บทที่ 1878

เย่เฉินยิ้มกล่าว: “ลุงกู้ครับ ทางนี้โอเคทุกอย่างครับ ลุงและน้ หลินสบายดีไหมครับ?

“ดี! พวกเราสบายดี!” กู้เย็นจงพยักหน้าติดต่อกัน ในตอนนี้ หลินหว่านชิวก็ได้ยืนอยู่ที่ด้านหลังของเขา มองดูเก๋เฉินที่อยู่ใน วิดีโอคอ และยิ้มกล่าว “เฉินเอ๋อ เมื่อไรจะมาพักที่เล่นจึงสัก ระยะ? ช่วงนี้ลุงของนายคิดถึงนายมาก ในหนึ่งวันบ่นถึงนาย อยู่หลายครั้ง จนหูของน้าแทบเกิดรังไหมขึ้นมาแล้ว”

เย่เฉินยิ้มกล่าว: “ลุง น้าหลินครับ รอผมเสร็จธุระ ผมจะหา เวลาไปเยี่ยมทั้งสองท่านที่เป็นจิงนะครับ

กู้ซิวอี้ที่ยืนอยู่ด้านข้างของกู้เย็นจงทำปากบ่นอย่างไม่พอใจ “อะไรที่บอกว่าเยี่ยมพวกท่านทั้งสอง แล้วฉันจะทำยังไง? ไม่ต้อง เยี่ยมฉันแล้วเหรอ?”

เย่เฉินรีบกล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม: “เยี่ยมสิ จะต้องเยี่ยมอย่าง แน่นอน พี่พูดผิดไป มีเวลาพี่จะไปเยี่ยมเธอและลุง น้าหลิน ตอนนี้พอใจหรือยัง?”

กู้ชิวอี้กล่าวอย่างได้ใจ: “ยังพอว่าหน่อย!”

ในตอนนี้เอง กู้เย็นจงก็ได้เอ่ยขึ้น: “ใช่แล้วเฉินเอ๋อ ฉันได้ยิน มาว่าอาหญิงของนายได้ไปที่เมืองจินหลิงเหรอ?”

“ใช่ครับ” เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “ลุงกู้ได้ข่าวแล้วเหรอครับ?”
กู้เย็นจงยิ้มเล็กน้อย กล่าว “เช้าวันนี้คุณปู่ของนายได้โทรมา หาฉัน และเล่าเรื่องนายและอาหญิงของนายให้ฉันฟัง

เยเฉินกล่าวอย่างตกใจ “ท่านรู้เรื่องที่ผมได้พบกับลุงแล้วเห รอครับ?”

กู้เย้นจงส่ายหัว: “ท่านยังไม่รู้หรอก ดังนั้นท่านก็เลยคิดว่าฉัน

ยังไม่ได้รับข่าวคราวของนาย ถึงได้เล่าเรื่องของนาย ให้ฉันฟัง

เย่เฉินถามอย่างไม่เข้าใจ “ทำไมท่านถึงได้เล่าเรื่องพวกนี้ให้ ลุงฟังล่ะครับ?”

กู้เย็นจงยิ้มกล่าว: “ดูจากความหมายของท่านแล้ว หลัก ๆ ก็ คือต้องการบอกข่าวคราวของนายกับฉัน จากนั้นก็ถามฉันว่ายัง ยินดีที่จะทำตามข้อตกลงที่ได้คุยกับพ่อของนาย ในตอนนั้นหรือ เปล่า ให้นายกับหนานหนานแต่งงานกัน

ภายในใจของเยเฉันอดไม่ได้ที่จะประหม่าขึ้นมา

ดูเหมือนว่า ความหมายของคุณปู่ ยังอยากที่จะพาตัวเองกลับ ไปบ้านตระกูลเย่ แล้วให้ตัวเองแต่งงานกับชีว

ในตอนนี้ กู้เย็นจงเองก็ได้มองความประหม่าของเยเดินออก จึงรีบกล่าวขึ้นมา: “เฉินเอ๋อ เรื่องนี้นะ นายไม่ต้องกดดันอะไร ฉัน แค่บอกกับคุณปู่ไปว่ายินดีที่จะทำตามข้อตกลงที่ได้คุยกับพ่อ ของนายไว้ แต่ฉันก็ได้บอกไปแล้วว่า เรื่องนี้จะต้องเคารพการ ตัดสินใจของเด็ก ๆ

กล่าวไป กู้เย้นจงก็ได้พูดขึ้นมาอีก: “เฉินเอ๋อ นายยังคงเดินตามจังหวะของตัวเอง ในเมื่อฉันได้พูดแล้วว่า ครอบครัวของ พวกเรารอนายสามปี ก็รอนายสามปี

เย่เฉินพยักหน้าเบา ๆ กล่าว “ลุงครับ ขอบคุณที่เข้าใจผม นะครับ…”

กู้เย้นจงโบกมือ กล่าว: “ชีวิตของลุงเป็นนายที่ช่วยเอาไว้

นายไม่ต้องเกรงใจลุงแบบนั้นหรอก”

จากนั้น กู้เย้นจงก็ได้กล่าวขึ้นมาอีก: ใช่แล้ว คุณปู่ของนาย ยังได้ให้ฉันเกลี้ยกล่อมนาย ถึงยังไงนายและอาหญิงของนายก เป็นคนในครอยบครัวเดียวกัน อย่าโกรธเคืองแบบนี้เลย ยิ่งอย่า ได้ทําลาย ความสัมพันธ์กัน

เย่เฉินกล่าว: “ลุงกู้ครับ อาหญิงของผมคนนี้น่ะ ใช้อำนาจ บาตรใหญ่มากเกินไป คุณปู่ของผมก็ไม่ยอมจัดการกับเธอขั้น เด็ดขาด ทันทีที่มาถึงเมืองจินหลิงก็เรียกให้ผมทำนั่นทำนี่ คอย สั่งการอยู่ตลอดเวลา แถมยังไปพูดจามั่วซั่วกับแม่ยายของผม แบบนั้นมันอวดดีเกินไปแล้วจริง ๆ นะครับ”

กู้เย็นจงพยักหน้ากล่าว: “อยู่ที่เป็นจึงอาหญิงของนาย เป็นคน ขึ้นชื่อว่ายากที่จะกัดการได้ คิดไม่ถึงว่าไปที่เมืองจินหลังจะถูก นายจัดการได้

เย่เฉินกล่าวอย่างสงบ: “ถ้าหากเธอไม่ทำมากจนเกินไป ผม เองก็ไม่อยากจะไปอะไรกับเธอหรอกครับ”

กู้เย้นจงยิ้มเบา ๆ กล่าว: “คุณปู่ของนายยังอยากจะให้ฉัน เกลี้ยกล่อมนาย ถ้าหากมีเวลา ก็กลับไปดูที่บ้านตระกูลเย่หน่อยปีนี้เมื่อผ่านตรุษจีนไป ค่อยฉลองเทศกาลโคมไฟ ก็จะเข้าเดือน สามแล้ว เขาหวังว่าเทศกาลเชงเม้งนายจะกลับไปที่บ้านตระกูล เย่ ร่วมงานพิธีบูชาบรรพบุรุษที่ตระกูลเย่จัดขึ้นที่ภูเขาเย่หลิงซาน กับพวกขา”

เย่เฉินกล่าวด้วยความประหลาดใจ “จัดพิธีบูชาบรรพบุรุษเห รอครับ?”

“ใช่” กู้เย้นจงกล่าว: “แต่ในแต่ไรมาตระกูลเยของพวกนายจะ จัดพิธีบูชาบรรพบุรุษในทุก ๆ สิบสองปี และเป็นปีนี้พอดี นอกจากนี้ภูเขาเย่หลิงซานได้พัฒนามาสามปีกว่า พึ่งจะเสร็จลง เมื่อฤดูใบไม้ผลิของปีที่แล้ว พอถึงฤดูใบไม้ร่วงตระกูลเยถึงได้ อัญเชิญสุสานบรรพบุรุษเข้าไป ดังนั้นเทศกาลเชงเม้งของปีนี้ เป็นเทศกาลเชงเม้งปีแรกหลังจากที่สุสานบรรพบุรุษของตระกูล เย่ได้ถูกเชิญเขามาที่ภูเขาเย่หลิงซาน”

“ดังนั้นคุณปู่ของนายเลยต้องการจัดพิธีบูชาบรรพบุรุษให้ ใหญ่โต พอถึงตอนนั้นไม่ใช่เพียงตระกูลของพวกนายที่แซ่เย่ ยัง จะมีคนที่แซ่เยอีกหลายแขนงจากทั่วทั้งประเทศมาร่วมงานด้วย นายเป็นลูกหลายสายตรงของตระกูลเย่ เขาหวังว่านายจะไปร่วม งานด้วย และถือโอกาสกราบไหว้พ่อแม่ของนายอย่างเป็น ทางการ”