บทที่ 1851

นายหญิงใหญ่เซียวด้วยการตบหนึ่งฉากของจางกุ้ยเฟิน ก็ เวียนหัวตาลาย

เธอคาดไม่ถึงจริงๆ ก่อนหน้านี้ตัวเองพูดดูถูกจางกุ้ยเฟินมาก

ขนาดนี้ จางกุ้ยเฟินไม่ได้ลงมือกับตัวเอง

คาดไม่ถึงว่า ตอนที่ตัวเองแสดงให้เธอเห็นว่าตนด้อยกว่า กลับสะกิดต่อม โมโหของเธออย่างไม่ทันระวัง

แม้ว่าจางกุ้ยเฟินไม่มีวัฒนธรรมอะไร แต่ก็เป็นลูกสาวที่ กตัญญูจริงๆ

ตอนนั้น แม่ของเธอถูกน้องสะใภ้บีบคั้นจนต้องกินยาฆ่าตัว

ตาย หลังจากที่ทราบข่าว จึงรีบกลับมาจากบ้านสามี

ในเวลานั้น แม่ของเธอก็หมดทางเยียวยารักษาและไม่มียา รักษาได้

ในโรงพยาบาล แม่ของจางกุ้ยเฟินบอกเธอด้วยความอ่อนแอ อย่างไม่มีอะไรเทียบได้ว่าต้องการกลับบ้าน และบอกว่าตัวเอง อยู่โรงพยาบาลไม่สบายใจ

จางกุ้ยเฟินรู้ว่า เธอรู้แล้วว่าตัวเองกำลังจะตาย ตอนที่เธอ กำลังจะตาย สิ่งที่ต้องการทำคือประหยัดเงินที่บ้าน อย่าปล่อย ให้เธออยู่ในโรงพยาบาลรับการรักษาอย่างกล้าแกร่งต่อไป
เธออยากจะพาแม่กลับไปที่บ้านแม่สามีกตัญญูหลายวันเป็น อย่างดี ให้แม่ใช้ชีวิตบั้นปลายสุดท้ายของให้หมด

แต่คนของบ้านแม่สามีก็คัดค้านอย่างรุนแรง โดยเฉพาะแม่ สามีของเธอ ด้วยเหตุนี้ก็ด่าทอเธออย่างรุนแรงในโทรศัพท์ บอก ว่าถ้าเธอกล้ารับแม่กลับมา ถ้าอย่างนั้นแม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่ต้อง เข้าบ้าน

กลัวว่าภรรยาของน้องชายก็จะไม่ยอมให้แม่กลับบ้าน เพราะ กลัวว่าแม่ตายอยู่ในบ้านของตัวเองแล้วจะไม่มงคล

ท้ายที่สุด จางกุ้ยเงินทำได้เพียงพาแม่ของเธอกลับไปที่บ้าน เก่าที่ถูกทิ้งร้างมาหลายปี

ในบ้านหลังเก่า จางกุ้ยเป็นพยายามอย่างเต็มที่ที่จะใช้น้ำอุ่น

เช็ดร่างกายให้แม่และเปลี่ยนเสื้อผ้าที่สะอาด และยังทำบะหมี่

หยางชุนไข่ให้เธอหนึ่งชาม

หลังจากที่แม่ทานบะหมี่ในชามนั้นเสร็จ จับมือของเธอไว้ พูด กับเธอด้วยความพอใจว่าลูกสาวที่ดี แม่นอนสักพัก ต่อจากนั้น ก็ไม่ตื่นขึ้นมาอีก

ในวันนั้น จางกุ้ยเฟ้นร้องไห้ด้วยน้ำตาทั้งหมด

หลังจากที่ฝังแม่ในดิน จางกุ้ยเฟินก็ตบตีน้องสะใภ้ ถึงได้ถูก จับส่งไปที่สถานที่กักขัง

ก็เป็นเพราะความกตัญญู เมื่อเธอได้ยินนายหญิงใหญ่เชียว บอกว่าหม่าหลั่นไม่กตัญญูเป็นอย่างมาก ถึงได้รู้สึกเห็นอกเห็นใจนายหญิงใหญ่เชียว ในเวลาเดียวกันจิตใจก็เกลียดชัง หม่าหลัน

พูดโดยรวมแล้ว นี่เป็นหญิงสาวชาวนาที่หยาบคายเหม็นสาบ ไม่มีวัฒนธรรมอะไร แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความเคารพให้ เกียรติต่อแม่ที่เสียชีวิตและเต็มไปด้วยความเคารพต่อความเป็น มนุษยชาติอยู่ตลอดเวลา

แม้ว่าลักษณะนิสัยของเธอจะอารมณ์ร้ายปากจัด แต่กลับไม่ใช่ คนเลว

เธอสามารถทนต่อการดูถูกจากนายหญิงใหญ่เซียวได้ แต่ถึง แม้ว่าจะเพียงแค่ล่วงเกินแม่ของเธอเล็กน้อย เธอก็ไม่สามารถที่ จะทนได้

นายหญิงใหญ่เซียวเพียงแค่พูดว่า ตายอยู่ในห้องที่ดีหน่อย ถึงสามารถที่จะรับประกันว่าชาติหน้าจะได้เกิดใหม่ในที่ดีๆ ก็ ทำให้เธอคิดถึงแม่ที่เสียชีวิตอย่างน่าสังเวชใจในบ้านกระเบื้อง เก่าทรุดโทรม

เธอรู้สึกมาโดยตลอดว่า แม้ว่าตลอดชีวิตของแม่ตัวเองจะ ยากจนข้นแค้น แต่จิตดีซื่อสัตย์สุจริต

เพียงแต่ว่า ชะตากรรมของเธอช่างไม่ราบรื่นจริงๆ ตลอดชีวิต ก็ไม่เคยเสวยสุข สุดท้ายยังถูกลูกสะใภ้บีบคั้นจนหมดหนทาง

เธอก็คิดว่า แม่แบบนี้ แม้ว่าจะตายอยู่ในห้องที่แย่ที่สุดของใน โลกนี้ สวรรค์ก็มีตา ชาติหน้าก็จะให้เธอเกิดในที่ดีๆและเสวยสุข ไปตลอดชีวิต
แต่คำพูดเมื่อกี้นี้ของนายหญิงใหญ่เชียว โดยที่ไม่ได้ตั้งใจ ไม่ เพียงแต่ทำลายความเชื่อที่มั่นคงในใจของเธอเท่านั้น ก็ดูหมิ่น ภาพลักษณ์อันศักดิ์สิทธิ์ที่ยิ่งใหญ่ของแม่ในใจเธอด้วย

ดังนั้น เธอจึงเหลืออดเหลือทน ตบนายหญิงใหญ่เซียวหนึ่ง จาด

นายหญิงใหญ่เชียวในเวลานี้ จับใบหน้าของตัวเอง มองไปที่ จางกุ้ยเฟินด้วยความไม่พอใจ