอก็จะตัดสิน ใจได้อย่างชัดเจน ว่าคนคนนั้นใช่ผู้มีพระคุณหรือเปล่า

“ถ้าหากใช่ พวกเราก็ตามรอยในวิดีโอนั้นไป ก็จะสามารถ ติดตามตรวจสอบเบาะแสร่องรอยการเคลื่อนไหวทั้งหมดของผู้มี พระคุณในสนามบินแล้ว และสามารถทำให้วิเคราะห์ออกมาได้ ว่า เขานั่งเครื่องบินเที่ยวไหน ออกจากญี่ปุ่นกลับมายังเมืองไหน ของประเทศเรา จากนั้นพวกเราก็ไปค้นหาผู้มีพระคุณที่เมืองนั้นก็ พอ”

ซูจือเฟยชูนิ้วโป้ง ให้กับซูจือหยู ชื่นชมจากใจจริงว่า “สุดยอด สุดยอด เชื่อว่าถ้าใช้วิธีนี้ ไม่กี่วันก็น่าจะค้นหาร่องรอยของผู้มี พระคุณออกมาได้แน่

ในขณะเดียวกัน เย่เฉินที่อยู่ไกลถึงจินหลิง ไม่รับรู้เลยว่าซูจือห ยูกำลังค้นหาเขาอยู่ ได้ใกล้เข้ามาอีกก้าวแล้ว
หลังจากที่เขาและพ่อตาเซียวฉางควนได้รวบรวมเก็บของขวัญ ที่ทุกคนมอบให้เรียบร้อยแล้ว ก็ทำตามแผนการเดิมที่วางเอาไว้ ขับรถไปยังห้างที่ใหญ่ที่สุดใกล้บ้านเพื่อทำการซื้อของฉลองปี ใหม่

เพราะว่าจะถึงวันปีใหม่แล้ว ฉะนั้นคนที่ออกมาจับจ่ายซื้อของ ค่อนข้างเยอะ ทุกที่เต็มไปด้วยคนและรถยนต์

เย่เฉินแค่จะจอดรถยังต้องต่อแถวโดยใช้เวลาไปครึ่งชั่วโมง กว่า ในที่สุดก็ต่อคิวเข้าจอดรถได้สักที

ลูกเขยกับพ่อตาสองคนจอดรถเสร็จแล้ว มาถึงในห้าง พบว่า ในห้างคนเยอะยิ่งกว่า แทบจะเรียกได้ว่าเบียดเสียดกัน ทั้งห้าง ตกอยู่ในสภาวะที่ต้อนรับคนเกินพิกัดไปแล้ว